کارکرد تمهیدات بیانی ابن‌عربی در ساخت‌شکنی مفاهیم آخرت‌شناسانه

* قرآن کریم

۱. ابن‌عربی، محی‌الدین، (1370‌)، فصوص‌الحکم، تصحیح ابوالعلاء عفیفی، چاپ دوم، تهران: الزهراء.

۲. ابن‌عربی، محی‌الدین، (1424ق/2004م)، الفتوحات‌المکیه  ج‌4 و 3 و ۲ و ۱، بیروت: دارصادر.

۳. ابن‌عربی، محی‌الدین، (1397‌ق‌/‌1977‌م)،  الفتوحات‌المکیه تصحیح عثمان یحیی، ج 14 و 12 و 8 و 3 و 1، قاهره: المجلس الاعلی لرعایه الفنون والآداب والعلوم الاجتماعیه.

۴. ابن‌عربی، محی‌الدین، [الف] (1410‌ق ‌/‌1989‌م)،  رحمه‌ من ‌الرحمن فی تفسیر و اشارات القرآن، جمع و تألیف محمود محمود الغراب، ج 4 و 3 و 2 و 1، دمشق: مطبعه نضر.

۵. ابن‌عربی، محی‌الدین،  [ب] (1410‌ق ‌/‌1989‌م)، ایجاز البیان فی‌الترجمه عن القرآن‌ (علی هامش رحمة من الرحمن فی تفسیر و اشارات القرآن‌) جمع و تألیف محمود محمود الغراب، دمشق: مطبعه نضر.

۶. ابراهیمی، حسن، (1388)، «بررسی تأویلات ابن‌عربی درباره‌ی آیات خلود و جاودانگی عذاب در قرآن»، مطالعات عرفانی، شماره‌ی‌10،  صص: ۵ـ26.

۷. بخارى، محمدبن‌اسماعیل، (1410ق/ 1990م)، صحیح البخاری، مصر: وزاره الاوقاف، المجلس الاعلى للشئون الاسلامیه، لجنه إحیاء کتب السنه.

۸. بیات، محمدحسین، (1393)، «بررسی و نقد دیدگاه ابن‌عربی درباب کیفیت عذاب اخروی با تکیه بر آثار قرآنی و براهین عقلی»، حکمت و فلسفه، شماره‌ی ‌3، صص: 95ـ116.

۹. حاجتی، سمیه؛ رضی، احمد، (1392)، «صورت‌بندی گفتمانی ابن‌جوزی برابر صوفیان در تلبیس ابلیس»، مطالعات عرفانی،شماره‌ی 17،  صص39ـ۶۶.

۱۰. خوارزمی، تاج‌الدین حسین، (1375)‌، شرح فصوص‌الحکم، تصحیح نجیب مایل هروی، چاپ سوم، تهران: مولی.

۱۱. رازی، ابوالفتوح حسین‌بن‌علی، (1408)، روض‌الجنانوروح‌الجنانفیتفسیرالقرآن، به ‌تصحیح محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح، مشهد: آستان قدس رضوی.

۱۲. سلطانی، علی‌اصغر، (1391) قدرت،گفتمانوزبان، چاپ سوم، تهران: نشر نی.

۱۳. شهرستانی، محمدبن‌عبدالکریم، (1368‌ق‌/ 1948‌م)، الملل و النحل، تصحیح شیخ احمد فهمی محمد، قاهره: مطبعه حجازی.

۱۴. صدرالمتألهین شیرازی، محمدبن‌ابراهیم، (1417‌ق/ 1996‌م)، الشواهد الربوبیه فی ‌المناهج السلوکیة، تعلیق و تصحیح و مقدمه‌ی سیدجلال‌الدین آشتیانی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی.

۱۵. ضیمران، محمد، (1390)، میشلفوکو: دانشوقدرت‌، چاپ ششم، تهران: هرمس.

۱۶. طبرسى، فضل‌بن‌حسن، (1372)، مجمع البیان، تصحیح و تحقیق و تعلیق سیدهاشم رسولی و سیدفضل‌الله یزدی‌طباطبایی، چاپ سوم، بیروت: دارالمعرفة.

۱۷. عبدی حسین؛ زرقانی، سیدمهدی، (1396)، «تحلیل گفتمانی رساله‌های ردیه بر تصوف در عصر صفوی»، ادبیاتعرفانی، سال نهم، شماره‌ی ‌16، صص: 19ـ44.

۱۸. عفیفی، ابوالعلاء ، (1380)، شرحی بر فصوص‌الحکم، ترجمه‌ی نصرالله حکمت، تهران: الهام.

۱۹. غنی، قاسم، (1375)، تاریخ تصوف در اسلام، ج2، چاپ دوم، تهران: زوار.

۲۰. قاضی عبدالجباربن‌احمد، (1408ق/1988م)، شرح الاصول ‌الخمسه، تعلیق احمد‌بن‌الحسین‌بن ‌ابی ‌هاشم، تحقیق عبدالکریم عثمان، قاهره: مکتبه وهبه.

۲۱. قیصری، محمدداوود، (1375)، شرح فصوص‌الحکم، به‌کوشش سیدجلال‌الدین آشتیانی، تهران: علمی و فرهنگی.

۲۲. کلینی، محمدبن‌یعقوب، (1407‌)، الکافی، به تصحیح على‌اکبر غفارى، ‌تهران: دارالکتب الاسلامیه.

۲۳. مفید، محمد‌بن‌محمد النعمان، (1371‌ق)،اوائل المقالات فیالمذاهب و ‌المختارات، ویرایش عباسقلی ش. واعظ، با حواشی فضل‌الله زنجانی، چاپ دوم، تبریز: انتشارات چرندابی.

۲۴. مکاریک، ایرناریما، (1390)‌، دانشنامه‌ی نظریه‌هایادبیمعاصر‌، ترجمه‌ی مهران مهاجر و محمد نبوی، چاپ چهارم، تهران: آگه.

۲۵. مک‌دانل، دایان، ‌(1380)‌، مقدمه‌ایبرنظریه‌هایگفتمانی، ترجمه‌ی حسینعلی نوذری، تهران: فرهنگ گفتمان.

۲۶. نصری، عبدالله، (1389)، رازمتن، تهران: سروش.

۲۷. هال، استوارت، (1386)، غربوبقیه: گفتمانوقدرت، ترجمه‌ی محمود متحد، تهران: آگاه.