| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 851 |
| تعداد مقالات | 7,575 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,413,809 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,580,479 |
تدوین برنامه ی آموزشی افزایش علاقه ی اجتماعی (والد-کودک) و بررسی اثربخشی آن در افزایش میزان علاقه ی اجتماعی دانش آموزان با اختلال نافرمانی مقابله ای | ||
| مجله مطالعات آموزش و یادگیری | ||
| مقاله 6، دوره 8، شماره 2 - شماره پیاپی 71، اسفند 1395، صفحه 122-142 اصل مقاله (336.02 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jsli.2017.3976 | ||
| نویسندگان | ||
| محمود خباز* 1؛ حمید علیزاده2؛ علی دلاور3؛ صغری ابراهیمی قوام4 | ||
| 1دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی (نویسنده مسؤول) | ||
| 2استاد علوم روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| 3استاد روش‌های تحقیق و آمار، دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| 4دانشیار روان شناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی | ||
| چکیده | ||
| پژوهش حاضر با هدف تدوین برنامهی افزایش علاقهی اجتماعی و بررسی اثربخشی آن بر میزان علاقهی اجتماعی دانشآموزان با اختلال نافرمانی مقابلهای انجام شد. روش تحقیق حاضر آزمایشی است و برای جمعآوری دادهها از طرح آزمایشی پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل استفاده شده است. از میان دانشآموزان 9 تا 12 سال ارجاع شده به مراکز درمانی 32 نفر از افرادی که در مصاحبهی تشخیصی و نیز آزمون CBCL دارای اختلال نافرمانی مقابلهای تشخیص داده شدند، به همراه والدین آنها بهصورت تصادفی بهعنوان نمونهی پژوهش انتخاب گردیدند و در دو گروه 16 نفره بهصورت تصادفی جایگزین شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل سیاههی رفتاری کودکان (CBCL) جهت تشخیص اختلال نافرمانی مقابلهای و مقیاس علاقهی اجتماعی برای کودکان ایرانی (SISIC) جهت اندازهگیری میزان علاقهی اجتماعی دانشآموزان بودند که در دو مرحلهی پیشآزمون و پسآزمون مورد استفاده قرار گرفتند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان میدهد که در متغیر علاقهی اجتماعی و همهی زیر مقیاس‌های آن شامل مسؤولیتپذیری-انجام تکالیف، ارتباط با مردم- همدلی، جرأت-اطمینان و برابری در مقابل کهتری-برتری؛ نمرهی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بعد از آموزش برنامهی علاقهی اجتماعی افزایش معناداری دارد. بنابراین نتایج پژوهش حاضر گواه این مسأله است که برنامهی آموزشی افزایش علاقهی اجتماعی تدوین‌شده در پژوهش حاضر میزان علاقهی اجتماعی و تمامی زیر مقیاس‌های علاقهی اجتماعی را در کودکان با اختلال نافرمانی مقابلهای افزایش میدهد. درنتیجه از این برنامهی آموزشی می‌توان برای پرورش علاقهی اجتماعی کودکان و نیز ارتقای ویژگی‌های مثبت همبسته با علاقهی اجتماعی که در مطالعات متعددی مورد تأیید قرار گرفته‌اند، بهره برد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| روان شناسی فردی نگر؛ علاقه ی اجتماعی؛ اختلال نافرمانی مقابلهای | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,867 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,589 |
||