| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شمارهها | 881 |
| تعداد مقالات | 7,867 |
| تعداد مشاهده مقاله | 14,709,682 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,557,313 |
رویکرد قدرت واجی به فرایند تضعیف انسدادیهای دهانی در زبان فارسی بر مبنای دیدگاه تاریخی فولی | ||
| زبانشناسی و گویشهای ایرانی | ||
| دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 8، شهریور 1400، صفحه 125-152 اصل مقاله (501.83 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jill.2021.40495.1250 | ||
| نویسندگان | ||
| زهرا کریمی باوریانی؛ زینب محمدابراهیمی جهرمی* ؛ عالیه کرد زعفرانلو کامبوزیا | ||
| گروه زبانشناسی همگانی / دانشگاه شهید بهشتی/ تهران/ ایران | ||
| چکیده | ||
| تضعیف، فرایندی واجی است که در آن یک واحد واجی یا ضعیفتر تولید میشود یا رساتر میگردد. این اصطلاح اغلب به فرایندهای گوناگون دیگری بسط داده میشود که ضعیفشدن را نشان میدهند. این ﭘﮊوهش به بررسی نقش و نوع قدرت واجی در بروز فرایندهای «تضعیف» در زبان فارسی از تحول از فارسی میانه به نو بر مبنای دیدگاه تاریخی فولی میپردازد. به منظور انجام ﭘﮊوهش، حدود ۱۲۰ واﮊه از زبان فارسی میانه از فرهنگهای گوناگون زبان پهلوی استخراج و بررسی شدهاند. از یافتههای پژوهش این است که فرایندهای واجی حذف در جایگاه پایان واژه و سایشیشدگی، در جایگاههای آغاز واژه، بین دو واکه و پایان هجا (پیش از همخوانهای پیوستۀ آغازۀ هجای بعد)، بر همخوانهای انسدادی اعمال شدهاند. دیگر دستاورد این است که تضعیف انسدادی با دو فرایند متوالی «افزایش رسایی» و «بازشدن بست تولیدی» همراه بوده است. | ||
| کلیدواژهها | ||
| اصل توسعۀ ماندگاری؛ پارامترهای قدرت واجی؛ تضعیف؛ زبان فارسی؛ فولی | ||
| مراجع | ||
|
آرام، یوسف و عاطفه حسینی صفوت. (۱۳۹۵). بررسی پیکرهبنیاد فرایندهای واجی تضعیف و تقویت در ادوار تاریخی زبان فارسی. نشریه ﭘﮊوهشهای زبانشناسی تطبیقی، (۱۱)، صص. ۱۷۶-۱۶۰.
آموزگار، ﮊاله. و احمد تفضلی. (۱۳۸۲). زبان پهلوی: ادبیات و دستور آن. تهران: معین.
کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه. (۱۳۸۵). نقد و تصحیح مقالة محمدرضا مجیدی و المار ترنز. مجله زبان و زبانشناسی، (۲)، صص. ۱۱۰-۱۱۸.
کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه. فرزانه تاجآبادی و آیلیلن فیروزیان پوراصفهانی. (۱۳۹۸). فرایند حذف در زبان فارسی. مجله زبانشناسی و گویشهای خراسان، (۱)، صص. ۱-۳۸.
کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه. و فرزانه تاجآبادی. (۱۳۹۱). مقایسه مشددسازی و تشدیدزدایی در زبان فارسی و گویشهای ایرانی. فصلنامه پژوهشهای زبان و ادبیات تطبیقی، (۱). صص. ۱۵۱-۱۲۷.
مکنزی، دیوید نیل. (۱۳۹۱). فرهنگ کوچک زبان پهلوی. ترجمه مهشید میرفخرایی. تهران: ﭘﮊوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
منصوری، یدالله. (۱۳۹۴). فرهنگ زبان پهلوی: جلد نخست ɑ -A. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.منصوری، یدالله. (۱۳۹۶). فرهنگ زبان پهلوی: جلد دوم B-G. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.نیبرگ، هنریک ساموئل. (۱۳۹۰). دستورنامۀ پهلوی: شرح واژگان و دستور زبان. تهران: اساطیر.
Foley, J. (1977). Foundations of theoretical phonology. Cmbridge: Cmbridge University Press.
Kent, R. G. (1953). Old Persian: Grammar, texts, lexicon. New Hven, Connecticut: American Oriental Society. Kirchner, R. (1998). An effort-based approach to consonant lenition. PhD dissertation, UCLA. Lass, R. (1984). Phonology: An introduction to basic concepts. Cambridge: Cambridge University Press. Mobaraki, M. and Kambuziya, K. Z. Aliye. (2013). Lenition in Persian phonological system. Research of Humanities and Social Sciences, (17), pp. 83-92. Sims-Williams, N. (2017). Iranian, In Kapovic, M. (ed). The Indo-European languages. pp. 265-286, London & NewYork: Routledge. Trask, R. L. (1996). A Dictionary of phonetics and phonology. London & New York: Routledge. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 733 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 364 |
||