نظریه عدالت سعدی | ||
مطالعات حقوقی | ||
دوره 16، شماره 2 - شماره پیاپی 52، مرداد 1403، صفحه 191-228 اصل مقاله (1.01 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jls.2024.44895.4821 | ||
نویسنده | ||
سمانه رحمتی فر* | ||
گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران | ||
چکیده | ||
سعدی در بخشهایی از آثار خود، بهویژه باب «در سیرت پادشاهان» از گلستان و باب «در عدل و تدبیر و رأی» از بوستان، به تفصیل به مفاهیم مرتبط با حقوق عمومی ازجمله عدالت میپردازد. هدف پژوهش حاضر، استخراج نظریه عدالت از آثار سعدی است. نظر سعدی در مورد عدالت چیست؟ او چه جایگاهی در میان نظریهپردازان عدالت دارد؟ پسِ کلام شاعرانه سعدی، اندیشهورزی نهفته است؛ او به اوصاف و مصادیق مختلف عدالت ورود میکند، اگرچه این پردازش حداقل به معنای امروزین، روشمند و منسجم نیست؛ ازاینرو بازخوانی و بازنویسی آن ضروری میشود. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی با استفاده از تحلیل محتوا است. نظریه عدالت سعدی بر برابری ارزشی انسانها و وظیفه دولت به توزیع برابر منابع با رعایت قواعد عدالت شامل تقدم منفعت عمومی، منع استفاده شخصی از خزانه، منع تعدی به جان و مال مردم، تأمین امنیت، رسیدگی به شکایتها، شنیدن اظهارات طرفین دعوا، فرض بیگناهی و توجه ویژه به افراد بحرانزده مبتنی است. این اصول، نابرابری اکتسابی موجود میان انسانها را که حاصل برهم خوردن نظم و عدالت طبیعت است، تعدیل میکند تا رضایت عمومی حاصل شود. قاعده طلایی نظریه عدالت سعدی این است که اگرچه انسانها به لحاظ ارزشی، برابر هستند، هرکس شایسته رفتاری است که خود میکند. | ||
کلیدواژهها | ||
توماس آکوئیناس؛ حقوق عمومی؛ رعیت؛ سیاست؛ غزالی؛ منفعت عمومی | ||
مراجع | ||
Al-Qazzali, M. (2002). Al-Eqtesad fi Eteqad, Ensaf Ramezan, Dameshgh: Leltabaie’ va Al-Nashr va Al-Tozi’. [In Arabic] Arabzadeh, F. & Ishani, T. & Hayati, Z. (2017). Critical Analysis of Governmental Discourse in the First Chapter of Saadi’s Bustan, Research in Iranian classical literature, 14(42), 1-30. [In Persian] Dashti, A. (1977). Qalamro Sa’di, Tehran: Moasseh Etesharate Amirkabir [In Persian]. Elders, L. J. (2019). the Ethics of St. Thomas Aquinas Happiness, Natural Law and the Virtues, Washington D.C: The Catholic University of America Press. Eslami, R. (2019). Siasatnameh Sa’di, Tehran: Tisa [In Persian]. Ganjoor, qasideh number 24 – tanbih va moezat, (view date: 6/14/2024) at: https://ganjoor.net/saadi/mavaez/ghasides/sh24 [In Persian] Haji Mazdarani, M. & Pour Jafar, M. R. & Ansari, M. & Bemanian, M. R. (2015). Ethical praxeology of social manifestation of religion from Saadi’s point of view based on His Golestan, Didactic Literature Review, 7(27), 127-151. [In Persian] Hobbes, T. (1651). Leviathan or the Matter, Forme, & Power of a Common-wealth Ecclesiasticall and Civill, London: Andrew Crooke. Katouzian, H. (2006). Sa'di: The Poet of Life, Love and Compassion, Oxford: Oneworld Academic. Khadduri, M. (2016). the Islamic Concept of Justice, Mostafa Unesi & Samad Zahiri, Tehran: Mofid University Press, 1st Ed. [In Persian] Massé, H. (1990). Tahqiq Darbare Sa’di, QolamHosein Usefi, Hosein Khadijam, 1st Book, Tehran: Entesharate Elmi va Farhangi, 9th pub [In Persian]. Milani, A. (2000). Sa’di va Sirate Padshahan: Madkhali bar Bahs Sa’di va Tajadod, Iranshenasi, 11(41), 78-100. Milani, A. and Mirzadeh, M. (2020). Ensangeraii dar Sa’di, Tehran: Zemestan, 2nd Pub [In Persian]. Moosavi, S., Elmi Nasirabad, B. (2016). The Scholars’ Approach to the Legitimacy of the Monarchy Institution Case Study; Fath-Ali Shah Qajar’s Er, Journal of History and Culture, Vol. 48(1), 121-141.DOI: 10.22067/HISTORY.V0I0.50946 [In Persian] Movahed, M. A. (2006). In the Mood for Right and Justice (from natural rights to human rights), Tehran: Karnemeh Publishing, 3rd Ed. [In Persian] Movahed, Z. (2007). Zamaneh Sa’di, Sa’di Shenasi, 10, 177-194. Movahed, Z. (2008). Sa’di Shaere Naseh, Sa’di Shenasi, 11, 41-48. Nuraai, E. & Yavar, M. (2013). The Relation of Politics and moralitiy in Saadi’s thought, Didactic Literature Review, 5(18), 145-170. [In Persian] Poorakbar A. (2016). Authorship Attribution Study on Sa''di''s Rasa''el. LCQ.; 9(35):71-99. DOI: 20.1001.1.20080360.1395.9.35.2.2 [In Persian] Porter, J. (2015). Justice, Equality, and Natural Rights Claims: A Reconsideration of Aquinas’s Conception of Right, Journal of Law and Religion, 30(3), 446–460. DOI:10.1017/jlr.2015.27 Qazzali Tusi, A. (2001). Kimiaie Saadat, Hosein Khadivjam, 1st book, Tehran: Elmi va farhangi, 9th Pub [In Persian]. Rahmatifar, S. (2021). Legalization of Public and Private Sphere Theory, with Emphasis on Hannah Arendt’s View Research Areas Research in Theoritical Politics, 12(28), 221-243. [In Persian] Ranjbar, E. & Purjafar, M. & Bemanian, M. (2011). Urban Design Creativity of Atabakn Fars Age in The Formation of Shiraz Network of Urban Public Spaces, Iranian Islamic city studies, 2(6), 33-40. [in Persian] Saadi, M. (2007). Kolliat-e-Saadi, Mohammad Ali Foruqi, Thran: Mehraeen, 1st Ed. [In Persian] Sanford, J. J. (2020). Justice Is Beautiful Aristotle, Aquinas, and Justice as a Virtue, In: Ramos, Beauty and the Good: Recovering the Classical Tradition from Plato to Duns Scotus (Studies in Philosophy and the History of Philosophy), Alice M., Washington D.C: The Catholic University of America Press. DOI:10.5840/beq201222225 Zarrinkub, A. (2000). Hadise Khoshe Sa’di Darbare Zendegi va Andisheh Sa’di, Tehran: Entesharate Sokhan [In Persian]. Ziyaei, A. (2019). Comparative Study of Ash'arites' Viewpoint on Justice in Sa'adi's Koliyat and Amīr Khusrow Dehlavī's Diwan, Comparative Literature Studies, 13(49), 219-240. [In Persian] | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 444 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 211 |