فرایند تکرار در گویش شوشتری: نظریة بهینگی

ابوالقاسمی، محسن (1388). دستور تاریخی مختصر زبان فارسی. تهران: سمت.

افراشی، آزیتا (1388). ساخت زبان فارسی. تهران: سمت.

اللهیاری، فریده و سیدمحمد رضی‌نژاد (1395). بررسی فرایند تکرار در زبان کردی در چهارچوب نظریة بهینگی. پژوهش‌های زبانی، 2 (7)، صص. 59-75.

انوری، حسن و حسن احمدی گیوی (1370). دستور زبان فارسی. تهران: فاطمی.

بی‌جن‌خان، محمود (1398). واج‌شناسی نظریة بهینگی. تهران: سمت.

تفرجی یگانه، مریم و نعمت جهانفر (1396). تکرار در گویش کردی کلهری بر اساس نظریة بهینگی. زبان فارسی و گویش‌های ایرانی، 2 (2)، صص. 141-159.

حامدی شیروان، زهرا، شهلا شریفی و محمود الیاسی (1395). آرایش واژگان در گویش‌های فارسی خوزستان از منظر رده‌شناختی. فرهنگ و ادبیات عامه، 4 (11)، صص. 1-32.

دبیرمقدم، محمد و سیما ملکی (1396). بررسی فرایند تکرار کامل در زبان فارسی: پژوهشی بر اساس نظریة تکرار صرفی. جستارهای زبانی، 8 (7)، صص. 29-51.

 رحمتی‌نژاد، لیلا، فائزه ارکان و تهمینه حیدرپور بیدگلی (1398). رویکرد نظریة بهینگی به تکرار  ناقص پیشوندی در زبان فارسی. زبان‌پژوهی، 11 (33)، صص. 233-264.

شاهوردی شهرکی، فاطمه، عالیه کرد زعفرانلو کامبوزیا، محمد دبیرمقدم و ارسلان گلفام  (1398). تکرار  فعل در زبان فارسی در رویکرد صرف ساخت. مطالعات زبان و گویش‌های غرب ایران، 7 (26)، صص. 73-89.

شریعت، محمدجواد (1375). دستور زبان فارسی. تهران: اساطیر.

شقاقی، ویدا (1395). مبانی صرف. تهران: سمت.

شقاقی، ویدا و تهمینه حیدرپور بیدگلی (1390). رویکرد نظریة بهینگی به فرایند تکرار با نگاهی بر واژه‌های مکرر فارسی. پژوهش‌های زبان‌شناسی، 3 (1)، صص. 45-66.

فاضلی، محمدتقی (1383). فرهنگ گویش شوشتری. تهران: پازینه.

مصطفوی، پونه (1394). تمایز روابط دستوری در گویش شوشتری. جستارهای زبانی. 6 (7)، صص. 207-218.

مشکور، محمدجواد (1349). دستورنامه در صرف و نحو زبان فارسی. تهران: مؤسسه شرق.

مقربی، مصطفی (1372). ترکیب در زبان فارسی. تهران: توس.

میرزایی، مریم و نگار داوری اردکانی (1396). تحلیل زبان‌شناختی کاربرد دشواژه در شهرستان شوشتر. زبان‌شناسی اجتماعی. 1 (2)، صص. 28-36.

نوبهار، مهرانگیز (1372). دستور کاربردی زبان فارسی. تهران: رهنما.

نیرومند، محمد باقر (1356). واژه‌نامه‌ای از گویش شوشتری. تهران: فرهنگستان زبان ایران.

همایون فرخ، رکن الدین (1339). دستور جامع زبان فارسی. چ2. تهران: علمی.

Aronoff, M., & Z. Xu (2010). A realization optimality-theoretic approach to affix order. Morphology, 20, pp. 381-411. Online: roa.rutgers.edu/view.

Blake, F. R. (1917). Reduplication in Tagalog. American journal of philology, 38(152), pp. 425-431.

Blutner, R. (2000). Some aspects of optimality in natural language interpretation. Semantics, 17, pp. 189-216.

Brandstetter, R. (1917). Reduplication in the Amerindian, Indonesian and Indo-Germanic languages. Supplement to the annual report of the Lucerne Canton School. Lucerne.

Broekhuis, H., & Vogel, R. (2009). Optimality theory and minimalism: interface theories. Germany: University of Potsdam.

Broselow, E. (1992) Parametric variation in Arabic dialect phonology. In E. Broselow, M. Eid, and J. McCarthy (eds.), Perspectives on Arabic linguistics IV: Papers from the fourth annual symposium on Arabic linguistics. Amsterdam and Philadelphia: John Benjamins. 7–45

Denzer-King, R. E. (2009). Distribution of /S/ in Blackfoot: An optimality theory account. MA Thesis. Montana University.

Halle, M., & W. Idsardi (1997). r, hypercorrection, and the Elsewhere Condition. In Iggy Roca, ed. Derivations and constraints in phonology. Oxford: Clarendon Press.

Hestermann, F. (1915). Repetition in the Serer language of Senegambia. Journal of the German Oriental Society 69. 107-112.

Hurch, B. (2005). Studies on reduplication, Volume 28 of Empirical Approaches to Language Typology [EALT]. Berlin: De Gruyter.

Kager, R. (1999). Optimality theory. Cambridge: Cambridge University Press.

Katamba, F & J. Stonham (2006). Morphology. 2^nd ed. New York: Palgrave Macmillan.

Kocher, F. (1921). Reduplication formations in French and Italian. Aarau: H.R. Sauerland.

Lopez, C. (1950). Reduplication in Tagalog. Humanities and Social Sciences of Southeast Asia,106, pp. 151-311.

Mattes, V. (2014). Types of reduplication: A case study of Bikol. Berlin: De Gruyter Mouton.

Mattielo, E. (2013). Extra-grammatical morphology English: Abbreviations, blends, reduplicatives, and related phenomena. Berlin: De Gruyter Mouton.

Marantz, A. (1982) Re reduplication. Linguistic Inquiry 13. 435–83.

McCarthy, J. & A. Prince (1986) Prosodic morphology. Ms., Waltham, Mass: University of Massachusetts, Amherst and Brandeis University.

McCarthy, J. J. & A. Prince (1995). Faithfulness and reduplicative identity. In J. Beckman, L. W. Dickey and S. Urbanczyk (eds.) In Jill Papers in Optimality Theory. pp. 249-384. Amherst, MA: GLSA.

McCarthy, J. J. (2004). Optimality theory in phonology. Oxford: Blackwell.

McCarthy, J. J. (2008). Doing optimality theory: applying theory to data. Oxford: Blackwell Publishing.

Orgun, C. (2001). English r-Insertion in optimality theory. Natural Language & Linguistic Theory, 19(4), pp. 737-749.

Pott, A. (1862). Duplication (reduplication, gemination) as one of the most important means of language formation, illuminated from languages ​​of all parts of the world. Lemgo, Detmold: Meyer.

Prince, A. & P. Smolensky (1993). Optimality theory: constraint interaction in generative grammar. Cambridge: MIT Press.

 Sapir, E. (1921). Language: An Introduction to the study of speech. Newyork: Harcourt, Brace and World.

Shaw, P. (1987) Non-conservation of melodic structure in reduplication. In A. Bosch, B. Need, and E. Schiller (eds.), Papers from the Chicago Linguistic Society 23:2. 291–306.

Wilbur, R. (1973) The phonology of reduplication. PhD dissertation, University of Illinois, Urbana-Champaign.