| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 851 |
| تعداد مقالات | 7,575 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,413,784 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,580,473 |
تحلیل و بررسی سمبلهای اجتماعی در سروده‌های امیرهوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) | ||
| شعر پژوهی(بوستان ادب) | ||
| مقاله 7، دوره 3، شماره 3، آبان 1390، صفحه 139-158 اصل مقاله (203.3 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jba.2012.275 | ||
| نویسندگان | ||
| علی محمدی1؛ فاطمه کولیوند2 | ||
| 1دانشگاه ابن سینا همدان | ||
| 2دانشگاه همدان | ||
| چکیده | ||
| تحلیل و بررسی سمبلهای اجتماعی در سروده های امیرهوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) دکتر علی محمدی * فاطمه کولیوند** دانشگاه بوعلی سینا همدان چکیده سمبل یکی از ابزار تصویرآفرینی است و مهمترین ویژگی آن، نداشتن یک معنی مشخص و صریح است؛ به همین دلیل از یک سمبل، معانی مختلفی برداشت می‌شود. در دورهی پهلوی از آنجا که فضای استبداد، به نویسندگان و منتقدان اجتماعی، اجازهی انتقاد صریح را نمیداد، در زبان و فکر شاعران و ادیبان، سمبل بسیار مورد توجه قرارگرفت. بهکارگیری جدی سمبل برای هدفهای اجتماعی، از دورهی نیما آغاز شد و در شعر شاعران پس از نیما چون نادرپور، اخوان، شاملو و ...، رشد و گسترش یافت. ابتهاج نیز که شاعری متعهد به نظر میرسد و از عرصهی اجتماع و تب و تابهای جامعه بهدور نبوده، از سمبل در جایگاه وسیلهای برای بیان مضامین و مفاهیم اجتماعی، استفاده کرده است. میتوان گفت خاستگاه بیش‌تر نمادهای شعر او «طبیعت»، «رنگها» و «ابزار زندگی» است. در اشعار اجتماعی سایه میتوان دو دسته نماد یافت: یکی نمادهای مرسوم (شب، صبح، دریا، جنگل، بهار، خورشید، چراغ و...) و دیگری نمادهای ابداعی (چمن، پرده، پنجره، تبر، سبزه، کال و... ). همراهی این نمادها با برخی از آرایه‌های ادبی همچون مراعات‌النظیر، تضاد، تشبیه و...، جایگاه ادبی سمبل‌ها را برجستهتر کرده است. سایه نه تنها در حیطهی اشعار اجتماعی، بلکه در اشعار تغزلی هم، از سمبل استفاده کرده است؛ اما سمبلهای اجتماعی او برجستهتر و تأثیرگذارتر از سمبلهای عاشقانهی اوست. * دانشیار زبان و ادبیات فارسی mohammadiali2@yahoo.com(نویسنده‌ی مسئول) ** مربی زبان و ادبیات فارسی f.kolivand@gmail.com تاریخ دریافت مقاله: 18/8/89 تاریخ پذیرش مقاله: 31/1/90 | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اجتماع؛ سمبل؛ طبیعت؛ نماد ابداعی؛ نماد مرسوم؛ هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) | ||
| مراجع | ||
|
ابتهاج، هوشنگ. (1385). تاسیان. تهران: کارنامه.
ابتهاج، هوشنگ. (1330). سراب. تهران: صفی علیشاه.
ابتهاج، هوشنگ. (1378). سیاهمشق. تهران: کارنامه.
ابتهاج، هوشنگ. (1332). شبگیر. تهران: زوار.
ابتهاج، هوشنگ. (1360). یادگار خون سرو. تهران: توس.
براهنی، رضا. (1371). طلا در مس. ج1، تهران: نویسنده.
بهنود، مسعود. (1385). «همه بهانه از توست (گذری به زندگی سایه)». ادبنامهی شرق: فرهنگ و ادب (ویژهی هوشنگ ابتهاج)، شمارهی 11، صص104- 97.
پورنامداریان، تقی. (1381). خانهام ابریست. تهران: سروش.
چدویک، چارلز. (1378). سمبلیسم. ترجمهی مهدی سحابی، تهران: مرکز.
حسنلی، کاووس. (1383). گونههای نوآوری در شعر معاصر ایران. تهران: ثالث.
داربیدی، یوسف. (1384). بررسی و شرح سمبلهای شعر سهراب سپهری. پایان‌نامهی کارشناسیارشد دانشگاه بوعلی سینا همدان.
زرقانی، مهدی. (1381). چشم‌انداز شعر معاصر ایران. تهران: ثالث.
ساورسفلی، سارا. (1387). ای عشق همه بهانه از توست. تهران: سخن.
سپانلو، محمدعلی. (1375). شهر شعر عارف. بیجا: علم.
سیدحسینی، رضا. (1376). مکتبهای ادبی. ج2، تهران: نگاه.
شمیسا، سیروس. (1383). معانی و بیان. تهران: فردوس.
شمیسا، سیروس. (1382). نگاهی به سهراب. تهران: صدای معاصر.
شوالیه، ژان. (1378). فرهنگ نمادها. ج1 و 2 و 3، ترجمهی سودابه فضایلی، تهران: جیحون.
عابدی، کامیار. (1377). در زلال اشعار (زندگی و شعر هوشنگ ابتهاج). تهران: ثالث.
فتوحی، محمود. (1385). بلاغت تصویر. تهران: سخن.
کریمیحکاک، احمد. (1384). طلیعهی تجدد در شعر فارسی. ترجمهی مسعود جعفری، تهران: مروارید.
لوشر، ماکس. (1381). روانشناسی رنگها. ترجمهی ویدا ابیزاده، تهران: درسا.
نیکوبخت، ناصر و قاسمزاده، سیدعلی. (1384). «زمینههای نمادین رنگ در شعر معاصر (با تأکید بر اشعار نیما، سپهری و موسوی گرمارودی)». نشریه‌ی دانشگاه شهید باهنر کرمان، شمارهی 18، صص238- 209.
یوهانس، اتین. (1367). کتاب رنگ. ترجمهی محمدحسین حلیمی، تهران: سوره. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,239 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,040 |
||