بیجنخان، محمود (۱۳۸۴). واجشناسی نظریة بهینگی. تهران: سمت.
تفرجی یگانه، مریم و جهانفر، نعمت (1396) « تکرار در گویش کردی کلهری بر اساس نظریة بهینگی». زبان فارسی و گویشهای ایرانی،2،2، صص 159-141.
دبیرمقدم، محمد(1391). زبان شناسی نظری پیدایش و تکوین دستور زایشی. تهران: سمت.
رحمتی نژاد، لیلا، ارکان، فائزه و حیدر پور بیدگلی، تهمینه (1398). «رویکرد نظریه بهینگی به تکرار ناقص پیشوندی در زبان فارسی». زبان پژوهی، 33، صص264-233.
رضایتی کیشه خاله، محرم (1386). زبان تالشی توصیف گویش مرکزی. رشت: فرهنگ ایلیا.
رضینژاد، محمد (1393). «هماهنگی و ناهماهنگی واکهای در زبان ترکی آذربایجانی». پژوهشهای زبانی، 4،2، صص 61-80.
رفیعی، علی (1386). لغت نامة تالشی. رشت: دانشگاه گیلان.
شقاقی، ویدا (1386). مبانی صرف، تهران: سمت.
شقاقی، ویدا و حیدر پور بیدگلی، تهمینه (1390). «رویکرد نظریة بهینگی به فرایند تکرار با نگاهی بر واژههای مکرر فارسی». پژوهشهای زبان شناسی،31، صص 65-45.
شیخ تجن، شهین (1396). «تکرار در گویش تالشی». زبان فارسی و گویشهای ایرانی،2،4، صص161-179.
صیاد و کامبوزیا (1400). «فرایند تکرار در گویش شوشتری: نظریةبهینگی». زبان شناسی گویشهای ایرانی،6 2، صص 289 -317.
الله یاری، فریده (1395). «برسی فرآیند ساختوازی دوگان سازی درزبان کردی در چارچوب نظریه بهینگی»، پایان نامه کارشناسی ارشد رشته زبان شناسی همگانی. دانشگاه محقق اردبیلی.
مسرور، ماسالی (1386). 
فرهنگ لغات تالشی. رشت، بی جا.
Kager, R. (1999). Optimality theory. Cambridge university press.
McCarthy, J. J., & Prince, A. (1995). Faithfulness and reduplicative identity.
Katamba, F. Stonham, J. (2006). Morphology. 2nd ed. New York: Palgrave
Macmillan.
Mattilo, E.(2013). Extra-grammatical morphology English:Abriviation,blend,reduplication,and related phenomena.Berlin:De Gruyter Mouton.
McCarthy, J. J., & Prince, A. (2004). Faithfulness and identity in prosodic morphology. Optimality Theory in Phonology: A Reader, 77-98.
McCarthy,J,J&A.Prince(1995).Faithfulness and reduplicative identity.In J.Backman,L.W.Dicky and S.Urbanczyk(eds)In Jill Papers in Optimolity Theory.pp.249-384,Amherst,MA:GLSA.
McCarthy,J,J.(2004).Optimolity theory in phonology.Oxford;Blackwell.
Prince, A., & Smolensky, P. (2004). Optimality Theory: Constraint interaction in generative grammar. Optimality Theory in phonology: A reader, 1-71.