| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 851 |
| تعداد مقالات | 7,575 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,413,822 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,580,480 |
بررسی گونه‌ها و معانی «را» در گرشاسب‌نامه | ||
| شعر پژوهی(بوستان ادب) | ||
| مقاله 10، دوره 13، شماره 4 - شماره پیاپی 50، بهمن 1400، صفحه 195-220 اصل مقاله (453.24 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jba.2021.38445.3876 | ||
| نویسندگان | ||
| ذوالفقار علّامی* 1؛ انتصار پرستگاری2 | ||
| 1دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهرا(س). تهران. ایران | ||
| 2دانشجوی دکتری دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| ذوالفقار علامی* انتصار پرستگاری** چکیده هر اثر ادبی از ساخت‌های جزئی‌تری تشکیل شده است. ساخت‌های نحوی و صرفی هر اثری، بنیاد ساخت‌های بلاغی و محتوایی آن را شکل می‌دهد. «را» که امروزه بیشتر به‌عنوان نقش‌نمای مفعولی شناخته می‌شود، در متن‌های گذشته‌ی ادب فارسی، جایگاه حساس‌تر و متنوع‌تری داشته است و کاربردهای گوناگون آن در فهم معنی و شناخت بلاغت متن ایفای نقش می‌کرده است. یکی از منظومه‌های حماسی که در نوع خود جایگاه برجسته‌ای دارد و کاربردها و معانی را در آن درخور توجه و قابل‌تأمل است، گرشاسب‌نامه‌ی اسدی‌توسی است؛ ازاین‌رو مقاله‌ی حاضر بدون واکاوی بلاغی، در پی شناخت و معرفی انواع کاربرد و معانی گوناگون «را» در این منظومه و ارائه‌ی آمار دقیقی از انواع و نقش «را» در کاربردهای گوناگون، ازنظر دستوری و معنایی است. در این بررسی‌ها ضمن تبیین نقش و اهمیت این نقش‌نما که چهره‌های گوناگون معنایی و کاربردی دارد، به کاربردهای ویژه‌ی آن نیز پرداخته شده است و با ذکر تعداد تقریباً دقیق این نقش‌نما در تمام گرشاسب‌نامه، بیشترین و کمترین نوع کاربرد «را» در این منظومه مشخص شده است. روش پژوهش مبتنی بر تحلیل داده‌هایی‌ست که از متن این منظومه به دست آمده و نتیجه‌گیری آن نیز مبتنی بر تحلیل محتواهای ساختاری و معنایی آن داده‌ها است. واژه‌های کلیدی: اسدی‌توسی، دستور زبان فارسی، گرشاسب‌نامه، نقش‌‌ها و معناهای را. * استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه الزهرا zalami@alzahra.ac.ir (نویسنده‌ی مسئول) ** دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه الزهرا parastegarientesar@gmail.com تاریخ دریافت مقاله: 8/7/99 تاریخ پذیرش مقاله: 7/2/1400 | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| واژه‌های کلیدی: اسدی‌توسی؛ دستور زبان فارسی؛ گرشاسب‌نامه؛ نقش‌‌ها و معناهای را | ||
|
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
| مراجع | ||
|
اسدی‌توسی، علی بن احمد. (1389). گرشاسب‌نامه. به‌اهتمام و تصحیح حبیب یغمایی، تهران: دنیای کتاب.
باباسالار، اصغر. (1392). «کاربردهای خاص «را» در برخی متون فارسی». ادب فارسی، دوره‌ی 3، شماره‌ی 1، صص 181- 196.
جم، بشیر. (1396). «پیرامون تلفظ «را» در زبان فارسی». زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان، سال 9، شماره‌ی 16، صص 1-14.
خطیب رهبر، خلیل. (1367). دستور زبان فارسی (کتاب حروف اضافه و ربط). تهران: سعدی.
دبیرمقدم، محمد. (1369). «پیرامون «را» در زبان فارسی». زبان‌شناسی، دوره‌ی 7، شماره‌ی 1، صص 1-60.
دهخدا، علی‌اکبر. (1337). مقدمه لغت‌نامه. به قلم گروهی از نویسندگان، تهران: سیروس.
رزاقی‌شانی، علی. (1391). «معنای «را» در کلیله و دمنه». رشد آموزش زبان و ادب فارسی، شماره‌ی 2، ص 51.
سعدی، مصلح‌الدین. (1375). بوستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
شریعت، محمدجواد. (1364). دستور زبان فارسی. تهران: اساطیر.
عمرانی، غلامرضا و سبطی، هامون. (1386). زبان فارسی (راهبردهای یاد دهی یادگیری). ج 2، تهران: مبتکران.
فرشیدورد، خسرو. (1384). دستور مفصل امروز. تهران: سخن.
مدرسی، فاطمه. (1387). از واج تا جمله. تهران: چاپار.
مشاوری، زهره. (1389). «یک قسم را در جمله‌های مرکب». فنون ادبی، سال 2، شماره‌ی 1، صص111-118.
مشکوه‌الدینی، مهدی. (1366). دستور زبان فارسی بر پایه‌ی نظریه‌ی گشتاری. ج1، مشهد: دانشگاه فردوسی.
معین، محمد. (1363). اضافه. تهران: امیرکبیر.
ناتل خانلری، پرویز. (1372). دستور تاریخی زبان فارسی. به‌کوشش عفت مستشارنیا، تهران: توس.
وحیدیان کامیار، تقی با همکاری عمرانی، غلامرضا. (1381). دستور زبان فارسی (1). تهران: سمت.
یاسمی و بهار و فروزانفر و قریب و همایی، رشید و ملک الشعرا و بدیع‌الزمان و عبدالعظیم و جلال الدین. (1369). دستور زبان فارسی- پنج استاد. تهران: اشراقی. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 496 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 387 |
||
