| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 851 |
| تعداد مقالات | 7,575 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,413,689 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,580,431 |
بررسی روابط خسروپرویز با شهر‌بَراز بر اساس منابع تاریخی و شاهنامه | ||
| شعر پژوهی(بوستان ادب) | ||
| مقاله 8، دوره 8، شماره 4، اسفند 1395، صفحه 179-198 اصل مقاله (240.07 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jba.2017.3784 | ||
| نویسندگان | ||
| اکبر نحوی* 1؛ سمیه نبوی2 | ||
| 1دانشگاه شیراز | ||
| 2دانشجوی دکتری | ||
| چکیده | ||
| شهربراز یکی از فرماندهان نامدار عصر خسروپرویز است که سالها با امپراطور روم(بیزانس) جنگید و پیروزی‌های فراوانی به دست آورد؛ از جمله اورشلیم را گرفت و صلیبی را- که به اعتقاد مسیحیان، عیسی مسیح بر آن مصلوب شده بود- به تیسفون، پایتخت شاهنشاهی ایران، فرستاد. وی سپس مصر و لیبی را در سال 614م تسخیر کرد و پس از چند سده، دوباره قلمرو ایران را به گستردگی زمان هخامنشیان رساند، اما دیری نپاید که روابطش با خسرو به تیرگی و جدال انجامید که نتایج آن در فروپاشی سلسله‌ی ساسانیان بی‌تأثیر نبود. با تأمل در روایات مورخان در خصوص روابط خسرو با شهربراز می‌توان استنباط کرد که گزارش شاهنامه از روایت‌های دیگر جامع‌تر و پذیرفتنی تر است. بر اساس شاهنامه، عامل اصلی و مهم روی‌گردانی شهربراز از خسروپرویز، گنج‌اندوزی خسرو و خراج‌های گرانی بوده که در نتیجه‌ی جنگ‌های مستمر و بی‌حاصلش بر دوش مردم می‌گذاشته است. شهربراز که سالها برای خسرو جنگاوری کرده است، هنگامی که رنج و درد مردم و تفرعن و خودکامگی خسرو و نپذیرفتن تقاضاهای مکرر صلح هراکلیوس را مشاهده می‌کند، ماندن در اردوی خسرو را خردمندانه نمی‌بیند و ضمن گراییدن به مسیحیّت، تصمیم به سرنگونی خسرو می‌گیرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| خسروپرویز؛ شهربراز؛ هراکلیوس؛ جنگ‌های ایران و روم | ||
| مراجع | ||
|
ابناثیر، عزالدین. (1374). تاریخ کامل. ترجمهی محمد حسین روحانی، تهران: اساطیر. ابنبلخی. (1363). فارسنامه. تصحیح گای لسترانج و رینولد ألین نیکلسون، تهران: دنیای کتاب. ابنمسکویه رازی. (1366). تجاربالأمم. تصحیح ابوالقاسم امامی، تهران: سروش. ابنندیم. (1346). الفهرست. ترجمهی محمدرضا تجدد، تهران: چاپخانهی بانک بازرگانی ایران. اسکافی اصفهانی. (1399). لطفالتدبیر. تصحیح احمد عبدالباقی، بیروت: دارالکتب العلمیه. اینوسترانتسف، کستانتین. (1351). تحقیقاتی درباره‌ی ساسانیان. ترجمهی کاظم کاظم‌زاده، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب. باقری، مهری. (1375). «افدیهای هژدهگانهی خسروپرویز». نشریهی دانشکدهی ادبیات و علوم انسانی تبریز، شماره 125، صص91- 115. بیهقی، ابراهیم بن محمد. (1902). المحاسن و المساوی. تصحیح فریدریک شوالی، لایبزیک. پیرنیا، حسن. (1386). ایران باستان. تهران: نامک و کتاب پارسه. پیگولفسکایا، نینا. (1391). ایران و بیزانس. ترجمهی کامبیز میربهاء، تهران: ققنوس. تجاربالأمم فی اخبار ملوک العرب و العجم. (1373). تصحیح رضا انزابی و یحیی کلانتری، مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد. تفضلی، احمد. (1376). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: سخن. جاحظ، عمروبنعثمان. (1332). التاج فی اخلاق الملوک. تصحیح محمد زکی پاشا، قاهره: امیریه. خالقی مطلق، جلال. (1386). «از شاهنامه تا خداینامه». نامهی ایران باستان، سال 7، شماره 1/2، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، صص3-119. دایه، نجمالدین. (1366). مرصادالعباد. تصحیح محمدامین ریاحی، تهران: علمی و فرهنگی. شهبازی، علیرضا. (1389). تاریخ ساسانیان. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. طبری، ابوجعفر محمد بن جریر. (1408). تاریخالطبری. بیروت: دارالکتب العلمیه. فردوسی، ابوالقاسم. (1386). شاهنامه. تصحیح جلال خالقی مطلق، تهران: دایرهالمعارف بزرگ اسلامی. کریستنسن، آرتور. (1367). ایران در زمان ساسانیان. ترجمهی رشید یاسمی، تهران: امیرکبیر. ـــــــــــــــــــ. (1383). داستان بهرام چوبین. ترجمهی منیژه احدزادگان، تهران: طهوری. مسعودی، علی بن حسین. (1393). مروجالذهب. تصحیح محمد محی‌الدین عبدالحمید، بیروت: دارالفکر. نلدکه، تئودور. (1358). تاریخ ایرانیان و عربها در زمان ساسانیان. ترجمهی عباس زریاب خویی، تهران: انجمن آثار ملی. نهایهالأرب فی اخبار الفرس و العرب. (1375). تصحیح محمدتقی دانش‌پژوه، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. هزار و یک شب. (1379). ترجمهی عبداللطیف طسوجی، تهران: جامی.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,744 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 908 |
||