بازتاب زنانگی در رباعیات مهستی گنجوی

احمدی، پگاه. (1383). شعر زن از آغاز تا امروز. تهران: چشمه.

اسعدگرگانی، فخرالدین. (1395). ویس و رامین. تصحیح محمد روشن، تهران: صدای معاصر.

اعتصامی، پروین. (1383). دیوان قصاید و تمثیلات و مقطعات. تهران: چاپخانه دولتی ایران.

براون، ادوارد.(1356). تاریخ ادبی ایران. ترجمه­ی غلامحسین صدری­افشار، تهران: مروارید.

براهنی، رضا.(1363). تاریخمذّکروفرهنگحاکموفرهنگمحکوم. تهران: اول.

خالقی­مطلق، جلال.(1375). «تن­کامه­سرائی در ادب فارسی». علومانسانی (ایرا­ن‌شناسی)، سال8، شماره­ی1، صص15-44.

خسروی، زهره و همکاران.(1382). مبانیروانشناسیجنسیّت. تهران: وزارت علوم و تحقیقات و فناوری، دفتر برنامه­ریزی اجتماعی و مطالعات فرهنگی.

دهباشی، علی.(1383). جشن­نامه­ی سیمین بهبهانی. تهران: نگاه.

روسو، ژان­ژاک.(1393). امیل: رساله­ا­ی در باب آموزش و پرورش. ترجمه­ی غلامحسین زیرکزاده، تهران: ناهید.

سمرقندی، دولتشاه .(1388). تذکره­الشعرا. به اهتمام محمد رمضانی، تهران: پیک ایران.

شریفی، محمد.(1387). فرهنگادبیاتفارسی. تهران: نشر نو.

صفا،  ذبیح­الله.(1363). گنج سخن. تهران: ققنوس.

________.(1386). تاریخ ادبیات ایران. تهران: فردوس.

عطار نیشابوری، محمدبن ابراهیم.(1387). الهی­نامه. تصحیح محمدرضا شفیعی­کدکنی، تهران: سخن.

کاتب­ارجانی، فرامرز بن خداداد.(1337). سمکعیّار. تصحیح پرویز ناتل­خانلری، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.

کراچی، روح انگیز.(1368). «سهم زنان شاعر در شعر فارسی». پژوهشگاهعلومانسانیومطالعاتفرهنگی، شماره­ی4، صص25-36.

__________.(1394). «شهر آشوب مهستی، پناهگاه امن اعتراض». پژوهشنامه­یادبغنایی، سال13، شماره­ی24، صص233-248.

کشاورز، صدر. (1334). زنانی که به­ فارسی شعر گفته­اند از رابعه تا پروین. تهران: کاویان.

گِرت، استفانی.(1382). جامعه­شناسیجنسیت. ترجمه­یکتایونبقایی، تهران: دیگر.

قیصری، ابراهیم.(1382). «مهستی گنجه­ای: بزرگترین زن رباعی­سرا». کتابماهادبیاتوفلسفه، شماره­ی74، صص92-95.

مدرسی، یحیی.(1368). درآمدیبرجامعه­شناسیزبان. تهران: موسسه­ی مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

مستوفی، حمدالله.(1364). تاریخگزیده. به اهتمام عبدالحسین نوایی، تهران: امیرکبیر.

مشّرف، مریم.(1384). «مهستی­شناسی». نامه­یفرهنگستان، شماره­ی25، صص85-101.

مشیرسلیمی، علی­ا­کبر.(1335). زنانسخنور. ج2، تهران: موسسه­ی مطبوعات علی­اکبر علمی.

محرابی، معین­الدین.(1382). مهستی گنجه­ای، بزرگترین زن شاعر رباعی­سرا. تهران: توس.

نجاریان، محمدرضا. (1395). «تحلیل سبک­شناسی رباعیات مهستی گنجوی». علومادبی، سال6، شماره­ی 9، صص245-272.

نوزاد، فریدون.(1377). مهستی­نامه. تهران: دنیای نو.

وولف، ویرجینیا. (1388). اتاقیازآنخود. ترجمه­ی صفورا نوربخش، تهران: نیلوفر.

هاشمی­رکاوندی، مجتبی.(1368). مقدمه­ایبرروان‌شناسیزنبانگرشاسلامی. تهران: افق.

هام، مگی.(1382). فرهنگنظریاتجنسیّتی. ترجمه­ی فیرزه مهاجر و همکاران، تهران: نشر توسعه.

یاسمی، رشید.(1306). «مهستی گنجوی». آینده، سال2، شماره­ی7، صص352-358.

یزدانی، عباس؛ جندقی، بهروز.(1386). فمنیسمودانش­هایفمنیستی. قم: دفتر مطالعات و تحقیقات زنان.

Meyer. Fritz. (1963). Die schone Mahasti. wisbaden