نقش رنگ‌واژه‌ها در ساخت جاینام‌های ایران

ابراهیمی جویباری، عسگری (1397). وجه تسمیه و جلوه‌های تمثیلی آن در متون ادبی. تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی، 36، صص.  8- 26.

ابوالقاسمی، محسن (1389). ریشه‌شناسی (اتیمولوژی). چ 2. تهران: ققنوس.

احدیان، محمدمهدی و رحمان بختیاری (1388). درآمدی بر جای‌نام‌­شناسی ایران. مجلۀ جستارهای ادبی، 42 (165)، صص. 181- 199.

افشار، ایرج (1382). پژوهشی در نام شهرهای ایران. تهران: روزنه.

بختیاری، رحمان (1388). ملاحظاتی بر فرهنگ ریشه­شناختی زبان فارسی. مجلۀ زبان‌شناسی، 19(2) (پیاپی 38)، صص. 126-133.

بختیاری، رحمان (1390). ریشه­شناسی عامیانه جای‌نام‌­های ایران (جعل تاریخ و هویت). دوفصلنامۀ زبان­پژوهی، 3 (5)، صص. 25- 49.

برجیان، حبیب (1398). جای‌نام‌ شناسی البرز مرکزی. مجله پژوهش‌های ادبی- زبانی قفقاز و کاسپین، 1 (3)، صص. 19- 31.

ترقی­اوغاز، حسنعلی (1381). نقد کتاب مبانی توپونیمی و نگاهی به توپونیمی­های ایران. مجلۀ زبان­شناسی، 17 (2)، صص. 137-145.

توکلی­مقدم، حسین (1375). وجه تمسیه شهرهای ایران. تهران: میعاد.

چگنی، علیرضا (1387). فرهنگ‌نامه تطبیقی نام­های قدیم و جدید مکان­های جغرافیایی ایران و نواحی مجاور. مشهد: انتشارات آستان قدس.

حسن­دوست، محمد (1389). فرهنگ تطبیقی- موضوعی زبان­ها و گویش­های ایرانیِ نو. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

حسن­دوست، محمد (1393). فرهنگ­ریشه­شناختی زبان فارسی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

دهخدا، علی‌اکبر (1377). لغت‌نامه، زیرنظر محمد معین و جعفر شهیدی، تهران: موسسه لغت‌نامه دهخدا.

رضایی باغ‌بیدی، حسن (1388). تاریخ زبان‌های ایرانی. تهران: مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهش‌های ایرانی اسلامی).

رضایی، سهراب (1395). فرهنگ سه زبانۀ آکسفورد ترکی استانبولی- انگلیسی- فارسی. تهران: بورس کتاب بهزاد.

رفاهی علمداری،  فیروز (1380). مبانی توپونیمی و نگاهی به توپونیمی­های ایران. تهران: سازمان نقشه­برداری کشور.

سبزعلیپور، جهاندوست (1391). فرهنگ تاتی. رشت: نشر فرهنگ ایلیا.

سبزعلیپور، جهاندوست (1396). تأملی بر جای‌نام‌‌شناسی منطقۀ تات‌نشین شاهرود خلخال. زبان‌ فارسی و گویش‌های ایرانی، 2 (1) پیاپی 3، صص. 163-184.

عبدی، عطالله، فریده لطفی، یدالله کریمی‌پور و مرتضی تهامی (1396). بررسی نسبت میان هویت زبانی و جای‌نام‌‌ها، نمونه موردی: کوه‌های خلخال. مجلۀ تحقیقات جغرافیایی، 124، صص. 94- 109.

عسکری عالم، علیمردان (1384). فرهنگ واژگان (لکی به فارسی). خرم‌آباد: نشر افلاک.

فرهنگستان زبان و ادب فارسی (1392). فرهنگ جامع زبان فارسی، زیر نظر علی­­اشرف صادقی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. جلد اول «آ».

قدکساز، محمدرضا (1375)، وجه تسمیۀ شهرهای ایران، تهران: نشر گل­گشت.

کسروی، احمد (1387)، مجموعۀ زبان پاک، آذری یا زبان باستان آذربایگان، نامهای شهرها و دیه­های ایران. به کوشش عزیزالله علیزاده. تهران: فردوس.

کلباسی، ایران (1385). گویش کردی مهاباد. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

معراجی لرد، جواد (1388). فرهنگ موضوعی تاتی به فارسی. رشت: بلور.

 منصوری، یدالله (1384). برررسی ریشه­شناختی فعل­های زبان پهلوی، فارسی میانۀ زردشتی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

منصوری، یدالله، جمیله حسن­زاده (1387). بررسی ریشه­شناختی افعال در زبان فارسی، زیر نظر بهمن سرکاراتی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

نوبان، مهرالزمان (1374). نام مکان­های جغرافیایی در بستر زمان. تهران: انتشارات ما.

Cheung, J.  (2006). Etymological dictionary of the Iranian verb. Leiden and Boston: Brill.

Berlin, B. & P. Kay (1969). Basic color terms: Their universality and evolution. Berkeley, CA: University of California Press.

https://www.amar.org.ir