اهمیت متون علمی در شرح و تصحیح چهار بیت از حافظ

قرآن کریم. (۱۳۸۶). ترجمه‌ی بهاءالدین خرمشاهی، تهران: دوستان.

ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (1999م). القانون فی الطب. وضع حواشیه محمد أمین الضناوی، بیروت: دارالکتب العلمیه.

ـــــــــــــــــــــــ. (1389). قانون. ترجمه‌ی عبدالرحمان شرفکندی «هه‌ژار». تهران: سروش.

ابن‌فارض. (1382هـ). دیوان. تصحیح کرم البستانی. بیروت: دار صادر- دار بیروت.

ابن‌منظور، محمد. (1988م). لسان‌العرب. ترجمه‌ی علی شیری، بیروت: دارإحیاء التراث ‌العربی.

ابن‌یمین، محمود. (1344). دیوان. تصحیح حسینعلی باستانی راد، تهران: سنایی.

اخوینی، ابوبکر. (1344). هدایه المتعلمین فی الطب. تصحیح جلال متینی، مشهد: دانشگاه فردوسی.

استعلامی، محمد. (1388). درس حافظ. تهران: سخن.

اوحدی مراغی، اوحدالدین. (1340). دیوان. تصحیح سعید نفیسی، تهران: امیرکبیر.

باخرزی، یحیی. (1383). فصوص‌الاداب. تصحیح ایرج افشار، تهران: دانشگاه تهران.

بیرونی، ابوریحان محمد. (1316). التفهیم لاوائل صناعه التنجیم. تصحیح جلال همایی، تهران: مجلس.

جرجانی، اسماعیل. (1391). ذخیره خوارزمشاهی. قم: موسسه‌ی احیاء طب طبیعی.

ـــــــــــــــــ (1380). ذخیره‌ی خوارزمشاهی. تصحیح محمدرضا محرری، ج۱، تهران: فرهنگستان علوم پزشکی.

جزری، اسماعیل بن رزاز. (بی‌تا. حدوداً میانه‌ی 618-596 ه.ق). الجامع بین العمل و العلم النافع فی صناعه الحیل.PDF.  در: کتاب فی معرفه‌ی الحیل الهندسیه‌ی، إسمعیل بن الرزّاز الجزری | مکتبه‌ی قطر الرقمیه‌ی‌(qdl.qa).

حافظ، ‌شمس‌الدین محمد. (1394). دیوان حافظ. کهن‌ترین نسخه‌ی شناخته شده‌ی کامل، کتابت 801 هجری، دستنویس شماره‌ی 5194 کتابخانه‌ی نور عثمانیه‌ی استانبول، نسخه‌برگردان به کوشش بهروز ایمانی، تهران: میراث مکتوب.

حافظ، شمس‌الدین محمد. (‌1372‌). دیوان حافظ. به‌تصحیح جلالی نایینی و نورانی وصال، تهران: سخن / نقره.

ــــــــــــــــــــــــــ. (‌1375). دیوان حافظ. به‌تصحیح و توضیح پرویز ناتل‌ خانلری، تهران: خوارزمی.

ــــــــــــــــــــــــــ (1378). قرائت‌گزینی انتقادی. به‌کوشش هاشم جاوید و بهاءالدین خرمشاهی، تهران: فرزان روز.

ــــــــــــــــــــــــــ (‌1385). دیوان حافظ. تصحیح رشید عیوضی، تهران: امیرکبیر.

ــــــــــــــــــــــــــ (‌1387). دیوان حافظ. به‌تصحیح قزوینی و غنی، ‌به‌کوشش جربزه‌دار، تهران: اساطیر.

ــــــــــــــــــــــــــ.(‌1388). دیوان حافظ. به‌تصحیح سلیم نیساری، تهران: سخن.

ــــــــــــــــــــــــــ.(1390). حافظ به سعی سایه. تهران: کارنامه.

ــــــــــــــــــــــــــ (1393). دیوان حافظ. تصحیح بهاءالدین خرمشاهی، تهران: دوستان.

حسن‌دوست، محمد. (1393). فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی. 5 ج، تهران: فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی.

حکیم میسری. (1395). دانشنامه‌ در علم پزشکی. کهن‌ترین مجموعه‌ی طبی به شعر فارسی، تهران: دانشگاه تهران.

حمیدیان، سعید. (1395). شرح شوق. تهران: قطره.

خاقانی، بدیل. (1387). دیوان. ویراسته‌‌ی میرجلال‌الدین کزازی، تهران: مرکز.

خانلری، پرویز. (1395). تاریخ زبان فارسی. ج۳، تهران: نو.

خرمشاهی، بهاءالدین. (1387). حافظ. تهران: طرح نو.

دهخدا، علی‌اکبر. (بی‌تا). لغت‌نامه‌ی دهخدا. تهران: دانشگاه تهران.

ـــــــــــــــ.(1385). حافظ‌نامه. ج۱، تهران: علمی و فرهنگی.

راستگو، سیدمحمد. (1395). در پی آن آشنا. ج۱، تهران: نی.

ریپکا، یان و دیگران. (1383). تاریخ ادبیات ایران. ترجمه‌ی ابوالقاسم سری، ج ۲، تهران: سخن.

زریاب‌خویی، عباس. (‌1368‌). آیینه‌ی جام. تهران: علمی.

زرین‌کوب، عبدالحسین. (1389). کارنامه‌ی اسلام. تهران: امیرکبیر.

سجادی، جعفر. (1389). فرهنگ اصطلاحات عرفانی. تهران: طهوری.

سعدی، مصلح‌الدین. (1393). کلیات. تصحیح بهاءالدین خرمشاهی، تهران: دوستان.

ـــــــــــــــــــ. (1385). غزل‌های سعدی. تصحیح غلامحسین یوسفی، تهران: سخن.

سنایی، مجدود. (1382). حدیقه‌الحقیقه. تصحیح مریم حسینی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

سودی، محمد. (1395). شرح غزل‌های حافظ. ترجمه‌ی عصمت ستارزاده، تهران: نگاه.

شفیعی کدکنی، محمدرضا. (‌1397). این کیمیای هستی. ج۳، تهران: سخن.

عیوضی، رشید. (‌1384). حافظ برتر کدام است؟. تهران: امیرکبیر.

غنی، قاسم. (1389). تاریخ عصر حافظ. ج۱، تهران: زوار.

فردوسی، ابوالقاسم. (1398). شاهنامه. تصحیح جلال خالقی مطلق، ج1، تهران: سخن.

فروزانفر، بدیع‌الزمان. (1393). احادیث و قصص مثنوی. تهران: امیرکبیر.

ـــــــــــــــــــ  (1390). شرح مثنوی شریف. ج1، تهران: زوار.

قبادیانی، ناصرخسرو. (1388). دیوان. تصحیح مجتبی مینوی- مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران.

کتابخانه جامع طب سنتی و اسلامی. (بی‌تا) . قم: مؤسسه‌ی کامپیوتری نور [CD ROM].

کمال‌الدین اسماعیل اصفهانی. (1348). دیوان. به‌اهتمام بحرالعلومی، تهران: کتابخانه دهخدا.

محقق، مهدی. (1390). تحلیل اشعار ناصر خسرو. تهران: دانشگاه.

مرقی کاشانی، محمد. (1366). مصنفات. تصحیح مجتبی مینوی- یحیی مهدوی، تهران: خوارزمی.

معصومی همدانی، حسین. (1381). «جام عدل؛ تأملی در معنای بیتی از حافظ». نشر دانش، سال 19، شماره‌ی 1، بهار، صص30-18.

منوچهری دامغانی، احمد. (1394). دیوان. تصحیح سیدمحمد دبیرسیاقی، تهران: زوار.

موریسن، جرج و دیگران. (1380). تاریخ ادبیات ایران. ترجمه‌ی یعقوب آژند، تهران: گستره.

مولوی بلخی، محمد. (1396). مثنوی معنوی. تصحیح محمدعلی موحد، ج۲، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی-هرمس.

نزاری قهستانی، سعدالدین. (1371). دیوان. تصحیح مظاهر مصفا، ج۲، تهران: علمی.

نصر، سیدحسین. (1393). علم و تمدن در اسلام. ترجمه‌ی احمد آرام، تهران: علمی و فرهنگی.

نظامی عروضی، احمد. (1382). چهارمقاله. تصحیح محمد قزوینی، شرح سعید قره بگلو-رضا انزابی‌نژاد، تهران: جامی

نیساری، سلیم. (1385). دفتر دگرسانی‌ها در غزل‌های حافظ. ج۱، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

نیکلسون، رینولد. (1393). شرح مثنوی مولوی. ترجمه‌ی حسن لاهوتی، ج1، تهران: علمی و فرهنگی.

وصاف‌الحضره، شهاب‌الدین‌عبدالله. (1388). تاریخ وصاف‌الحضره. تصحیح علیرضا حاجیان نژاد، ج4، تهران: دانشگاه تهران.

هروی، حسینعلی. (1392). شرح غزل‌های حافظ. تهران: نو.

همدانی، رشیدالدین فضل‌الله. (2536). وقف‌نامه‌ی ربع رشیدی. تصحیح مجتبی مینوی- ایرج افشار، تهران: انجمن آثار ملی.

Al-Bīrūnī, Abu’l-Rayḥān Muḥammad. (1934). The Book of Instruction in Art of Astrology: Kitāb al-tafhīm li-awā’il ṣina‘at al-tanjīm. Edited & Translated by R. Ramsay Wright. London: Luzac & Co.

Al-Jazarī, Ismāʿīl. (1988). The Book of Knowledge of Ingenious Mechanical Devices: Kitáb fí ma'rifat al-hiyal al-handasiyya. Translated & Annotated by Donald R. Hill. Dordecht: D. Reidel

Browne, Edward G. (1921). Arabian Medicine. London: Cambridge University.

Drake, Richard A. et al. (2015). Grays Atlas of Anatomy. Canada: Elsevier.