جایگاه ترادفات معطوف در غزلیات حافظ

ابن­منظور، محمدبن مکرم. (1414). لسان العرب. ج9، بیروت: دار صادر بیروت.

پالمر، فرانک.(1366). معنی‌شناسی. ترجمه­­ی کورش صفوی، تهران: مرکز.

جرجانی، علی‌بن‌محمد‌ السیدالشریف.(بی‌تا). معجم التعریفات. تحقیق و دراسه محمد صدیق المنشاوی، مصر: دارالفضیله.

حافظ، شمس­الدین­محمد.(1385). دیوان. به تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی، به کوشش عبدالکریم جربزه­دار، تهران: اساطیر.

دهخدا، علی­اکبر.(1377). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران.

رمانی، او الحسن علی­بن عیسی.(1407ه). الالفاظ المترادفۀالمتقاربۀ المعنی. تحقیق: فتح­الله صالح على المصرى، ­ الناشر: دارالوفاء.

سیبویه.(1408). الکتاب. تحقیق و شرح عبدالسلام محمد هارون، ج1، مصر: مکتبه الخانجی بالقاهره.

سیوطی، جلال­الدین عبدالرحمن.(1376). الاتقان فی علوم القرآن. ج1، ترجمه­ی سیدمهدی حائری­قزوینی، تهران: امیرکبیر.

شعبانی، منصور و همکاران.(1389). «ساخت همپایگی: با نگاهی به زبان فارسی». ادب‌پژوهی، دوره­ی4، شماره­ی13، صص131-156.

 شمیسا، سیروس.(1373). معانی. تهران: میترا.

صدقی، حامد؛ سیفی، طیبه.(1385). «بررسی الفاظ مترادف در نهج­البلاغه». فصلنامه­ی الهیات و معارف اسلامی، شماره­ی 74، صص39-64.

طوسی، خواجه نصیرالدین.(1361). اساس‌الاقتباس. تصحیح محمدتقی مدرس­رضوی، تهران: دانشگاه تهران.

عسکری، ابوهلال.(1971م). الصّناعتین(الکتابه و الشعر). تحقیق علی­محمّد بجاوی و محمد ابوالفضل­ابراهیم، مصر: عیسی­البابی الحلبی و شرکاء.

__________.(1372). معیارالبلاغه(ترجمه­ی صناعتین).ترجمه­ی محمدجواد نصیری، تهران: دانشگاه تهران.

عمران‌پور، محمدرضا.(1384). «ساخت‌های همپایه و نقش زیباشناختی آن در کلیله و دمنه». پژوهش‌ زبان و ادبیات فارسی، شماره­ی 5، صص121-146.

فرشیدورد، خسرو.(1388). دستور مفصل امروز. تهران: سخن.

قاسم‌نیا، سلمان و همکاران.(1396). «موسیقی قرآن در فرآیند ترکیب و آرایش معطوف به معنای واژگان». کتاب قیم، دوره­ی7، شماره­ی16، صص51-68.

قیس­رازی، شمس­الدین­محمد.(1314). المعجم فی معاییر اشعارالعجم. تصحیح محمد قزوینی، تهران: مطبعه­ی مجلس.

کاردگر، یحیی.(1390). «بازنگریی بحث اطناب در کتب بلاغی». فنون ادبی، دوره­ی3، شماره­ی2، صص73-92.

مبرد نحوی، ابوالعباس محمدبن یزید.(۱۳۵۰ق). ما اتفق‌ لفظه‌ و اختلف‌ معناه‌ من‌ القرآن‌ المجید. باعتناء عبدالعزیز المیمنی‌، قاهره‌: المطبعه السّلفیه و مکتبتها.

مرتضوی، منوچهر.(1338). «ایهام یا خصیصه­ی اصلی سبک حافظ». نشریه­ی دانشکده­ی ادبیات تبریز، سال11، صص 193- 224.

مشتاق­مهر و همکاران.(1396). «هنر گزینش و کاربرد واژه در سخن سعدی». متن­شناسی ادب فارسی، دوره­ی جدید، شماره­ی3 (پیاپی 35)، صص96-81.

منجد، نورالدین.(۲۰۰۷م). الترادف فی القرآن الکریم بین النظریه و التطبیق. بیروت: دارالفکر المعاصر، دارالفکر.

نغزگوی­کهن، مهرداد؛ احمدخانی، جلال.(1394). «همپایگی عطفی در زبان فارسی». پژوهش‌های زبان­شناسی تطبیقی، دوره­ی5، شماره­ی10، صص197-217.

وطواط، رشیدالدین محمد.(بی‌تا). حدائق‌السحر فی الدقائق‌الشعر. تصحیح عباس اقبال، تهران: مطبعه­ی مجلس.

Haspelmath, Martin .(2006). "Coordination." In: Shopen, Timothy (ed.) Language typology and syntactic description, vol. II: Complex constructions. 2nd ed. Cambridge: Cambridge University Press,PP 1-51.