| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 859 |
| تعداد مقالات | 7,631 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,515,217 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,637,797 |
تلاش برای ترسیم الگوی ارتباط روایی در مثنویهای بیدل | ||
| شعر پژوهی(بوستان ادب) | ||
| مقاله 10، دوره 12، شماره 2 - شماره پیاپی 44، شهریور 1399، صفحه 243-263 اصل مقاله (353.92 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jba.2019.32330.3286 | ||
| نویسندگان | ||
| محمّدسعید میرزائی* 1؛ مریم صالحی نیا2 | ||
| 1دانشجوی دکتری | ||
| 2هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| چکیده | ||
| بیدل در مثنویهایش بهصورت جدی به موضوع انسان به عنوان رمزگان محوری خود پرداخته است. انسان، ابعاد و امکانات وجودی او، مهمترین دغدغهی بیدل است. از منظر بیدل، تمامی مظاهر هستی، زاییده‌ی «ادراک» آدمی است. وی در حکایتهایی که تنها یک شخصیت محوری دارند، سفر انسان را در جستجوی خود، روایت میکند. انسان مرکزی روایت بیدل، پس از جستجوهای بسیار درمییابد که هرچه هست، از دایره‌ی «ادراک» و «وجود» او بیرون نیست و خود او، درواقع حقیقت یگانه‌ی هستی است. این پژوهش با بررسی ابعاد مختلف روایتمندی در مثنویهای بیدل براساس بلندترین حکایتها و امکانات خوانش روایی و فهم روایت در نسبت با اندیشه‌ی بیدل، تلاش میکند تا نشان دهد وی با امکانات و ظرفیتهایی که در روایت خود بهکارمیگیرد، چگونه و چه رابطه و نسبتی با مخاطب فرضی خود در مقام یک «انسان نوعی» دارد. درواقع، این پژوهش، همعرض با بررسی رابطه‌ی میان «داستان» و «گفتمان»، به بررسی رابطه و نسبت میان «راوی»، «تکشخصیت محوری داستانی» و «مخاطب فرضی» می‌پردازد، تا بتواند نموداری ترسیم کند که جهتِ روایت بیدل را در لایهها و سطوح مختلف داستانی به ما نشان دهد. واژههای کلیدی: | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| الگوی ارتباط؛ انسان؛ روایت؛ مثنویهای بیدل دهلوی | ||
| مراجع | ||
|
آرزو، عبدالغفور. (1388). مقایسه‌ی انسان کامل از دیدگاه حافظ و بیدل. تهران: سورهی مهر.
آزادبلگرامی، غلامعلی. (1390). خزانهی عامره. تصحیح ناصر نیکوبخت و شکیل اسلم‌بیگ، تهران: پژوهشکدهی علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
امان‌اله‌نژاد، ندا.(1393). تحلیل داستانهای مثنویهای بیدل بر پایهی روایتشناسی. پایاننامهی کارشناسیارشد دانشگاه گیلان.
بیدلدهلوی، میرزاعبدالقادر. (1389). کلیات بیدل. تصحیح خالمحمّد خسته و خلیل‌الله خلیلی، به کوشش بهمن خلیفهبناروانی، ج3: مثنویها، تهران: طلایه.
پرینس، جرالد. (1391). روایتشناسی شکل و کارکرد روایت. ترجمهی محمد شهبا، تهران: مینوی خرد.
پیراویونک، مرضیه.(1389). «تلقی هایدگر از زبان در هولدرلین و ذات شعر». پژوهش‌های فلسفی، نشریهی دانشکدهی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، صص1-16.
حری، ابوالفضل. (1392). نظریهی روایت و روایتشناسی. تهران: خانهی کتاب.
حسینی، حسن. (1368). بیدل، سپهری و سبک هندی. تهران: سروش.
سلجوقی، صلاح‌الدّین. (1343). نقد بیدل. مهتمم: عبدالله رئوفی، کابل: وزارت پوهنی و ریاست دارالتألیف.
شفیعیکدکنی، محمّدرضا. (1389). شاعر آینهها، بررسی سبک هندی و شعر بیدل. تهران: آگاه.
صفا، ذبیح الله. (1383). تاریخ ادبیات ایران. خلاصهی ج5، تهران: فردوس.
عبدالغنی. (1351). احوال و آثار میرزا عبدالقادر بیدل. ترجمهی میرمحمدآصف انصاری، کابل: دانشکدهی ادبیات و علوم بشری.
میرزایی، محمّدسعید؛ صالحی‌نیا، مریم. (1394). «تحلیل روایی عنصر زمان در حکایتی از مثنوی «محیط اعظم» بیدل دهلوی». مطالعات شبه‌قارّه، دورهی7، شمارهی22، صص107-135.
نیکوئی، علیرضا. (1392). «تأملی در ساختار تمثیلی طلسم حیرت بیدل دهلوی». الهیات هنر، سال1، شمارهی1، صص51-80.
Booth, Wayne c. (1961). The Rhetoric of Fiction. Chicago: University of Chicago presses.
Brooks, Peter. (1984). Reading for the Plot: Design and Intention in Narrative. New York: knopf.
Martin Heidegger. (1951). Erlauterungen zu Holderlins Dichtung. Frankfurt. A.m. :Vittorio Klostermann.
Lote, Jacobe .(2000). Ed. Narrative in fiction and Film. An introduction. Oxford.
Rimmon-kenan, shlomith .(1983). Narrative Fiction: Contemporary Poetics. London: Methuen.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 631 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 429 |
||