| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 852 |
| تعداد مقالات | 7,575 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,420,666 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,583,381 |
تحلیل لوگوس (زبان) در مثنوی معنوی و غزلیات شمس با رویکرد هستی شناسانه‌ی هایدگری | ||
| شعر پژوهی(بوستان ادب) | ||
| مقاله 3، دوره 13، شماره 3 - شماره پیاپی 49، آذر 1400، صفحه 53-78 اصل مقاله (435.72 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jba.2020.36712.3712 | ||
| نویسندگان | ||
| فرزاد بالو* 1؛ رضا رضاپور2 | ||
| 1دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران | ||
| 2دانشجوی کارشناسی ارشد | ||
| چکیده | ||
| چکیده هستی و وجود، راهبر اصلی مباحث فلسفی در آرای هستیشناسی مارتین هایدگر است. وقتی هایدگر از لوگوس سخن میگوید، درحقیقت در پی یافتن راهی برای رسیدن به دریافت حقیقت هستی و وجود است. برای حصول به این امر، هایدگر در طرح بحث خود از لوگوس در پیوند با امر حقیقی، لوگوس را در ساحاتی چون لوگوس به‌مثابهی سخن‌گفتن، لوگوس به‌مثابهی صدق و کذب (آشکارگی و پوشانندگی)، لوگوس به‌مثابهی بازتابدهنده و... بررسی میکند. نکته اینجاست وقتی‌که در پرتو چنین تلقی از لوگوس در اندیشه‌ی هایدگر، به خوانش مثنوی و غزلیات شمس می‌پردازیم، تحقق عینی وجوه مختلف لوگوس (زبان) را به‌نحوتأمل‌برانگیزی در اشعار مولانا مشاهده می‌کنیم، چنان‌که گاهی به دو وجه آشکارگی و پوشانندگی لوگوس (زبان) توجه نشان میدهد و در مواقعی زبان را به‌مثابهی امری پوشاننده فرض و گاه آن را به غبار و حجاب نیز تشبیه میکند. همچنین در ابیاتی بر این نکته اصرار میورزد که زبان در توصیفِ حقیقتِ هستی، ناقص و نارسان است و توانایی بازتاب حقیقت را ندارد. نوشتار حاضر طرح و تحلیل چگونگی این فرایند خواهد بود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| واژه‌های کلیدی: زبان؛ غزلیات شمس؛ لوگوس؛ مثنوی؛ مولانا؛ هایدگر | ||
| مراجع | ||
|
احمدی، بابک. (1382). هایدگر و پرسش بنیادین. تهران: مرکز.
بادامی، علی (1386). «ابهام و دوگانگی زبان در مثنوی مولانا». آینهی میراث، دورهی جدید، سال 5، شماره‌ی 3، پیاپی38، صص243-251.
تقوی، محمد. (1384). «زبان در زبان مولانا». دانشکدهی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، شماره‌ی 4، صص 113-134.
جابری، طالب. (1397). هستی و زبان در اندیشه‌ی هایدگر. تهران: ققنوس.
آ.جانسون، پاتریشیا. (1398). راه مارتین هایدگر. ترجمهی سیدمجید کمالی، تهران: مهرنیوشا.
جلالالدینمحمد، مولانا. (1360). مثنوی. جلدهای 1، 2، 3، 4، 6، بررسی و تصحیح و توضیحات و فهرستها از محمد استعلامی، تهران: زوار.
____________________.(1378) فیه ما فیه. با تصحیحات و حواشی بدیعالزمان فروزانفر، تهران: امیرکبیر.
____________________.(1385). کلیات شمس تبریزی. تصحیح و شرح از بدیعالزمان فروزانفر، تهران: امیرکبیر.
حسینی، سیدمسعود. (1397). فلسفه و حقیقت. تهران: شبخیز.
خراسانی، شرفالدین. (1370). نخستین فیلسوفان یونان. تهران: آموزش انقلاب اسلامی.
دینانی، غلامحسین ابراهیمی.(1389). فلسفه و ساحت سخن. تهران: هرمس.
کاکایی، قاسم؛ بحرانی، اشکان. (1388). «کارکردهای الهیاتی سکوت در آثار مولانا». فلسفه و کلام اسلامی، دفتر1، صص 129-150.
کمالی، مجید. (1395). لوگوس و حقیقت زبان نزد هایدگر. تهران: پرسش.
نراقی، آرش.(1394). آینهی جان. مقالاتی درباره‌ی احوال و اندیشههای مولانا جلال‌الدین بلخی. تهران: نگاه معاصر.
واتز، مایکل. (1398). مقدمهای بر فلسفهی هایدگر. ترجمهی مهرداد پارسا، تهران: شَوَند.
ولوی، علیمحمد. (1368). «لوگوس، بینالنهرین، هند، ایران، یونان». فصلنامهی علوم انسانی دانشگاه الزهرا، شماره1، صص 23- 49 .
ویس، ژان ماری. (1397). واژهنامهی هایدگر. ترجمهی شروین اولیایی، تهران: ققنوس.
هایدگر، مارتین. (1392). زبان خانه‌ی وجود. ترجمهی جهانبخش ناصر، تهران: هرمس.
_____________. (1397). هستی و زمان. ترجمهی عبدالکریم رشیدیان، تهران: نی.
همدانی، امید. (1397). عرفان و تفکر، از تأملات عرفانی مولوی تا عناصر عرفانی در طریق تفکر هایدگر. تهران: نگاه معاصر.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 717 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 424 |
||