انوری، اوحدالدین. (۱۳۷۷). دیوان اشعار انوری ابیوردی. به اهتمام محمدتقی مدرس رضوی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

اوستین، جین. (۱۳۷۴). حس و حساسیت (دلباخته). ترجمه‌ی عباس کرمی‌فر، تهران: پر.

ـــــــــــــ . (۱۳۷۸). غرور و تعصب. ترجمه‌ی رضا رضایی، تهران: نی.

بلوک، بهمن. (۱۳۹۵). «مقایسه‌ی «آدم‌های زیادی» میخاییل لرمانتف و سرگی دولاتف در داستان‌های «قهرمان عصر ما»، «زندان» و «تپه‌های پوشکین»»، دست‌یافتنی در:

 به تاریخ بازیابی دهم آبان ۱۳۹۵.

پوشکین، الکساندر. (۱۳۴۸).یوگنی آنه‌گین، ترجمه‌ی منوچهر وثوقی‌نیا، تهران: گوتنبرگ.

تورگینیف، ایوان. (۱۳۹۲). یادداشت‌های یک مرد زیادی. ترجمه‌ی فهیمه توزنده‌جانی، تهران: کتابسرای تندیس.

ـــــــــــــــ .(۱۳۹۳). آب‌های بهاری. ترجمه‌ی عبدالحسین نوشین، مشهد: بوتیمار.

جورکش، شاپور. (۱۳۸۴).بوطیقای شعر نو: نگاهی دیگر به نظریه و شعر نیما یوشیج. تهران: ققنوس.

حافظ، شمس‌الدین محمد. (۱۳۷۲). دیوان حافظ. براساس نسخه‌ی محمد قزوینی و قاسم غنی، تهران: سینا.

حقیقی، شهین و کاووس حسن‌لی. (۱۳۸۷). «بررسی ساختار غزلی روایی از غزلیات شمس». کاوش‌نامه، س۹، ش۱۷، صص۵۹-۹۴.

حیدری، مریم. (۱۳۸۶). «بررسی ساختار روایی در غزل فارسی». فصلنامه‌ی زبان و ادب، ش۳۱، صص۲۴-۳۸.

خرابچنکو، میخائیل. (۱۳۶۴). فردیت خلاق نویسنده و تکامل ادبیات. ترجمه‌ی نازی عظیما، تهران: آگاه.

خواجوی کرمانی. (۱۳۶۹). غزلیات خواجوی کرمانی. به کوشش حمید مظهری، کرمان: خدمات فرهنگی کرمان.

داد، سیما. (۱۳۷۱). فرهنگ اصطلاحات ادبی(واژه‌نامه‌ی مفاهیم و اصطلاحات ادبی فارسی/ اروپایی. تهران: مروارید.

رازی، شمس‌الدین محمدبن‌قیس. (۱۳۳۸). المعجم فی معاییر الاشعارالعجم. تصحیح علامه محمد قزوینی و مقابله‌ی مدرس رضوی، تهران: دانشگاه.

روحانی، رضا و احمدرضا منصوری. (۱۳۸۶). «غزل روایی و خاستگاه آن در شعر فارسی». پژوهش زبان و ادبیات فارسی، ش۸، صص۱۰۵-۱۲۱.

رزمجو، حسین. (۱۳۷۲). انواع ادبی و آثار آن در زبان فارسی. تهران: آستان قدس.

زینالی، بهرام و روح‌انگیز قلی‌زاده. (۱۳۹۲). «بررسی ابعاد شخصیتی قهرمانان یوگنی آنه‌گین به‌عنوان آدم زیادی در نسل طلایی روسیه». پژوهش ادبیات معاصر جهان، س۱۸، ش۲، صص۹۷-۱۰۸.

ستاری، جلال. (۱۳۷۹). پرده‌های بازی. تهران: میترا.

سپهری،‌ سهراب. (۱۳۸۹). هشت کتاب. تهران: پیمان.

سنایی، ابوالمجد مجدودبن‌آدم. (۱۳۲۰). دیوان اشعار سنایی غزنوی. به اهتمام محمدتقی مدرس رضوی، تهران: شرکت سهامی طبع کتاب.

سهروردی (شیخ اشراق)، یحیی‌بن‌حبش. (۱۳۸۷). عقل سرخ. تهران: مولی.

سیدحسینی، رضا. (۱۳۸۱). مکتب‌های ادبی. تهران: نگاه.

شمیسا، سیروس. (۱۳۶۲). سیر غزل در شعر فارسی. تهران: فردوس.

ـــــــــــــــ . (۱۳۷۰). انواع ادبی. تهران، باغ آینه.

صادقی، زینب و مرضیه یحیی‌پور. (۱۳۹۰). «بررسی موضوع آدم زیادی در ادبیات دهه‌ی بیست و سی قرن نوزدهم روسیه و ادبیات معاصر ایران». ادبیات تطبیقی، س۲، ش۴، صص۲۸۱-۳۰۰.

صبور، داریوش. (۱۳۵۵). آفاق غزل فارسی. تهران: پدیده.

طاهری، قدرت‌الله. (۱۳۸۲). «نقد و تحلیل ساختارگرایانه‌ی غزل‌روایت‌های عطار». فرهنگ، ش۴۶و۴۷، صص۱۹۱-۲۱۶.

طرسوسی، ابوطاهر محمدبن‌حسن. (۱۳۷۴). داراب‌نامه. ج۱، تصحیح ذبیح‌الله صفا، تهران: علمی‌فرهنگی.

عطار نیشابوری، فریدالدین. (۱۳۶۸). دیوان عطار. به تصحیح سعید نفیسی، تهران: سنایی.

عکاشه، ثروت. (۱۳۸۰). نگارگری اسلامی. ترجمه‌ی غلام‌رضا تهامی، تهران: حوزه‌ی هنری.

فرخزاد، فروغ. (۱۳۵۰). تولدی دیگر. تهران: مروارید.

گنچارف، ایوان. (۱۳۹۴). آبلوموف. ترجمه‌ی سروش حبیبی، تهران: فرهنگ معاصر.

مولوی، جلال‌الدین. (۱۳۶۳). کلیات شمس تبریزی. به تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر، تهران: امیرکبیر.

میرصادقی، جمال. (۱۳۷۷). واژه‌نامه‌ی هنر داستان‌نویسی. تهران: کتاب مهناز.

ــــــــــــــــ . (۱۳۸۰). عناصر داستان. تهران: سخن.

نظیری، محمدحسین. (۱۳۴۰). دیوان نظیری نیشابوری. با مقابله و تصحیح و تنظیم و تدوین مظاهر مصفا، تهران: امیرکبیر.

مکاریک، ایرنا ریما. (۱۳۹۰). دانش‌نامه‌ی نظریه‌های ادبی معاصر. ترجمه‌ی مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.

وحدانی‌فر، امید و همکاران. (۱۳۹۵). «تحلیل ساختاری غزل‌روایت‌های سعدی». ادب و زبان (شهید باهنر کرمان)، س۱۹، ش۳۹، صص۲۹۵-۳۱۸.

همایی، جلال‌الدین. (۱۳۷۶). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.

یونسی، ابراهیم. (۱۳۸۴). هنر داستان‌نویسی. تهران: نگاه.

Whitcomb, Selden.Lincol. (1905). The study of a novel. BostonD.C. Heath &co publitiores.