تناوب سببی و ضدسببی در زبان کردی (گویش سورانی)

دبیرمقدم، محمد. (1384). ساخت­های سببی در زبان فارسی. پژوهش­های زبان­شناختی فارسی. چاپ اول. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

درزی، علی. و کرم­پور، فاطمه. (1391). بررسی ساخت­های سببی ساخت­واژی زبان فارسی. پژوهش‌های زبانی. 3 (2)، صص. 23-41.

رضایی، والی. و شجاعی، فرخنده. (1393). ساخت ناگذرا در گویش بختیاری مسجد سلیمان. فصلنامة مطالعات زبان و گویش­های غرب ایران. 2 (5)، صص. 21-40.

شجاعی، راضیه. و کریمی­دوستان، غلامحسین. (1394). عوامل مؤثر بر تناوب سببی در زبان فارسی. دوماه­نامة جستارهای زبانی. 6 (5)، صص. 161-283.

صفری، علی. و کریمی­دوستان، غلامحسین. (1391).تناوب سببی در زبان­ فارسی. پژوهش­های زبانی.  4 (1)، صص. 75-94.

طبیب­زاده، امید. (1393). تناوب­های آغازی/سببی و معلوم/مجهول در فارسی. مجله ادب پژوهشی، (30)، صص. 9-28.

عباسی، مهدی. و کریمی­دوستان، غلامحسین. (1398). تناوب­ سببی در گویش خوری. دوفصلنامة زبان‌شناسی گویش­های ایرانی . 4 (1)، صص. 1-25.

ویسی­حصار، رحمان. و کریمی­دوستان، غلامحسین. (1387). حفظ یک ماده باستانی­ساز در ساخت مجهول در زبان کردی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد. (160).