هماهنگی وزن و محتوا در نوحه‌ها و مرثیه‌های یغمای جندقی

آل­داوود، سیدعلی.(1389). سفینه­ی مراثی و نوحه­ها. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

ابن­سینا، ابوعلی­حسین.(1966). الشفاء. به کوشش عبدالرحمن بدوی، بی­جا، بی­نا.

ابن­منظور.(1363). لسان­العرب. قم: نشر ادب حوزه.

ارسطو.(1337). فن شعر. ترجمه­ی عبدالحسین زرین­کوب، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

الهامی، محسن.(1378). شعر چیست. تهران: ورای دانش.

امامی، نصرالله.(1369). مرثیه سرایی در ایران تا پایان قرن هشتم. اهواز: جهاد دانشگاهی.

امیرمشهدی، محمد؛ عین­آبادی، محسن.(1394). «موسیقی بیرونی و پیوند آن در غزل­­های حسین منزوی». پژوهش­های ادبی، سال 12، شماره­ی 47، صص97_122. 

اوحدی­مراغه­ای.(1362). دیوان شعر. تصحیح امیراحمد اشرفی، تهران: پیشرو.

بیهقی، احمد­بن­علی.(1366). تاج المصادر. ج1، تصحیح هادی عالم­زاده، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

پرهیزی، عبدالخالق.(1381). عروض نوین فارسی. تهران: ققنوس.

___________.(1377). «فهرست بسامدی اوزان عروضی در مجموعه­ی اشعار 58 شاعر پارسی­گو». شعر، شماره­ی 24، صص98-103. 

حافظ.(1379). دیوان حافظ. به کوشش خلیل خطیب­رهبر، تهران: صفی­علیشاه.

خاقانی، بدیل­بن­علی.(1380). دیوان خاقانی شروانی. به اهتمام جهانگیر منصور، تهران: نگاه.

دری، نجمه؛ رضایی، سمیه.(1397).«بررسی میزان هماهنگی وزن و محتوا در اشعار حکیم سنایی». فنون ادبی، شماره­ی پیاپی 22،  صص95-98.

دهخدا، علی­اکبر.(1373). لغت­نامه دهخدا. تهران: دانشگاه تهران.

ذاکری، گیتا و همکاران.(1396). «آوا و معنا در شاهنامه». شعرپژوهی(بوستان ادب)، شماره­ی پیاپی 31، صص97-120.

رزمجو، حسین.(1385). انواع ادبی و آثار آن در زبان فارسی. مشهد: دانشگاه فردوسی.

زرین­کوب، عبدالحسین.(1346). شعر بی دروغ، شعر بی نقاب. تهران: علمی.

زنجانی، برات.(1368). احوال و آثار و شرح مخزن الاسرار نظامی گنجوی. تهران: دانشگاه تهران.

شفیعی­کدکنی، محمدرضا.(1385). موسیقی شعر. تهران: آگاه.

شمس­قیس­رازی.(1388). المعجم فی معاییرالاشعار العجم. تصحیح محمد قزوینی و محمدتقی مدرس­رضوی و سیروس شمیسا، تهران: علم.

شمیسا، سیروس.(1394). فرهنگ عروضی. تهران: میترا.

صلواتی، محمود.(1382). «سبک­شناسی نوحه­های حسینی در تویسرکان». کیهان فرهنگی، شماره­ی 208-209، صص30-33.

طوسی، نصیرالدین.(1369). معیارالاشعار. به تصحیح جلیل تجلیل، تهران: ناهید.

عاس.(1353). «آشنایی با وزن شعر فارسی». یغما، شماره­ی 12، شماره­ی مسلسل 318،  صص737-740. 

عنصرالمعالی کیکاووس­بن­اسکندر.(1352). قابوس­نامه. تصحیح غلامحسین یوسفی، تهران: کتاب.

غیاث­الدین رامپوری.(1363). غیاث­اللغات. به کوشش منصور ثروت، تهران: امیرکبیر.

فشارکی، محمد.(1370). «سیر قواعد و اوزان عروضی از خلیل تا سیمین». دنیای سخن، شماره­ی مسلسل 1، صص98-101. 

کرمی، محمدحسین؛ مرادی، محمد.(1395). «بررسی میزان تأثیر محتوای اشعار بر انتخاب وزن در قصاید فارسی پیش از مغول». فنون ادبی، شماره­ی پیاپی 17، صص17-32. 

کی­منش، عباس.(1379) «تحلیل اوزان عروضی دیوان منوچهری». فصلنامه­ی دانشکده­ی ادبیات و علوم انسانی تهران، شماره­ی155، دوره­ی43، صص335-356.

لازار، ژیلبر.(1395). بررسی وزن شعر ایرانی. ترجمه­ی لیلا ضیا مجیدی، تهران: هرمس.

محدثی، جواد.(1376). فرهنگ عاشورا. ج1، قم: معروف.

مقدس، جعفر و حمزه نصراللهی.(1387). «هماهنگی وزن و محتوا در اشعار ناصرخسرو». ادبیات عرفانی و اسطوره­شناختی، شماره­ی 12، صص1-34. 

مولانا جلال­الدین­محمد. (1363). کلیات شمس یا دیوان کبیر. تهران: سپهر.

میرصادقی، میمنت.(1376). واژه­نامه­ی هنر شاعری. تهران: کتاب مهناز.

ناتل­خانلری، پرویز.(1345). وزن شعر فارسی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.

نجفی، ابوالحسن.(1394). اختیارات شاعری و مقاله­های دیگر در عروض فارسی. تهران: نیلوفر.

نظامی­عروضی سمرقندی، احمد­بن­عمر.(1388). چهارمقاله. به کوشش محمد معین براساس نسخه­ی محمد قزوینی، تهران: معین.

وحیدیان­کامیار، تقی.(1357). بررسی وزن شعر عامیانه فارسی. تهران: آگاه.

 ــــــــــــــــ.(1362). «وزن نوحه­ها». دانشگاه انقلاب، شماره­ی 32، صص18-19. 

ـــــــــــــــــ.(1394). وزن و قافیه­ی شعر فارسی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

وقار شیرازی.(1348). دیوان وقار. تبریز: مؤسسه­ی تاریخ و فرهنگ ایران.

هنرجندقی، اسماعیل.(1366). دیوان­هنر. تصحیح سیدعلی آل­داوود، تهران: نشر ما.

یغمای­جندقی، ابوالحسن.(1384). مجموعه آثار یغمای جندقی. ج1، به تصحیح سیدعلی آل­داوود، تهران: توس.