مقایسۀ قصۀ «خیر و شر» در هفت‌پیکر با بازنویسی آن به گویش بختیاری از نظر روایت‌مندی

آدوم، خورخه­انریکه.(1372). «زهرخند افسانه­ها». 17 مقاله درباره­ی ادبیات کودک، ترجمه و تلخیص لیلی ایمنی، تنظیم­کننده: معصومه سهراب، تهران: شورای کتاب کودک.

اخوت، احمد.(1392). دستور زبان داستان. اصفهان: فردا.

اخوت، فرزانه.(1348). «نگاهی بر بازنویسی­های مثنوی معنوی، برای کودکان و نوجوانان». پژوهشنامه­ی فرهنگ و ادب، سال5 و6، شماره­ی9، صص396-417.

اسماعیل­لو، صدیقه.(1389). چگونه داستان بنویسیم. تهران: نگاه.

براهنی، رضا.(1368). قصه­نویسی. تهران: البرز.

بریجمان، ترزا.(1391). «زمان و مکان در روایت». روایت‌شناسی: راهنمای درک و تحلیل ادبیات داستانی، ترجمه­ی ابوالفضل حری، تهران: لقاء­نور.

بیکهام، جک.ام.(1388). صحنه و ساختار در داستان. ترجمه­ی پریسا خسروی­سامانی، اهواز: رسش.

­بی­نیاز، فتح­الله.(1392). درآمدی بر داستان­نویسی و روایت­شناسی. تهران: افراز.

پایور، جعفر.(1380). شیخ در بوته: چگونگی روش­های بازنویسی و بازآفرینی و ترجمه و بازپرداخت در آثار ادبی. تهران: اشراقیه.

پرویزی، فرنگیس.(1348). افسانه­های هفت گنبد. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

توبیاس، رونالد.(1389). درون­مایه در داستان. ترجمه­ی مهرنوش طلائی، اهواز: رسش.

تهماسبی، جهانبخش.(1391). اوسانه­های لردگان. شهرکرد: نیوشه.

دیبل، انسن.(1387). طرح در داستان. ترجمه­ی مهرنوش طلایی، اهواز: رسش.

رضایی، حمید؛ ظاهری­عبدوند، ابراهیم.(1392). «تصویر زن در قصه­های عامیانه­ی فرهنگ بختیاری». زن در فرهنگ و هنر. دوره­ی5، شماره­ی2، صص 239-260.

________________________.(1394).«جایگاه زن و خانواده در ضرب‌المثل‌های بختیاری». فرهنگ و ادبیات عامه، دوره­ی3، شماره­ی 6، صص21-42.

ژوو، ونسان.(1394). بوطیقای رمان. ترجمه­ی نصرت حجازی، تهران: انتشارات علمی فرهنگی.

سناپور، حسین.(1393). یک شیوه برای رمان­نویسی. تهران: چشمه.

سیگر، لیندا. (1394). خلق شخصیت­های ماندگار: راهنمای شخصیت­پردازی در سینما، تلویزیون و ادبیات داستانی. ترجمه­ی عباس اکبری، تهران: امیرکبیر.

صفری، جهانگیر و همکاران.(1390). «نگاهی بر عناصر داستان در بازنویسی کتاب قصه‌های شیرین کلیله و دمنه برای نوجوانان». مطالعات ادبیات کودک، سال 2، شماره­ی2، صص 77-101.

محمدی، علی؛ بهاروند، آرزو.(1390). «پایان­بندی در داستان با رویکرد تعلیمی». پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، سال3، شماره­ی11، صص 111-134.

مک­کی، رابرت.(1392). داستان: ساختار، سبک و اصول فیلمنامه نویسی. ترجمه­ی محمد گذرآبادی، تهران: هرمس.

مندنی­پور، شهریار.(1395). کتاب ارواح شهرزاد: سازه­ها، شگردها و فرم­های داستانی نو. تهران: ققنوس.

میرصادقی، جمال.(1385). عناصر داستان. تهران: سخن.

نجفی­بهزادی، سجاد و همکاران.(1393). «گلستان و نوجوانان: بررسی و تحلیل الگوهای بازنویسی حکایات گلستان برای نوجوانان». نثرپژوهشی ادب فارسی، دوره­ی 17، شماره­ی 36، صص333-358.

نظامی، الیاس­بن­یوسف.(1386). هفت­پیکر. به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره.

نوروزی، جمشید و همکاران.(1387). «تحلیل رویکرد تحقیقات نظامی­شناسی در کتاب‌های محققان ایرانی از 1300 تا 1384ش». پژوهش زبان و ادبیات فارسی، دوره­ی 6، شماره­ی10، صص 55-72.

نیری، محمدیوسف؛ مرتضایی، پروین.(1392). «شخصیت­سازی و شخصیت­پردازی در آثار اقتباسی از مثنوی معنوی برای کودکان و نوجوانان». مطالعات ادبیات کودک، سال4، شماره­ی1، صص 137-159.

نیکولایوا، ماریا.(1386). «تغییر زیبایی­شناسی شخصیت در داستان کودکان». همه­ی کودکی:(مجموعه­مقالات ادبیات کودک و نوجوان)، ترجمه­ی ایرج شهبازی، گردآوری و پژوهش علی­اصغر ارجی و ایرج شهبازی، قزوین: سایه­گستر.

ـــــــــــــــ(1387الف). «فراسوی دستور داستان، یا چگونه ادبیات کودک از نظریه­ی روایت بهره می­برد». دیگر خوانی­های ناگزیر: رویکردهای نقد و نظریه­ی ادبیات کودک، ترجمه­­ی غزال بزرگ­مهر و مرتضی خسرونژاد، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.

ـــــــــــــــ(1387ب). «بزرگ­شدن، دو راهی ادبیات کودک». دیگرخوانی­های ناگزیر: رویکردهای نقد و نظریه­ی ادبیات کودک، ترجمه­ی غزال بزرگ­مهر، مرتضی خسرونژاد، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.

یونسی، ابراهیم.(1388). هنر داستان­نویسی. تهران: نگاه.