زیبایی‌شناسی ضرب‌المثل‌های فارسی

ابریشمی، ‌احمد. (1376). ‌مثل‌شناسی و ‌مثل‌نگاری. تهران: ‌زیور.

ابریشمی، احمد. (1376). فرهنگ نوین گزیده مثل­های فارسی. تهران: زیور.

ابن­سینا. (1954). الشفا، المنطق، الخطابه. تصدیر و مراجعه الدکتورابراهیم مدکور، قاهره.

انوری، حسن. (1384). فرهنگ امثال سخن. تهران: سخن.

بهمنیار، ‌احمد. (1381). داستان‌نامه بهمنیاری. تهران: دانشگاه تهران.

پارسا، سیداحمد. (1384). جلوه­های طنز در ضرب المثل­های فارسی. رشدآموزش زبان و ادب فارسی، بهار (73)،74-77.

پارسا، سیداحمد. (1387). سبک‌شناسی امثال فارسی. رخسار اندیشه. به کوشش ابراهیم خدایار، تهران: مرکز تحقیقات زبان و ادبیات فارسی.

پارسا، سیداحمد. (1384). مثل­ها از نگاهی نو. رشد آموزش زبان و ادب فارسی، 19 (75)، 7-14.

توسی، ادیب. (1332). ترانه­های محلی. نشریه‌ی دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز،  5 (1).

حافظ، شمس‌الدین. (1380). دیوان. به اهتمام محمد قزوینی و قاسم غنی، تهران: ‌زوار.

حسین شاه (حقیقت). (1379). خزینه الامثال. به کوشش احمد مجاهد، تهران: دانشگاه تهران

حکمت، علی اصغر. (1361). امثال قرآن. تهران: بنیاد قرآن.

خانلری، پرویز. (1373). وزن شعر فارسی. تهران: توس.

دبیرسیاقی، سید محمد. (1364). گزیده‌ی امثال و حکم دهخدا. تهران: تیراژه.

دهخدا، علی‌اکبر. (1361). امثال و حکم.‌تهران: ‌امیرکبیر.

دهگان، بهمن. (1383).فرهنگ جامع ضرب‌المثل‌های فارسی.فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

ذوالفقاری، حسن. (1386). بررسی ساختار ارسال مثل. پژوهش­های ادبی، 15 (15)، بهار، 31-52.

ذوالفقاری، حسن. (1387). تفاوت مثل با کنایه. دو فصلنامه پژوهش زبان و ادبیات فارسی، بهار و تابستان (10)، 109-133.

ذوالفقاری، حسن. (1386). طبقه بندی ضرب المثل­های فارسی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران،  15 (15)، بهار، 31-52.

ذوالفقاری، ‌حسن. (1384). داستان­های امثال. تهران: مازیار.

ذوالفقاری، حسن. (1388). فرهنگ بزرگ ضرب المثل­های ایرانی. تهران: معین.

رادفر، ابوالقاسم. (1368). فرهنگ بلاغی- ادبی، (2جلد)‌، ‌تهران: اطلاعات.

زلهایم، رودلف. (1381). امثال کهن عربی. ترجمه‌ی احمد شفیعی­ها، تهران: نشر دانشگاهی.

سعدی، مصلح‌الدین. (1381). گلستان سعدی. به تصحیح غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.

سعدی، مصلح‌الدین. (1381). بوستان سعدی. به تصحیح غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.

شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1360). موسیقی شعر. تهران: آگاه.

شفیعی کدکنی، ‌محمدرضا‌. (1358). صورخیال در شعر فارسی. ‌تهران: آگاه.

شکورزاده، ابراهیم. (1382).دوازده هزار مثل فارسی. مشهد:انتشارات آستان قدس رضوی.

شمس قیس رازی (1373).المعجم فی معاییر اشعار العجم.تصحیح سیروس شمیسا، تهران: فردوس.

شمیسا، سیروس. (1373). معانی و بیان (1). دانشگاه پیام نور.

شمیسا، سیروس. (1370).بیان. تهران:‌ فردوس و مجید.

صائب تبریزی. (1345). کلیات صائب تبریزی. با مقدمه‌ی امیری‌فیروزکوهی، تهران: انجمن آثار ملی ایران.

صفا، ‌ذبیح‌الله. (1372). ‌تاریخ ادبیات در ایران (8 جلد). ‌تهران: فردوس.

طبری، احسان. (1359). ترانه­های عامیانه و برخی مختصات فنی و هنری آن. نوشته‌های فلسفی و اجتماعی، تهران: حزب توده‌ی ایران.

طبیب­زاده، امید. (1382). تحلیل وزن شعر عامیانه فارسی. تهران: نیلوفر.

فردوسی، ‌ابوالقاسم. (1365). ‌شاهنامه. به تصحیح ژول مول، تهران: کتاب­های جیبی.

کاشفی سبزواری، ‌میرزا حسن. (1369). بدایع‌الافکار فی صنایع‌الاشعار. به تصحیح میرجلال الدین کزازی، تهران: مرکز.

گرکانی، حاج محمدحسین شمس­العلما. (1377). ابدع­البدایع. به اهتمام حسین جعفری، تبریز: احرار.

محسنی، مرتضی. (1381). بررسی و تحلیل عنصر غالب بلاغی در پانصد مثل داستان نامه بهمنیاری. پژوهش نامه علوم انسانی و اجتماعی، 3 (7-6)، 161-191.

مولوی، جلال‌الدین. (1369). مثنوی معنوی. به تصحیح رینولد نیکلسون، ‌تهران: مولی.

میدانی‌، ابوالفضل. (1973).مجمع الامثال. به اهتمام محِمد محی الدین عبدالحمید،  بیروت: دارالجیل.

میهنی، محمد بن عبدالخالق. (1962). دستور دبیری. تصحیح عدنان صادق ارزی،محل نشر: نقره.

نشاط، ‌سید محمود. (1342). ‌زیب سخن یا علم بدیع پارسی. تهران: مهرآیین.

نظامی گنجوی. (1363). خسرو و شیرین. با حواشی وحید دستگردی، تهران: علمی.

وحیدیان کامیار، تقی. (1357). بررسی وزن شعر عامیانه. تهران: آگاه.

وطواط، ‌رشید‌الدین. (1362). حدایق السحر فی دقایق الشعر. ‌به تصحیح عباس اقبال، ‌تهران: ‌طهوری.

هدایت، رضاقلی‌خان. (1357). مدارج البلاغه. شیراز: معرفت.

همایی، جلا‌الدین. (1339). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: علمی.

همایی، جلال‌الدین. (1374). معانی و بیان. به کوشش ماهدخت بانوهمایی، تهران: نشر هما.