| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 859 |
| تعداد مقالات | 7,631 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,515,247 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,637,832 |
پیکانی، از گویش‌های مرکزی ایران در جرقویۀ اصفهان | ||
| زبان‌شناسی و گویش‌های ایرانی | ||
| دوره 5، شماره 1، خرداد 1399، صفحه 155-179 اصل مقاله (853.75 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jill.2020.35667.1181 | ||
| نویسندگان | ||
| اسفندیار طاهری* ؛ مریم نیکبخت | ||
| دانشگاه اصفهان | ||
| چکیده | ||
| پیکانی یکی از گونه‌های گویش جرقویه‌ای است که در جنوب شرقی اصفهان در روستای پیکان صحبت می‌شود. این گویش در کنار گویش‌هایی مانند گزی، سدهی ورزنه‌ای و یهودیان اصفهان در زیرشاخۀ جنوبی از گویش‌های مرکزی قرار می‌گیرد. این مقاله با رویکردی توصیفی به توصیف واجشناسی همزمانی و تاریخی و دستور این گویش پرداخته است، بر پایۀ پیکرۀ زبانی که نگارندگان مقاله از این گویش در زمستان 1397 فراهم کرده‌اند. بررسی واجشناسی این گویش آنچنان که در این مقاله انجام گرفته است، نشان می‌دهد که پیکانی ویژگیهای آوایی شمال‌غربی را به خوبی نشان می‌دهد و در دگرگونی‌های آوایی متأخر نیز با دیگر گویش‌های مرکزی هماهنگ است، هرچند ویژگیهای آوایی‌ای یافته است که آن را نه تنها از گویش‌های مرکزی بلکه از دیگر گویش‌های جرقویه‌ای متمایز ساخته است. دستور پیکانی با گویش‌های شاخۀ جنوبی هماهنگ است و از جهت نداشتن مادۀ مجهول، جنس دستوری و ساخت ویژه برای زمان آینده به روشنی از گویش‌های شاخۀ شمال شرقی مانند جوشقانی و میمهای متمایز می‌شود، با این همه ویژگی‌هایی را نشان می‌دهد که در دیگر گویش‌های مرکزی دیده نمی‌شود، مانند ساخت جدید معرفه‌ساز، پسوند نشانۀ نمود ناکامل که به پایان فعل افزوده می‌شود و صورت‌های خاصی که برای ضمیر اشاره به کار می‌رود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| پیکانی؛ جرقویه؛ گویش‌های مرکزی؛ واجشناسی؛ دستور | ||
| مراجع | ||
|
ابراهیمی فخاری، حمیده (1376). توصیف زبانشناختی گویش منطقۀ جرقویه، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه اصفهان. احمدی گیوی، حسن و حسن انوری (1378). دستور زبان فارسی 1، تهران: انتشارات فاطمی. ابوالقاسمی، محسن (1375). دستور تاریخی زبان فارسی، تهران: سمت. راستی، مریم (1396). فرایندهای واجی در گونۀ پیکانی، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه اصفهان. شفیعی نیک‌آبادی، علی (1376). گرکویه سرزمینی ناشناخته بر کران کویر، اصفهان: گلبن. فتحی، شهلا، (1392). گویش میمهای، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. Borjian, H. (2013). “Jarquya, II. The dialect”, in Encyclopedia Iranica, vol. XIV, pp. 582-588. Lecoq, P. (1989). “Le dialectes du centre de l’Iran”, in R. Schmitt (ed.) Compendium Linguarum Iranicarum, Wiesbaden, pp. 313-326. Payne, J. (1998).“Ergative Construction”, in Encyclopedia Iranica, Vol. VIII, pp. 555-558. Stilo, D. (2007). “Gazi Dialect”, in Encyclopædia Iranica, Vol. XIV, pp. 113-119. Windfuhr, G. (1991). “Central Dialects”, Encyclopedia Iranica, vol. V, Fasc. 3, pp. 242-252. Zhukovskij, V. A. (1922), Materlialy dlja izucenija persidskix narecij, Sankpeterburg, reprint Tehran 1976. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 777 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 498 |
||