| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 870 |
| تعداد مقالات | 7,781 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,021,625 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,030,715 |
بررسی امکان یا امتناع رهبری زنان از منظر فقه سیاسی و حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران | ||
| مطالعات حقوقی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 24 مهر 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jls.2025.53529.5345 | ||
| نویسنده | ||
| محمد علی هاشمی* | ||
| استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه شیراز | ||
| چکیده | ||
| « شورای رهبری از میان مراجع »،« رهبر فردی با شرط مرجعیت » و « رهبر فردی با شرط اجتهاد »، سه مدل رهبری در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران است. در قانون اساسی فعلی جنسیت در شمار شرایط مقام رهبری اخذ نشده است. البته با اشتراط مرجعیت در قانون اساسی سال 1358، ممکن است این انگاره به ذهن تبادر کند که ذکوریت شرط تصدی رهبری است. در این میان در گفتمان هژمون فقه سیاسی شیعه، حق بر رهبری سیاسی زنان مورد انکار است. چنانکه حق بر مشارکت سیاسی ایشان در سطوح دیگر نیز چندان مورد پذیرش و اعتناء نیست. « بررسی امکان یا امتناع رهبری زنان از منظر فقه سیاسی و حقوق‌اساسی جمهوری اسلامی‌ایران »، عنوان پژوهشی است که مساله اصلی آن امکان‌سنجی رهبری زنان براساس سنجه‌های فقه‌سیاسی شیعه و حقوق‌اساسی جمهوری اسلامی‌ایران است. این پژوهش با بهره‌گیری از تحلیل زبانی با بازخوانی سیستماتیک نصوص و گزاره‌های دینی به انجام می‌رسد. براساس برآیند این پژوهش به نظر می‌رسد که مستند قابل توجهی بر منع و محرومیت زنان از تصدی منصب رهبری توسط زنان در ساختار قدرت جهوری اسلامی وجود ندارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| رهبری زنان؛ حقوق‌اساسی جمهوری‌اسلامی؛ حق بر مشارکت سیاسی زنان؛ فقه سیاسی و حقوق زنان؛ قانون اساسی | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 7 |
||