توبه و تطهیر گفتمانی در خیامیّت پیشامدرن

ابراهیمی دینانی، غلامحسین. (1385). دفتر عقل و آیت عشق. ج1، تهران: طرح نو.

احمدی، بابک. (1379). چهارگزارش از تذکره­الاولیای عطار. تهران: مرکز.

اصفهانی،عمادالدین. (1378). خرید­ه­القصر و جریده­العصر. تهران: میراث مکتوب.

بدره­ای، فریدون. (۱۳۷۴). مقدمه‌ی مترجم بر کتاب بررسی انتقادی رباعیات خیام. آرتور کریستن سن، تهران: توس.

براون، ادوارد. (1361). تاریخ ادبیات ایران از فردوسی تا سعدی (نیمه‌ی نخست). ترجمه‌ی فتح­الله مجتبایی، تهران: مروارید.

بیهقی، ظهیرالدین ابی­الحسن. (۱۳۵۱هـ ). تتمه­صوان الحکمه. لاهور.

تاریخ­الحکماء قفطی. (۱۳۷۱). ترجمه‌ی فارسی از قرن یازدهم هجری، به کوشش بهین دارائی، تهران: دانشگاه تهران.

حسن­لی، کاووس و حسام­پور، سعید. (1389). کارنامه‌ی تحلیلی خیام­پژوهی. تهران: علم.

خیام، عمر. (۱۳۷۷). دانشنامه‌ی خیامی. مجموعه رسائل علمی، فلسفی و ادبی، به اهتمام رحیم رضازاده ملک، تهران: علم و هنر و صدای معاصر.

دایره‌المعارف قرآن. (۱۳۹۳). سرویراستار جین دمن مک اولیف. ویراستاران ترجمه‌ی فارسی حسین خندق­آبادی و دیگران، تهران: حکمت.

دلوز، ژیل و گتاری، فلیکس. (1393). فلسفه چیست؟. ترجمه‌ی محمدرضا آخوندزاده، تهران: نی.

رشیدی تبریزی، یاراحمد. (۱۳۷۲). رباعیات خیام (طربخانه). به تصحیح جلال­الدین همایی، تهران:  هما.

رضازاده ملک، رحیم. (۱۳۷7). ترانه های خیام، گوهر اندیشه جوهر فلسفه. تهران:  ویدا.

روزن، فردریخ. (۱۳۰۴). مقدمه­ای راجع به اشعار و شرح حال حکیم. در رباعیات حکیم عمر خیام، برلین: چاپخانه‌ی کاویانی.­­

شریف، مریم و یارمحمدی، لطف اله. (1393). «بررســی رباعیــات خیام از منظر گفتمان­شناسی انتقادی با بهره­گیری از مؤلفه­های جامعه­شناختی ـ معنایی گفتمان­مدار». شعرپژوهی، شماره­ی 2(پیاپی 20)، صص67ـ82.

شریفی، شهلا و پردل، مجتبی. (1390). «نگاهی به رباعیات خیام بر اساس نظریه­ی گفتمان لاکلائو و موف». در دومین همایش ملی نقد ادبی(نشانه­شناسی ادبیات).

شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1383). مقدمه بر کتاب منطق­الطیر عطار نیشابوری. تهران: سخن.

شهرزوری، شمس­الدین محمد­بن­محمود. (۱۳۶۵). نزهه­لارواح و روضهالافراح (تاریخ الحکما). ترجمه‌ی مقصودعلی تبریزی، به­کوشش محمدتقی دانش­پژوه و محمد سرورمولایی، تهران: علمی و فرهنگی.

عطار، فریدالدین محمد. ( ۱۳۸۷). الهی­نامه. مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن.

ــــــــــــــــــــــ (1391). تذکره­الاولیاء. تصحیح محمد استعلامی، تهران: زوار.

عروضی سمرقندی، نظامی. (1388). چهارمقاله و تعلیقات. به تصحیح علامه قزوینی با تصحیح مجدد معین به کوشش مهدخت معین، تهران: صدای معاصر.

غزالی، محمد. (1391). المنقذ من الضلال. ترجمه‌ی مهدی کمپانی زارع، تهران: نگاه معاصر.

ــــــــــــ (1380). کیمیای سعادت. دو جلد، به کوشش حسین خدیوجم، تهران: علمی و فرهنگی.

فروغی، محمدعلی. (۱۳۸۵). مقدمه بر رباعیات خیام. درکتاب: رباعیات خیام به تصحیح و تحشیه‌ی محمدعلی فروغی و قاسم غنی، به­اهتمام عبدالکریم جربزه­دار،تهران: اساطیر.

قشیری. عبدالکریم. ( ۱۳۷۹). رساله‌ی قشیریه. ترجمه‌ی ابوعلی حسن بن احمد عثمانی، با تصحیحات بدیع­الزمان فروزانفر، تهران: علمی و فرهنگی.

قزوینی، محمد و محمد معین.(۱۳۸۸). تعلیقات چهارمقاله در کتاب: چهار مقاله‌ی نظامی ­عروضی. به تصحیح علامه قزوینی، با تصحیح مجدد محمد معین. به کوشش مهدخت معین. تهران: صدای معاصر.

قفطی، جمال‌الدین ابی­الحسن علی ­بن ­یوسف. (۱۹۰۳). تاریخ­الحکماء و هو مختصر الزوزنی المسمی بالمنتخبات الملتقطات من کتاب اخبار العلما باخبار الحکماء. لایپزیک: یطلب من مکتبه المثنی بغداد و مؤسسة الخانجی بمصر.

کریستن­سن، آرتور. (1374). بررسی انتقادی رباعیات خیام. ترجمه‌ی فریدون بدره‌ای، تهران: توس.

طباطبایی، محیط. (۱۳۷۰). خیامی یا خیام. تهران: ققنوس.

منشی یزدی، منتخب‌الدین.(۱۳۸۹). دره­الاخبار و لمعه­الانوار. برگردان فارسی تتمه صوان ‌الحکمه، تصحیح و تحقیق علی اوجبی، تهران: حکمت.

میرافضلی، سیدعلی.(۱۳۸۲). رباعیات خیام در منابع کهن. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

ـــــــــــــــــ (۱۳۸۰). مقدمه بر نوروزنامه منسوب به عمر خیام در کتاب نوروزنامه. تصحیح مجتبی مینوی، تهران: اساطیر.

رازی، نجم‌الدین. (۱۳۸۳). مرصادالعباد. به اهتمام محمدامین ریاحی، تهران: علمی و فرهنگی.

هجویری، ایوالحسن علی­بن­عثمان. (۱۳۸۴) کشف­المحجوب. تصحیح محمود عابدی، تهران: سروش.

هدایت، صادق. (۱۳۵۶). ترانه­های خیام. تهران: جاویدان.

همایی، جلال­الدین. (۱۳۶۸). غزالی­نامه. تهران: هما.

هوارث، دیوید‌. (1397) گفتمان. ترجمه‌ی احمد صبوری، تهران: آشیان.

یارمحمدی، لطف­الله. (۱۳۸۳) گفتمان­شناسی رایج و انتقادی. تهران: هرمس.­

یکانی، اسماعیل. (۱۳۴۲). نادره‌ی ایام حکیم عمرخیام و رباعیات او. تهران: انجمن آثار ملی.

یورگنسن، ماریا و فیلیپس، لوئیز. (۱۳۹۴). نظریه و روش در تحلیل گفتمان. ترجمه‌ی هادی جلیلی، تهران: نی.