
تعداد نشریات | 24 |
تعداد شمارهها | 849 |
تعداد مقالات | 7,535 |
تعداد مشاهده مقاله | 13,283,636 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,519,839 |
فرایند حذف همخوان /ʁ/ در زبان ترکی آذربایجانی بر پایه نظریة بهینگی | ||
زبانشناسی و گویشهای ایرانی | ||
دوره 5، شماره 2، اسفند 1399، صفحه 161-183 اصل مقاله (1.69 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jill.2021.36891.1209 | ||
نویسندگان | ||
سولماز خرّم1؛ محمد رضینژاد* 2؛ محمود بی جن خان3؛ لطیف عطاری4 | ||
1دانشجوی دکتری گروه زبانشناسی/ واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران | ||
2دانشیار گروه آموزش زبان انگلیسی/ دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران | ||
3استاد گروه زبانشناسی/ دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
4استاد گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی/ دانشگاه پیامنور اردبیل، اردبیل، ایران | ||
چکیده | ||
در مقالة حاضر فرایند آوایی حذف همخوان /ʁ/ در گویش تبریزی رایج در مناطق مرکزی تبریز، در محیطهای واجی مختلف و در چارچوب نظریة بهینگی رویکرد موازی بررسی میشود. هدف از انجام پژوهش حاضر فهم این نکته است که این همخوان در کدام شرایط واجی حذف میشود. تعیین محدودیتهای حاکم بر فرایند حذف از رهگذر بررسی تعامل بین محدودیتهای نقضپذیر جهانی و رتبهبندی آنها از دیگر اهداف نگارندگان این مقاله است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و میدانی انجام میشود. بررسی و تحلیل دادههایی که براساس جایگاه حذف همخوان /ʁ/ طبقهبندی شدهاند، بیانگر آن است که همخوان /ʁ/ در مرز بین دو هجا – در جایگاه پایانة هجای اول و در جایگاه آغازة هجای دوم- همواره حذف میشود. البته لازم به ذکر است که این همخوان در آغازة واژه تظاهر ندارد و از پایانة واژه نیز حذف نمیشود. در هر دو جایگاه فوق، محدودیتهای نشانداری MAX-ʁ≠ و *ʁ فعال هستند و در رتبة بالاتری نسبت به محدودیت پایایی MAX-IOقرار دارند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهند که در هر دو جایگاه، متعاقب فرایند حذف همخوان /ʁ/کشش جبرانی، حذف و تغییر در ساختار هجا روی میدهد. همچنین براساس یافتهها، محدودیتهای معرفیشده با رتبهبندی ثابت به راحتی از عهدة تبیین حذف این همخوان در هر دو جایگاه مذکور و عدم حذف آن از جایگاه پایان واژه برمیآیند. | ||
کلیدواژهها | ||
حذف همخوان؛ کشش جبرانی؛ گویش تبریزی؛ نظریة بهینگی؛ هجا | ||
مراجع | ||
بدخشان، ابراهیم و محمد زمانی. (1392). تحلیل و توصیف فرایند حذف در زبان کردی (گویش کلهری). پژوهشهای زبانشناسی، 5(1)، صص 19-30. بیجنخان، محمود. (1389). واجشناسی: نظریه بهینگی. تهران: سمت. دبیرمقدم، محمد. (1383). زبانشناسی نظری پیدایش و تکوین دستور زایشی، (ویراست دوم). تهران: سمت. راسخمهند، محمد. (1383). معرفی نظریة بهینگی و بررسی تکیه در فارسی. مجلة زبانشناسی، 19(1)، صص 42-66. رضینژاد، سیدمحمد. (1381). واجشناسی گویش ترکی مشگینشهر (بر پایه نظریه خود واحد). پایاننامة کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه تهران. رضینژاد، سیدمحمد و آیسان کلاهدوزیپور. (1397). بازنمایی واج /r/ در گویش ترکی عجبشیری در چارچوب نظریة بهینگی. فصلنامة مطالعات زبانها و گویشهای غرب ایران، 6 (22)، صص. 81-92. علینژاد، بتول و محمدرضا اصلانی. (1388). سیر تحول فرایند واجی حذف از زبان فارسی باستان تا فارسی نو (بر مبنای نظریة بهینگی). زبانشناسی و گویشهای خراسان دانشکدة ادبیات و علوم انسانی مشهد، 1(1)، صص. 143-158 قرهآغاجلو، سعید. (1388). اشتراکها و اختلافهای زبان فارسی با ترکی آذربایجانی. ادبیات فارسی. 5(13)، صص 110-134. کامبوزیا، عالیه کرد زعفرانلو (1385). واجشناسی: رویکردهای قاعده بنیاد. تهران: سمت. ویسی، الخاص، منصوره شکرآمیز و غلامحسن اورکی (1396). توصیف و تحلیل حذف همخوان در گویش بختیاری در چارچوب واجشناسی بهینگی. ادبیات و زبانهای محلی ایران زمین، 3 (3)، صص 1-22. Burquest, D.A. (2001). Phonological analysis (A functional approach). USA: SIL international. Cable, S. (2006). Syncope in the verbal prefixes of Tlingit: meter and surface phonotactics.Munchen: Lincom. Carr, P. (2008). A Glossary of phonology. Edinburgh: Edinburgh University Press. Cassali, R. F. (1996). Resolving hiatus. Ph.D. dissertation. UCLA. Hayes, B. (1989). Compensatory lengthening in moraic phonology. Linguistic Inquiry,20(2), pp. 253-306 Kager, R. (1999). Optimality theory. Cambridge: Cambridge University Press. Kavitskaya, D. (2002). Compensatory lengthening: phonetics, phonology, diachrony. London: Routledge. Lazard, G. (1992). A grammar of contemporary persian (Vol. 316). Costa Mesa, CA: Mazda Publishers. Lief, E. A. (2006). Syncope in spanish and portuguese: The diachrony of Hispano-Romance phonotactics. Doctoral dissertation. Dorneel University. McCarthy, J. (2002). A thematic guide to optimality theory. Cambridge: Cambridge University Press. McCarthy, J. (2008). Doing optimality theory applying theory to data. Cambridge: Blackwell. McCarthy, J. and Prince A. (1995). Faithfulness and reduplicative identity. In University of Massachusetts Occasional Papers in Linguistic. Eds. J. Beckman, L. W. Dickey, and S. Urbanczyk. PP.249-384. MA: GLSA. Prince, A. & Smolensky, P. (1993). Optimality theory: constraint interaction in generative grammar. Cambridge: MIT Press. Topintzy, N. (2007). A (not so) paradoxical case of compensatory lenghening: Samothraki Greek and theoretical implications. MS. University Colledge London. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 446 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 319 |