قرآن کریم. (1390). ترجمهی مهدی الهیقمشهای، اصفهان: قلم آریا.
آقاگلزاده، فردوس. (1386). «تحلیل گفتمان انتقادی و ادبیات». ادبپژوهی، دورهی1، شمارهی1، صص17-27.
آقاگلزاده، فردوس و مریمالسادات غیاثیان. (1386). «رویکردهای غالب در تحلیل گفتمان انتقادی». زبان وزبانشناسی، دورهی3، شمارهی5، صص39-54.
افلاطون. (1349). مجموعه آثار. ترجمهی رضا کاویانی و محمدحسن لطیفی، ج2، تهران: ابنسینا.
آملی، سیدحیدر. (1422). تفسیر المحیطالأعظم و البحرالخضم. بهتحقیق سیدمحسن موسوی تبریزی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی.
بهنامفر، محمد و همکاران. (1393). «نقد عقلانیت در مثنوی مولانا و کلیات اقبال لاهوری». مطالعات شبهقاره، دورهی6، شمارهی21، صص7-34.
جانی، طاهره. (1390). تحلیل گفتمان شخصیتها در حکایتهای مثنوی معنوی. پایاننامه کارشناسی ارشد دانشگاه ایلام.
جهانگرد، نسرین. (1388). راز ماندگاری مثنوی مولانا درعصر آنفورماتیک. تهران: علمی.
دهقان، علی و نازیلا یخدانساز. (1394). «گفتمان در داستان«مسجد مهمان کش» مثنوی با تکیه بر آرای «میشل فوکو». زبان و ادبیات فارسی. شمارهی36، صص83-102.
زرینکوب، عبدالحسین. (1390). پلهپله تا ملاقات خدا. تهران: علمی.
سبحانی، توفیق. (1382). «زندگی مولاناجلالالدین رومی، آثار و افکار او». نامهی انجمن، شمارهی12، صص65-91.
سجودی، فرزان و زینب اکبری. (1393). «تحلیل انتقادی گفتمان «مقامات» مشایخ صوفیه». کهننامه ادب پارسی، سال 5، شمارهی 4، صص 73-97.
سلطانی، علیاصغر. (1383). «تحلیل گفتمان بهمثابه نظریه و روش». علوم سیاسی، شمارهی28، صص153-180.
ــــــــــــــــــــ. (1384). قدرت، گفتمان و زبان: سازوکارهای جریان قدرت در جمهوری اسلامی ایران. تهران: نی.
سوسور، فردینان دو. (1378). دورهی زبانشناسی عمومی. ترجمهی کورش صفوی، تهران: هرمس.
شوالیه، ژان و همکاران. (1388). فرهنگ نمادها. ترجمهی سودابه فضایلی، ج3، تهران: جیحون.
صدرینیا، باقر و محمد ابراهیمپور نمین. (1393). «دگرگونی گسترهی کرامات در مناقبینامههای مشایخ تصوف». ادبیات عرفانی و اسطورهشناختی، دورهی10، شمارهی37، صص145–182.
طهماسبی، ساسان. (1395). «روابط صوفیه با معتزله». مطالعات تاریخ اسلام، دورهی8، شمارهی28، صص93–105.
غزالی، محمد. (1417). احیا علومالدین. بیروت: دارالمعرفه.
فاولر، راجر. (1390). زبانشناسی و رمان. به ترجمهی محمد غفاری، تهران: نی.
ـــــــــــ. (1397). زبان شناسی و نقد ادبی. به ترجمهی مریم خوزان و حسین پاینده، تهران: نی.
فتوحی، محمود و محمد افشینوفایی. (1387). «تحلیل انتقادی زندگینامههای مولوی». بخارا، سال15، شمارهی89و90، صص29-53.
فداییمهربانی، مهدی. (1388). پیدایی اندیشهی سیاسی و عرفانی در ایران. ج1، تهران: نی.
فرکلاف، نورمن. (1379). تحلیل انتقادی گفتمان. ترجمهی فاطمه شایستهپیران و همکاران، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
فوکو، میشل. (1380). نظم گفتار. بهترجمهی باقر پرهام، تهران: آگاه.
________. (1387). دانش و قدرت. بهترجمهی محمد ضیمران، تهران: هرمس.
________. (1394). نظم اشیا؛ دیرینهشناسی علوم انسانی. بهترجمهی یحیی امامی، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
قرباننژاد، پریسا. (1387). تصوف در آذربایجان عهد مغول. تهران: علمی و فرهنگی.
کربن، هانری. (1387). ابنسینا و تفسیر عرفانی. ترجمهی انشاالله رحمتی، تهران: جامی.
گولپینارلی، عبدالباقی. (1375). مولانا جلالالدین. زندگانی، فلسفه، آثار. ترجمهی توفیق سبحانی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ماهیار، عباس. (1376). خارخاربند و زندان (شرح قصیدهی ترساییه). تهران: قطره.
مایر، فریتس. (1388). سنگبناهای معارف اسلامی (منتخبی از معارف علوم انسانی). بهترجمهی مهرآفاق ابیوردی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مشیّدی، جلیل و حجت الله کرمی(1394). «مولانا و بازتولید گفتمان سلطنت مطلقه در تمثیلی عرفانی». هشتمین همایش پژوهشهای زبان و ادبیات فارسی، دوره 8، صص 1969-1984.
محمدابنمنور. (1366). اسرارالتوحید فی مقامات شیخابیسعید. مقدمه و تصحیح شفیعی کدکنی، ج1، تهران: آگاه.
مولوی، جلالالدینمحمد. (1385). مثنوی معنوی. شرح کریم زمانی، ج3، تهران: اطلاعات.
____________. (1387). مثنوی معنوی. شرح کریم زمانی، ج1، تهران: اطلاعات.
میلز، سارا. (1388). گفتمان. ترجمهی فتاح محمدی، زنجان: هزارهی سوم.
نراقی، احمد. (1370). «بازنگری رابطهی مرید و مرادی در عرفان». کیان، شمارهی2، صص18-26.
وندایک، تئون.ای. (1382). مطالعاتی در تحلیل گفتمان: از دستور متن تا گفتمانکاوی انتقادی. ترجمهی پیروز ایزدی، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
______________. (1394). ایدئولوژی و گفتمان. ترجمهی محسن نوبخت، تهران: سیاهرود.
یارمحمدی، لطفالله. (1393). درآمدی به گفتمانشناسی. تهران: هرمس.
یورگنسن، ماریان و لوئیز فیلیپس. (1397). نظریه و روش در تحلیل گفتمان. ترجمهی هادی جلیلی، تهران: نی.