
تعداد نشریات | 24 |
تعداد شمارهها | 848 |
تعداد مقالات | 7,530 |
تعداد مشاهده مقاله | 13,268,297 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,509,944 |
نقش سعدی در نامآوری شیراز | ||
شعر پژوهی(بوستان ادب) | ||
مقاله 5، دوره 5، شماره 1، خرداد 1392، صفحه 87-112 اصل مقاله (257.83 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jba.2013.1547 | ||
نویسنده | ||
محمدحسین کرمی* | ||
دانشگاه شیراز | ||
چکیده | ||
با آنکه نام شیراز به عنوان یکی از شهرهای مهم ایران از سدههای گذشته در بسیاری از متون تاریخی و ادبی مختلف آمده است، اما تا پیش از ظهور شیخ اجل سعدی، ترجیح چندانی بر سایر شهرهای ایران ندارد و همانند شهرهایی چون تبریز و طوس و یزد و اصفهان و بخاراست. اما از زمانی که سعدی در قرن هفتم به قدم از شیراز میرود و به سر بازمیگردد و خاک شیراز و آب رکنآباد دست از دامنش برنمیدارند و خوشی و تفرّج نوروز شیراز را در شعر خود یادآور میشود، چشمان شاعران و شعرخوانان تمام قلمرو پهناور زبان فارسی، از کنارههای رود سند و فرارود گرفته تا کنارههای دریای مدیترانه و سیاه و در حقیقت چشم تمام دنیای اسلامی به سوی شیراز خیره میگردد، بطوریکه در این گستره کمتر شاعری توانست شعری بگوید و سعدی و شیراز را در نظر نداشته باشد! از همین روزگار است که نام شیراز مانند یک اصطلاح ادبی وارد حوزهی شعر میشود و شهر شیراز به عنوان سرزمین شعر و ادب شهرهی آفاق میگردد و آنچه را وابستگی و نسبتی با شیراز داشت مانند شعر سعدی، زیبا، جذاب و چشمنواز جلوه میکند. شهر شیراز زیباتر میشود، مردمانش زیبا و مهماننواز میشوند، خاک شیراز گلپرور و آب و هوایش همطراز بهشت میشود و ... و شاعرانی که در شهرهای دیگر زادهاند آرزو میکنند که کاش شیرازی بودند. با این توضیحات جایگاه شیراز را در شعر و ادب فارسی به دو دورهی شیراز پیش از ظهور سعدی و پس از او تقسیم کرده و با اسناد و شواهد مورد بررسی قرار دادهایم. | ||
کلیدواژهها | ||
آوازهی شیراز؛ رکناباد؛ سعدی؛ سدهی هفتم | ||
مراجع | ||
ا.ج. آربری. (1365). شیراز مهد شعر و عرفان. ترجمهی منوچهر کاشف، تهران: علمی و فرهنگی. استخری، ابواسحاق ابراهیم. (1368). مسالک و ممالک. به اهتمام ایرج افشار، تهران: علمی و فرهنگی. اسعدگرگانی، فخرالدین. (1381). ویس و رامین. تصحیح محمد روشن، تهران: صدای معاصر. امیرمعزی، محمدبن عبدالملک. (1363). دیوان کامل اشعار. مقدمه و تصحیح ناصر هیّری، تهران: مرزبان. اوحدی مراغهای. (1340). دیوان اشعار. تصحیح سعید نفیسی، تهران: امیرکبیر. باباطاهر عریان. (1366). دیوان باباطاهر. با خط حسین خسروی، نشر طلوع. خواجوی کرمانی. (1374). دیوان اشعار. تصحیح احمد سهیلی خوانساری، شرکت انتشاراتی پاژنگ. خوبنظر، حسن. (1380). تاریخ شیراز. به کوشش جعفر مؤید شیرازی، تهران: سخن. دهلوی، امیرخسرو. (1361). دیوان. به اهتمام م. درویش، با مقدمه سعید نفیسی، تهران: جاویدان. دهلوی، حسن. (1383). دیوان اشعار. به اهتمام سید احمد بهشتی و حمیدرضا قلجخانی، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. سعدی شیرازی، مصلح الدین. (1369). بوستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی. سعدی شیرازی، مصلح الدین. (1362). کلیات سعدی. به اهتمام محمدعلی فروغی، تهران: امیرکبیر. سلمان ساوجی. (1367). دیوان اشعار. به اهتمام منصور مشفق، تهران: صفی علی شاه. سیف فرغانی. (1364). دیوان اشعار سیف. تصحیح ذبیح الله صفا، تهران: فردوسی. شبلی نعمانی. (1363). شعرالعجم. ترجمهی سید محمدتقی فخر داعی، تهران: چاپ دنیای کتاب. صفا، ذبیح الله. (1369). تاریخ ادبیات در ایران. تهران: فردوسی. عبید زاکانی. (1332). کلیات عبید. تصحیح عباس اقبال آشتیانی، نشر مجلهی ارمغان، چاپخانهی شرق. عماد فقیه کرمانی. (1348). دیوان قصاید و غزلیات. تصحیح رکنالدین همایون فرخ، تهران: چاپخانهی اکونومیست. فرخی سیستانی، (1363). کلیات دیوان. تصحیح محمددبیر سیاقی. تهران: زوار. نحوی، اکبر. (1385). «آوازهی سعدی در قرن هفتم». سعدیشناسی. دفتر نهم، به کوشش کورش کمالی سروستانی، صص 45-62. مجد همگر. (1375). دیوان اشعار. تصحیح احمد کرمی، تهران: ما. همام تبریزی. (1370). دیوان اشعار. تصحیح رشید عیوضی، تهران: صدوق.
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,306 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 938 |