| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 859 |
| تعداد مقالات | 7,646 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,578,463 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,684,884 |
عالمان دینی در شعر ناصرخسرو با تأکید بر تحلیل گفتمان انتقادی | ||
| شعر پژوهی(بوستان ادب) | ||
| مقاله 1، دوره 17، شماره 1 - شماره پیاپی 63، اردیبهشت 1404، صفحه 1-18 اصل مقاله (1.31 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jba.2024.49551.4506 | ||
| نویسندگان | ||
| فاطمه آدینه‌وند1؛ صفیه مرادخانی* 2؛ محمد خسروی شکیب3؛ سعید زهره‌وند4 | ||
| 1دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران | ||
| 2استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران | ||
| 3استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان،خرم آباد، ایران | ||
| 4دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران | ||
| چکیده | ||
| عالمان دینی در شعر ناصرخسرو با تأکید بر تحلیل گفتمان انتقادی چکیده تحلیل گفتمان انتقادی یکی از روشهای تحلیل کیفی است که به ما میآموزد در ورای متن، مفاهیم پنهانی نهفته است. غیریتسازی، به‌حاشیهرانی و برجستهسازی ازجمله شیوههایی هستند که سازندگان متن از آنها بهره میبرند تا گفتمان رقیب را به حاشیه برانند و گفتمان خودی را به‌جای آن برجسته کنند. ناصرخسرو یکی از کسانی است که از این روش به فراونی بهره برده است. وی عالمان دینی گفتمان رقیب را آماج غیریتسازی و به‌حاشیهرانی قرار داده و گفتمان خودی را که همان تشیع فاطمی است، برجسته کرده. روش طبقهبندی اطلاعات مقاله توصیفی- تحلیلی و روش تجزیه‌وتحلیل آن، روش تحلیل گفتمان انتقادی نورمن فرکلاف و روش تحلیل گفتمان اجتماعی- سیاسی لاکلائو و موفه است. پس از بررسی اشعار ناصرخسرو در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین به این نتایج دست یافتیم: در سطح توصیف ناصرخسرو از روشهای حذف گفتمان رقیب، طنز، تشخصزدایی، تقابل ضمیر، حسن تعبیر، حصر موصوف و اسطورهسازی بهره برده است. در سطح تفسیر میتوان به درگیریهای مذهبی و نیز نگرش منفی نسبت به اسماعیلیان اشاره کرد. در سطح تبیین با توجه به رسالت ناصرخسرو برای ترویج مذهب اسماعیلیه وی کوشیده است ریاکاری، جبرگرایی و دیگر ناهنجاریهای جامه‌ی خویش را به حاشیه براند و دالهای گفتمانی خودی مانند خردورزی، دانش‌گرایی و... را جایگزین آنها کند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| برجستهسازی؛ تحلیل گفتمان؛ غیریتسازی؛ فرکلاف؛ لاکلائو و موفه؛ ناصرخسرو | ||
|
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
| مراجع | ||
|
منابع
آشوری، داریوش. (1377). «گفتار و گفتمان». راه نو، سال ۱، شماره‌ی 7، صص 19-23.
آقاگلزاده، فردوس. (1394). تحلیل گفتمان انتقادی. تهران: علمی و فرهنگی.
اشرفی، ناهید و همکاران. (1402). «حذف و مؤلفه‌های آن در کتاب نفرین زمین آل‌احمد بر اساس نظریه‌ی ون لیوون». متن‌پژوهی ادبی، دوره‌ی 27، شماره‌ی 96، صص 2۵۵- 2۸۰. DOI: 10.22054/ltr.2021.45374.2776
باباصفری، علی‌اصغر. (1384). «طنز در شعر ناصرخسرو». مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، دوره‌ی ۲، شماره‌های 42 و 43، صص 123- 144.
پالتریج، برایان. (1395). درآمدی بر تحلیل گفتمان. ترجمه‌ی طاهره همتی، تهران: نویسه پارسی.
پوینتون، کیت. (1391). فرهنگ و متن. ویراسته‌ی آلیسون لی و کیت پوینتون. ترجمه‌ی حسن چاوشیان، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
تیلور، استفنی. (1397). تحلیل گفتمان چیست. ترجمه‌ی عرفان رجبی و پدرام منیعی، تهران: نویسه پارسی.
دشتی، علی. (1362). تصویری از ناصرخسرو. به‌کوشش مهدی ماحوزی، تهران: جاویدان.
دهخدا، علیاکبر. (1341). لغت‌نامه. تهران: سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور.
سلطانی، سیدعلی‌اصغر. (1396). قدرت، گفتمان و زبان. تهران: نشر نی.
شعیری، حمیدرضا. (1385). تجزیه‌وتحلیل نشانه- معناشناختی گفتمان، تهران: سمت.
شمیسا، سیروس. (1386). معانی. تهران: میترا.
صفا، ذبیحالله. (1369). تاریخ ادبیات در ایران. ج۲، تهران: فردوس.
طایفی، شیرزاد؛ پورفرخ، سارا. (1400). «تحلیل گفتمان غزلیات حافظ با محوریت مفهوم گناه». پژوهشنامه‌ی متون ادبی دوره‌ی عراقی، سال ۲، شماره‌ی 1، صص ۹۹- ۱۴۴.
فردوسی، مرجان. (1389). تحلیل گفتمان انتقادی گلستان سعدی. پایاننامه‌ی کارشناسی ارشد دانشگاه الزهرا.
فرکلاف، نورمن. (1399). تحلیل گفتمان انتقادی. ترجمه‌ی روح‌الله قاسمی، تهران: اندیشه احسان.
کهنموییپور، ژاله و همکاران. (1400). فرهنگ توضیحی تحلیل گفتمان. تهران: دانشگاه تهران.
محقق، مهدی. (1365). تحلیل اشعار ناصرخسرو. کابل: چاپ مطبعه‌ی دولتی.
مکین، دیوید؛ آمیر، آندره. (1397). چگونه تحلیل گفتمان انتقادی انجام دهیم. ترجمه‌ی مهدی کوچکنژاد و محمدقلی میناوند، تهران: سوره مهر.
موسوی، سجاد. (1391). بررسی زبانشناختی حسن تعبیر در زبان فارسی. پایاننامه‌ی کارشناسی ارشد دانشگاه کردستان.
میلز، سارا. (1393). گفتمان. ترجمه‌ی نرگس حسنعلی، تهران: نشانه.
ناجی، عظیم. (1387). «اسماعیلیان». ترجمه‌ی شهرام پازوکی، مجموعه مقالات تاریخ فلسفه‌ی اسلامی، زیرنظر سیدحسین نصر و الیور لیمن، ج 1، تهران: حکمت.
ناصرخسرو، قبادیانی. (1357). دیوان اشعار. تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق، مونترال: مؤسسه‌ی مطالعات اسلامی دانشگاه مکگیل.
نصر، سیدحسین. (1387). «قرآن و حدیث به‌عنوان سرچشمه و منبع الهام فلسفه‌ی اسلامی». مجموعه مقالات تاریخ فلسفه‌ی اسلامی، ترجمه‌ی مهدی دهباشی، ج 1، تهران: حکمت.
هادیان، مرتضی و همکاران. (1397). «گفتمان شعوبی در آراء ناصرخسرو قبادیانی (بر اساس الگوی تحلیل گفتمانی لاکلا و موفه)». پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، سال۱۰، شماره‌ی40، صص193-222. https://ensani.ir/fa/article/406091
یارمحمدی، لطفالله. (1383). گفتمانشناسی رایج و انتقادی. تهران: هرمس.
ــــــــــــــــــــ (1393). درآمدی به گفتمانشناسی. تهران: هرمس.
یورگنسن، ماریانه؛ فیلیپس، لوئیز. (1394). نظریه و روش در تحلیل گفتمان. ترجمه‌ی هادی جلیلی، تهران: نشر نی.
Batson, C. D., Kobrynowicz, D., Dinnerstein, J. L., Kampf, H. C., and Wilson, A. D. (1997). 'In a very different voice: unmasking moral hypocrisy'. J. Pers. Soc. Psychol. 72, pp1335–1348. doi: 10.1037/0022- 3514.72.6.1335.
Brezinka, Wolfgang, (1994). Basic Concepts of Educational Science, University Press of America.
Laclau, E; Mouffe, C. (1985). Hegemony and Socialist Strategy. Towards a Radical Democratic Politics. London: Verso Publication. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 215 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 196 |
||
