| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شمارهها | 882 |
| تعداد مقالات | 7,867 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,714,623 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,559,848 |
تحلیل زمانمندی روایت در داستانهای بازنویسی آذریزدی از مثنوی برای کودکان (بر اساس نظریه ژنت و نیکولایوا) | ||
| مجله علمی پژوهشی مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز | ||
| مقاله 8، دوره 14، شماره 1 - شماره پیاپی 27، شهریور 1402، صفحه 189-218 اصل مقاله (761.31 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jcls.2022.43047.1918 | ||
| نویسندگان | ||
| فائزه کریمی1؛ ابراهیم ظاهری* 2 | ||
| 1دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهرکرد | ||
| 2استادیار دانشگاه شهرکرد | ||
| چکیده | ||
| درک و شناخت مخاطبان کودک از زمان، متفاوت با بزرگسالان است؛ بنابراین نویسندگان در نگارش داستان برای این ردهی سنی و تأثیرگذاری بیشتر، باید از الگوی زمانمندی مناسب با فهم آنان استفاده کنند. بر این اساس، هدف در این پژوهش نیز بررسی زمانمندی روایت در داستانهای بازنویسی آذریزدی از مثنوی برای مخاطبان کودک است. بدین منظور ابتدا نظریهی ژنت دربارهی زمانمندی روایت و نگرش نیکولایوا به زمانمندی در داستان کودکان، در چارچوب اصلی پژوهش، بررسی شد و سپس بر مبنای آنها، عناصر زمانمندی در سه داستان بازنویسیشده از مثنوی به روش اسنادی با این فرض که آذریزدی، مناسب با درک مخاطب کودک از زمان، نوع نگرش به کودکی و اهداف ادبیات کودک، تغییراتی در الگوی زمانمندی داستانها ایجاد کرده است، تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان میدهد آذریزدی براساس نگرش آموزشی که به ادبیات کودک داشته است و همچنین این دیدگاه که مخاطبان کودک نیاز به توضیح بیشتر دربارهی مطالب دارند، از درنگ توصیفی در بخش شخصیتپردازی و بیان رویدادها، گذشتهنگری و بسامد مکرر استفاده کرده که این امر موجب شتاب منفی در داستانهای بازنویسیشده است. آذریزدی صحنههای حذفشده در مثنوی را بهصورت خلاصه روایت کرده و صحنههای خلاصه را با جزئیات بیشتر بازنویسی کرده است تا اطلاعات ضروری در اختیار مخاطب کودک قرار گیرد. مقایسهی الگوی زمانمندی داستانهای بازنویسیشده با نگرش نیکولایوا نیز نشان میدهد آذریزدی بیشتر به ساختار زمانمندی داستانهای کلاسیک کودک نظر داشته است تا داستانهای معاصر. | ||
| کلیدواژهها | ||
| داستانهای بازنویسی آذریزدی؛ زمان؛ ژنت؛ کودک؛ نیکولایوا | ||
|
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
| مراجع | ||
|
آدام، ژانمیشل؛ رواز، فرانسواز. (1389). تحلیل انواع داستان (رمان، درام، فیلمنامه). ترجمهی آذین حسینزاده و کتایون شهپرراد، تهران: قطره.
آذریزدی، مهدی. (1381). قصههای خوب برای بچههای خوب. ج4، تهران: امیرکبیر؛ کتابهای شکوفه.
بامشکی، سمیرا. (1393). روایتشناسی داستانهای مثنوی. تهران: هرمس.
بری، پیتر. (1400). «روایتشناسی: نظریه و کاربرد». نقد ادبی با رویکرد روایتشناسی. گزینش و ترجمهی حسین پاینده، تهران: نیلوفر.
پایور، جعفر. (1380). شیخ در بوته چگونگی روشهای بازنویسی و بازآفرینی و ترجمه و بازپرداخت در آثار ادبی. تهران: شرافیه.
پرینس، جرالد. (1391). روایتشناسی: شکل و کارکرد روایت. ترجمهی محمد شهبا، تهران: مینویخرد.
تودوروف، تزوتان. (1396). بوطیقای ساختارگرا. ترجمهی محمد نبوی، تهران: آگه.
تولان، مایکل جی. (1386). روایت شناسی (درآمدی زبانشناختی-انتقادی). ترجمهی فاطمه علوی و فاطمه نعمتی، تهران: سمت.
جاهدجاه، عباس. (1391). «بررسی جایگاه زمان در اشعار روایی کودک». مطالعات ادبیات کودک، سال 3، شمارهی1، صص 1-18.
خسرونژاد، مرتضی. (1389). معصومیت و تجربه، درآمدی بر فلسفهی ادبیات کودک. تهران: مرکز.
دهقاندهنوی، زهرا؛ جلالیپنداری، یدالله. (1392). «بررسی عنصر زبان و ویژگیهای آن در اشعار کودک و نوجوان مهدی آذریزدی». مطالعات ادبیات کودک، سال4، شمارهی 1، صص69-90.
ریکور، پل. (1397). زمان و حکایت، کتاب اول پیرنگ و حکایت تاریخی. ترجمهی مهشید نونهالی، تهران: نی.
ریمونکنان، شلیموت. (1387). روایت داستانی: بوطیقای معاصر. ترجمهی ابوالفضل حری، تهران: نیلوفر.
ژنت، ژرار. (1398). گفتمان روایت: جستاری در باب روش. ترجمهی معصومه زواریان، تهران: سمت.
ژوو، ونسان. (1394). بوطیقای رمان. ترجمهی نصرت حجازی، تهران: علمی فرهنگی.
عارفی، اکرم؛ شعبانزاده، مریم. (1393). «دگرگونی درونمایهی قصههای عرفانی در بازنویسیهای آذریزدی». کاوشنامه، سال11، شمارهی28، صص 9-38.
عربیوسفآبادی، فائزه. (1394). «بررسی تقابل زمان روایی و زمان متن در حکایتهای گلستان سعدی». متن پژوهی ادبی، سال 19، شمارهی4، پیاپی66، صص65-90.
غفاری، محمد؛ نجومیان، امیرعلی. (1391). «گفتمان غیرمستقیم آزاد و اهمیت آن در سبکشناسی روایت: بررسی مقایسهای داستانهای مدرنیستی و پیشامدرنیستی». نقد زبان و ادبیات خارجی، دورهی5، شمارهی1، صص 1-34.
غفوریان، اسما و همکاران. (1395). «مقایسهی دو روایت نوشتهی مهدی آذریزدی و کامل کیلانی از داستان ابوقیرو و ابوصبر هزارویک شب». یازدهمین گردهمایی بینالمللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی، دانشگاه گیلان، صص71-100.
غلامحسینزاده، غلامحسین و همکاران. (1386). «بررسی عنصر زمان در روایت با تأکید بر حکایت اعرابی و درویش در مثنوی». پژوهشهای ادبی، سال 5، شمارهی 2، پیاپی 16، صص 199-217.
فلودرنیک، مونیکا. (1399). درآمدی بر روایتشناسی. ترجمهی هیوا حسنپور، تهران: خاموش.
لاج، دیوید. (1388). هنر داستاننویسی. ترجمهی رضا رضایی، تهران: نی.
محمدیکلهسر، علیرضا؛ موسوی، فخرالسادات. (1395). «مقایسهی تحلیلی زمان روایی در فیلم و داستان». یازدهمین گردهمایی بینالمللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی، دانشگاه گیلان، صص312-332.
مولوی، جلالالدینمحمد بلخی. (1384). مثنوی معنوی. به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره.
نیکروز، یوسف؛ کشاورزی، سودابه. (1392). «تحلیل گونههای روایتی و راوی در مجموعهی داستانی قصههای تازه از کتابهای کهن مهدی آذریزدی». پژوهش زبان و ادبیات فارسی، دورهی 11، شمارهی1، پیاپی 28، صص159-184.
نیکولایوا، ماریا. (1387). «فراسوی دستور داستان، یا چگونه ادبیات کودک از نظریهی روایت بهره میبرد». دیگر خوانیهای ناگزیر: رویکردهای نقد و نظریهی ادبیات کودک. ترجمهی غزال بزرگمهر، بهکوشش مرتضی خسرونژاد، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
هرمن، دیوید. (1393). عناصر بنیادین در نظریههای روایت. ترجمهی حسین صافی، تهران: نی.
یونسی، ابراهیم. (1388). هنر داستاننویسی. تهران: نگاه. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 499 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 371 |
||
