تحلیل نظریه‌ی صدق نصیرالدین طوسی

 

1. آژدوکیویچ، کازیمیرتز، (1357)، مسائل و نظریات فلسفه، ترجمه‌ی منوچهر بزرگمهر، تهران: انتشارات دانشگاه صنعتی.

2. حلّی، حسن بن یوسف، (1415)، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، الطبعه الخامسه، قم: مؤسسه النشر الاسلامی.

3. رازی، فخرالدین، (1381)، منطق الملخّص، تحقیق احد فرامرزقراملکی و آدینه اصغری‌نژاد، تهران: دانشگاه امام صادق.

4. رازی، فخرالدین، (1384)، شرح الاشارات و التنبیهات، تحقیق علی‌رضا نجف‌زاده، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.

5. شریفی، احمدحسین، (1387)، معیار ثبوتی صدق قضایا، قم: انتشارات مؤسسه‌ی آموزشی و پژوهشی امام خمینی.

6. شیرازی، قطب‌الدین، (1383)، شرح حکمه الاشراق سهروردی، تحقیق عبدالله نورانی و مهدی محقق، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.

7. طوسی، خواجه نصیرالدین، (1375)، شرح الاشارات والتنبیهات مع المحاکمات، قم: نشر البلاغه.

8. طوسی، خواجه نصیرالدین، (1393)، رساله إثبات العقل المجرد در ضمن رسالة اثبات العقل المجرد خواجه نصیرالدین طوسی و شروح آن، تحقیق طیبه عارف‌نیا و مقدمه‌ی احد فرامرزقراملکی، تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب.

9. طوسی، خواجه نصیرالدین، (1985)، تلخیص المحصل المعروف بنقد المحصل، الطبیعه الثانیه، بیروت: دار الاضواء.

10. طوسی، خواجه نصیرالدین، (1376)، أساس الاقتباس، تصحیح مدرس رضوی، چاپ پنجم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

11. طوسی، خواجه نصیرالدین، (1383)، أجوبه المسائل النصیریه، به اهتمام و مقدمه عبدالله نورانی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

12. طوسی، خواجه نصیرالدین،  (1353)، تعدیل المعیار فی نقد تنزیل الافکار در ضمن منطق و مباحث الفاظ، به اهتمام مهدی محقق و توشی‌هیکو ایزوتسو، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

13. عارفی، عباس، (1388)، مطابقت صور ذهنی با خارج: پژوهشی درباره‌ی‌ رئالیسم معرفت‌شناختی و ارزش شناخت، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.

14. فرامرزقراملکی، احد، (1390)، نظریه‌ی توجیه نزد خواجه طوسی، در ضمن: خواجه‌پژوهی، به قلم گروهی از نویسندگان، تهران: خانه‌ی کتاب ایران.

15. فرامرزقراملکی، احد، (1391)، جستار در میراث منطق‌دانان مسمان، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

16. فرامرزقراملکی، احد، عابدی، احمد، (1389)، «تطور تاریخی قضایای ثلاث»، فلسفه و کلام اسلامی، شماره‌ی 1، سال چهل‌وسوم، صص69-89.

17. فعالی، محمدتقی، (1378)، «تصوّر و تصدیق»، خردنامه صدرا، شماره‌ی 18، صص40-57.

18. کشفی، عبدالرسول، (1385)، «دسته‌بندی نظریه‌های توجیه معرفت‌شناختی»، نامه‌ی حکمت، شماره‌ی هشتم، صص65-87.

19. کیشی، شمس‌الدین، (1393)، روضه الناظر فی شرح نفس‌الامر، در ضمن: رساله اثبات العقل المجرد خواجه نصیرالدین طوسی و شروح آن، تحقیق طیبه‌ی عارف‌نیا و مقدمه‌ی احد فرامرزقراملکی، تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب.

20. متولی، مرتضی؛ عظیمی، مهدی، (1399)، «حامل صدق‌ بودن گزاره و استحاله‌ی اشاره به معدوم؛ راه‌حلّ پارادوکس دروغ‌گو»، فلسفه، دوره‌ی 48، شماره‌ی 1، صص189-205.

21. ملاصدرا، صدرالدین محمد شیرازی، (1389)، تفسیر القرآن الکریم، ج3، تحقیق محسن بیدارفر، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.

22. موسوی، سیده زهرا، (1383)، «تئوری‌های صدق (قسمت دوم)»، حکمت سینوی، شماره‌ی 24 و 25، صص109-121.

23. هروی، محمدزاهدبن‌محمداسلم‌الحسینی، (2004)، شرح ‌الرساله المعموله فی التصور و التصدیق و تعلیقاته، در ضمن: رسالتان فی التصور و التصدیق و یلیها شرح الرساله المعموله فی التصور و التصدیق و تعلیقاته، تحقیق مهدی شریعتی، بیروت: دارالکتب العلمیه.

References

1. Ajdukiewicz, Kazimierz, (1357 S.H.), Problems & Theories of Philosophy, trans: Manouchehr Bozorgmehr, Tehran: Aryamehr University of Technology.

2. Arefi, Abbas, (1388 S.H.), The Correspondence between Mental Forms and External World, Tehran: Research Institute for Islamic Culture and Thought [in Persian].

3. Armstrong, D. M. )2008(, Belief, Truth and Knowledge, Cambridge: Cambridge University Press.

4. Asay, Jamin.) 2013(, The Primitivist Theory of Truth. First Published, New York: Cambridge University Press.

5. Clark, Michael. (1963), “Knowledge and Grounds: A Comment on Mr. Gettier’s Paper”, Analysis, Vol. 24, No. 2, Pp. 46-48, Oxford: Oxford University Press on behalf of The Analysis Committee.

6. Faali, Mohammad Taghi, (1378 S.H.), “Conception and Assertion”, Kheradnameh Sadra, Issue 18, pp. 40-57 [in Persian].

7. Farāmarz Qarāmalekī, Ahad, (1390 S.H.), “Nasīr al-Dīn al-Tūsī’s Theory of Justification” in The Study of Khawaja, Tehran: Iranian Book Home [in Arabi].

8. Farāmarz Qarāmalekī, Ahad, (1391 S.H.), Essays on Heritage of Muslim Logicians, Tehran: Institute for Humanities and Cultural Studies [in Persian].

9. Farāmarz Qarāmalekī, Ahad and Ebadi, Ahmad, (1389 S.H.), “Historical Development of Triadic Propositions”, Philosophy and Kalam, Volume 43, Issue 1, pp. 69-89 [in Persian].

10. Haack, Susan. (1978), Philosophy of Logics, London: Cambridge University Press.

11. Harawī, Muhammad Zāhid bin Muhammad, (2004), “Sharh al-Risālah al-Ma’mūlah fī al-Tasawwur wa al-Tasdīq wa Ta’līqātuh” in Risālatān fī al-Tasawwur wa al-Tasdīq wa Yalīhā Sharh al-Risālah al-Ma’mūlah fī al-Tasawwur wa al-Tasdīq wa Ta’līqatuh, ed. Mahdī Sharī’atī, Beirut: Dar al-Kotob al-ilmiyah.

12. Hillī, Hasan bin Yūsuf, (1415 A.H.), Kashf al-Murād fī Sharh Tajrīd al-I’tiqad, Qom: Islamic Publication Institute [in Arabi].

13. Kashfi, Abdorrasool, (1385 S.H.), “Classification of Epistemological Justification Theories”, Nameh Hikmah, Volume 4, Issue 2, pp. 65-87 [in Persian].

14. Kīshī, Shams al-Dīn, (1393 S.H.), “Rauzah al-Nazir fī Sharh Nafs al-‘amr” in Khawaja Nasīr al-Dīn al-Tūsī’s Risālah Īthbāt al-‘awl al-Mujarrad and Its Commentaries, ed. Tayebeh Arefnia and Ahad Farāmarz Qarāmalekī, Tehran: Mirasmaktoob [in Arabi].

15. Lynch, Michael P. (2001), The Nature of Truth, Cambridge, Massachusetts: The MIT Press.

16. Motavalli, Morteza and Azimi, Mahdi, (1399 S.H.), “Proposition’s Being Truth-Bearers and Impossibility of Pointing out to an Inexistent: Solution of the Lair Paradox”, Philosophy, Volume 48, Issue 1, pp. 189-205 [in Persian].

17. Mousavi, Seyyedeh Zahra, (1383 S.H.), “Theories of Truth (Part2)”, Avicennian Philosophy, Issues 24 & 25, pp. 109-121 [in Persian].

18. Mulla Sadra, Sadr al-Din Muhammed Shirazi, (1389 S.H.), Tafsir al-Qur’an al-Karim Volume3, ed. Mohsen Bidarfar, Tehran: SIPRIn Publications [in Arabi].

19. Nozick, Robert. (1981), Philosophical Explanations, Cambridge, Massachusetts: The Belknap Press of Harvard University Press.

20. Pleitz, Martin. (2018), Logic, Language, and the Liar Paradox, Münster: mentis Verlag GmbH.

21. Rāzī, Fakhr al-Dīn, (1381 S.H.), Mantiq al-Molakhas, ed. Ahad Farāmarz Qarāmalekī and Ādīneh Asgharī Nezhād, Tehran: Imam Sadiq University [in Arabi].

22. Rāzī, Fakhr al-Dīn, (1384 S.H.), Sharh al-Īshārāt wa al-Tanbīhāt, ed. Alīrezā Najafzādeh, Tehran: Society for the National Heritage of Iran [in Arabi].

23. Rojszczak, Artur. (2005), From the Act of Judging to the Sentence, Netherland: Springer.

24. Sharīfī, Ahmad Hosseyn, (1387 S.H.), Me'yar-e Sobouti Sedeghe Ghazaya, Qom: Imam Khomeini Education and Research Institute [in Persian].

25. Shīrāzī, Qutb al-Dīn, (1383 S.H.), Sharh-e Hekmat al- Eshragh Souhravardi, ed. A. Nourani and M. Mohaghegh, Tehran: Society for the National Heritage of Iran [in Persian].

26. Tūsī, Nasīr al-Dīn, (1375 S.H.), Sharh al-Īshārāt wa al-Tanbīhāt, Qom: Balāghah Publication [in Arabi].

27. Tūsī, Nasīr al-Dīn, (1393 S.H.), “Risālah Īthbāt al-‘awl al-Mujarrad” in Khawaja Nasīr al-Dīn al-Tūsī’s Risālah Īthbāt al-‘awl al-Mujarrad and Its Commentaries, ed. Tayebeh Arefnia and Ahad Farāmarz Qarāmalekī, Tehran: Mirasmaktoob [in Arabi].

28. Tūsī, Nasīr al-Dīn, (1985), Talkhīs al-Muhassal known as Naqd al-Muhassal, Beirut: Dār al-‘azwa’[in Arabi].

29. Tūsī, Nasīr al-Dīn, (1376 S.H.), ‘asās al-‘iqtibās, ed. Mohammad Taghi Modarres Razavi, Tehran: the University of Tehran [in Arabi].

30. Tūsī, Nasīr al-Dīn, (1383 S.H.), Ajwībah al-Masā’il al-Nasīrīyah, ed. A. Nourani, Tehran: Institute for Humanities and Cultural Studies [in Arabi].

31. Tūsī, Nasīr al-Dīn, (1353 S.H.), “Ta’dīl al-Mi’yar Fī Naqd Tanzīl al-‘afkār” in Collected Texts and Papers on Logic and Language, ed. M. Mohaghegh & T. Izutsu, Tehran: the University of Tehran[in Arabi].

32. Young, James O. (2018), “The Coherence Theory of Truth”, The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N. Zalta (ed.), URL: https://plato.stanford.edu/archives/fall2018/entries/truth-coherence/