| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 859 |
| تعداد مقالات | 7,631 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,515,201 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,637,781 |
بررسی گفتماننماها در سخنرانیهای بین‌المللی و مصاحبه های تلویزیونی سید ابراهیم رئیسی و حسن روحانی | ||
| زبان‌شناسی و گویش‌های ایرانی | ||
| مقاله 5، دوره 9، شماره 2، اسفند 1403، صفحه 83-109 اصل مقاله (1.52 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jill.2025.52665.1415 | ||
| نویسندگان | ||
| مهدیه رضایی؛ جلال رحیمیان* ؛ علیرضا خرمایی؛ امیر سعید مولودی | ||
| دانشگاه شیراز، شیراز، ایران. | ||
| چکیده | ||
| پژوهش حاضر به بررسی انواع گفتماننماهای به کارگرفته شده در سخنرانیهای روسای جمهور، روحانی و رئیسی بر مبنای رویکرد فریزر (2009) اختصاص دارد. بر اساس رویکرد مذکور، گفتماننما کلمه یا عبارتی است که دو پاره‌گفتار را به هم مرتبط میکند بدون این که تغییری در محتوای گزاره‌ای آنها ایجاد کند. گفتماننماها نوع رابطه بین دو پاره‌گفتار را نشان میدهند و از این منظر نقش پیوندهنده دارند و در چهاردسته عمده تقابلی، استنتاجی، تفصیلی و زمانی جای می‌گیرند. علاوه بر نقش‌های برشمرده، گفتماننماها در گفتمان می‌توانند نقش تعدیل‌کنندگی نیز ایفا کنند، یعنی از صراحت و اطمینان کامل سخن بکاهند. پیکره جستار حاضر متشکل از سخنرانیهای دو رییس جمهور (روحانی و رئیسی) است که از منابع مختلف گردآوری شده‌اند. بررسی داده‌ها نشان می‌دهد که میزان به کارگیری گفتماننماهای تفصیلی در سخنرانیهای هردو رییس جمهور بیش از دیگر گفتماننماهای مرتبط کننده پیام است و در واقع آنان از این طریق سعی در حفظ انسجام گفته های خود دارند. پیرامون گفتماننماهای تعدیل نیز هر دو رئیس جمهور تقریباً به میزان یکسانی از گفتماننماهای تعدیل بهره جسته اند و گاهی نیز از چند راهبرد همزمان به منظور تعدیل گفته خود بهره گرفتند، بدین معنا که به عنوان مثال همزمان از ضمایر مبهم، افعال وجهی و قید وجهی در بیان یک جمله استفاده کردند تا به نوعی در ابراز دیدگاه‌های خود جانب احتیاط را نگاه دارند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گفتمان نما؛ مرتبط کننده پیام؛ تعدیل؛ توالی؛ سخنرانی | ||
| مراجع | ||
|
اکبیا، لعیا (1391). بررسی نشانگرهای گفتمان در سرمقاله های برخی روزنامه های فارسی و انگلیسی بر اساس رویکرد فریزر. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه فردوسی مشهد.
اعلمی، منیژه و صباح، مریم (۱۳۹۱). جنسیت و تفاوت گفتمان: بررسی نشانه‌های گفتمانی در مکالمات روزمره سخنوران زن و مرد فارسی زبان. زبان و ادب فارسی. دوره 4, شماره 10 ; از صص 1-22.
بهبهانیزاده، هدیل (1389). بررسی برخی از نقش نماهای کلامی در قرآن مجید. پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبایی.
زارع، جواد (1397). ارجاع در گفتماننماهای اهمیت مطلب در سخنرانیهای علمی دانشگاهی. زبان پژوهی. دوره 10، شماره 29، صفحه 179-192.
ذوقدارمقدم، رضا و دبیرمقدم، محمد (۱۳۸۱)، مقایسه نقشنمای but در زبان انگلیسی با نقشنمای اما در زبان فارسی. پژوهش زبانهای خارجی، شماره 12، صص 55-76.
غیاثیان، مریم سادات؛ آهنگر، عباسعلی؛ فیرحی، داوود و ذاکری، طاهره (1394). گفتماننماهای تعدیل در کنفرانس های مطبوعاتی سیاسی رئیس‌جمهور دورة دهم. جستارهای زبانی، دوره ششم، شماره 3 (پیاپی 24)، صص 216- 239.
گلهداری، منیژه (۱۳۸۷). بررسی نشانه‌های کلامی در زبان فارسی گفتاری و نقش آنها در درک مطلب شنیداری زبان آموزان غیر فارسی زبان غیر ایرانی. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه شهید بهشتی.
مؤمنی، نگار (1385) گفتماننماهای گفتمان در زبان فارسی و انگلیسی. فلصنامه پازند. 2 (5). صص 51-79.
نادرنژاد، گراناز (1389). بررسی گفتماننماهای گفتمان در زبان فارسی و نقش آن در بهبود کیفیت نوشتاری غیر فارسی زبانان. پایاننامه کارشناسی. دانشگاه فردوسی مشهد.
Blakemore, D. (1987). Semantic constraints on relevance. Oxford: Blackwell. Bloor, M and Bloor, T. (2007). The Practice of Critical Discourse Analysis. Routledge. Taylor & Francis Group. Chilton, P. (2004). Analysing Political Discourse: Theory and Practice. Abingdon-on-Thames: Routledge. Corcoran, Simon (2000), The Empire of the Tetrarchs, Imperial Pronouncements and Government AD 284–324 (2nd ed.), Oxford University Press. Fraser, B. (1999). What are discourse markers? Journal of Pragmatics. 31: 931-952. Fraser, B. (2006). Towards a theory of discourse markers. In F. Kerstin (Ed.), Approaches to discourse particles. Elsevier, pp. 189-204. Fraser, B. (2009). Hedging in political discourse. In papers from the 2d International conference on PD Warsaw. Poland (edited by piotrcap). pp: 201-212. Gruber, H. (1987). Political Language and Textual Vagueness', paper presented at the International Pragmatics Association, Antwerp. Halliday, M. A. K. and Hasan, R. (1989). Spoken and written language. Oxford: Oxford University Press. Jucker, A. and Ziv, Y. (1998). Discourse markers: Descriptions and theory. Amsterdam, Netherlands: John Benjamins. Redeker, G. (1991). Linguistic marker of discourse structure. Linguistics. 29: 1139-1172. Siepmann, D. (2004). Discourse Markers across Languages. A contrastive study of second-level discourse markers in native and non-native text with implications for general and pedagogic lexicography. New York: Routledge. Schiffrin, D. (1987). Discourse markers. Cambridge: Cambridge University Press. Van Dijk, T.A. (1997). Discourse in the language classroom studies: An interdisciplinary approach (vol.2). Beverly Hills: Sage.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 48 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 6 |
||