| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 874 |
| تعداد مقالات | 7,807 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,276,228 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,181,470 |
مؤلفه‌های تصویرپردازی غزل شاعران مهاجر سبک هندی (بر اساس غزلیات طالب‌آملی) | ||
| شعر پژوهی(بوستان ادب) | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 21 مهر 1404 اصل مقاله (421.48 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jba.2025.52973.4645 | ||
| نویسندگان | ||
| روح اله هاشمی* 1؛ محمدعلی محمودی2؛ عبدالعلی اویسی کهخا3 | ||
| 1دانشجوی دوره دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی. دانشگاه سیستان و بلوچستان. زاهدان. ایران | ||
| 2دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه زبان و ادبیات فارسی | ||
| 3دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی. گروه ادبیات | ||
| چکیده | ||
| طالب‌آملی (994- احتمالاً 1034-1036 هـ. ق) یکی از بزرگ‌ترین و پرکارترین شاعران سبک هندی است که بیش از هزار و ششصد غزل سروده است. مکان اولیه و ثانویه‌ای که طالب در آن زیسته؛ یعنی آمل و شبه قاره هند، تأثیر قابل‌توجهی بر تخیل این شاعر داشته، به حدی که شیوۀ خیال‌پردازی اولیۀ شعری او را متحول‌کرده و شیوه‌ای متفاوت در مضمون‌پردازی و سبک شاعری وی پدید‌آورده که حوزۀ چهارگانۀ نشانه، سبک، زبان و مضامین شعری او را دگرگون‌نموده‌است. در این پژوهش، به روش توصیفی ـ تحلیلی غزلیات طالب آملی از منظرهای چهارگانۀ تصویرپردازی (شامل نشانه، سبک، زبان و مضمون)، در حوزۀ شیوۀ خیال‌پردازی ثانویۀ او، به روش توصیفی- تحلیلی بررسی‌شده‌است. حاصل‌کار نشان‌می‌دهد که غزل عاشقانۀ طالب‌آملی در غربت، دارای ویژگی تغییر کانون توجه از معشوق به عاشق در غزل، واقع‌گرایی در پرداخت تصاویر به جای تقدس‌گرایی در وصف، ژرفانمایی در انسان‌گرایی (تشخیص)، کاربرد نشانگان تاریکی و غم به‌جای شادمانی و روشنی، در نتیجۀ محوریت‌یافتن انزوا و گوشه‌گیری است. کلیدواژه: طالب‌آملی، سبک هندی، ادبیات مهاجرت، تصویرپردازی. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ادبیات غنایی؛ طالب‌آملی؛ سبک هندی؛ ادبیات مهاجرت؛ تصویرپردازی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 85 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 30 |
||