ایهام تناسب در قصاید خاقانی

قرآن مجید. (1379). ترجمه‌‌ی مهدی الهی قمشه‌ای. تهران: امیرکبیر.

آزاد بلگرامی، میرغلام علی. (1382). غزالان الهند. تصحیح سیروس شمیسا، تهران: صدای معاصر.

آق اولی، حسام العلماء. (1340). دررالادب. تهران: شرکت سهامی طبع کتاب.

ابن المعتز، عبدالله. (1402.ه.ق). کتاب البدیع. به کوشش کراتشقوفسکی، بیروت: دارالمسبه.

تبریزی، محمد حسین بن خلف. (1376). برهان قاطع. به کوشش محمد معین، تهران: امیرکبیر.

التفتازانی، سعدالدین مسعود. (1426ه.ق). کتاب المطول. شرح تخلیص المفتاح، دمشق: الازهریه للتراث.

حیدری، علی. (1385). «ایهام در شعر حافظ». کیهان فرهنگی، دوره‌ی 23، شماره‌ی 239 و 240، صص 32 - 39.

حیدری، علی، صحرایی، قاسم و مؤمن‌نیا، پروانه. (1390). «مقایسه‌ی سبک‌شناسانه‌ی اقتفاهای صائب از حافظ». فنون ادبی اصفهان، سال 3، شماره 1، پیاپی 4، صص 63-74.

خاقانی شروانی، افضل‌الدین. (1368). دیوان خاقانی. تصحیح سیدضیاءالدین سجادی، تهران: زوار.

دادبه، اصغر. (1372). «توازی معنایی در ایهام‌های حافظ». حافظ‌شناسی. به کوشش سعید نیاز کرمانی، شماره‌ی 15، صص9-31.

دشتی، علی. (1381)  خاقانی شاعری دیر آشنا. تهران: امیرکبیر.

دلاور، علی. (1386). روش تحقیق در روان‌شناسی و علوم تربیتی. تهران: نشر ویرایش.

رادویانی، محمدعمر. (1362)‌. ترجمان‌البلاغه. تصحیح احمد آتش، تهران: اساطیر. 

رازی، فخرالدین. (1317ه.ق). نهایه الایجاز فی درایه الاعجاز. قاهره: بی‌نا.

راستگو، سیدمحمد. (1376). هنر سخن‌آرایی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

رامپوری، غیاث‌الدین. (1363). غیاث‌اللغات. به کوشش منصور ثروت، تهران: امیرکبیر.

رجایی، محمدخلیل. (1362). معالم‌البلاغه. شیراز: دانشگاه شیراز.

زرین کوب، عبدالحسین. (1379). دیدار با کعبه‌ی جان. تهران: سخن.

سجادی، سیدضیاءالدین.(1351).«ایهام و تناسب در شعر خاقانی و شعر حافظ». مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شماره‌ی80 ، صص92- 118.

سکاکی، ابو یعقوب یوسف ابن ابی بکر. (1937.م). مفتاح‌العلوم. قاهره: بی‌نا.

شمیسا، سیروس. (1369). فرهنگ تلمیحات. تهران: فردوس.

شمیسا، سیروس. (1379). نگاهی تازه به بدیع. تهران: فردوس.

شمیسا، سیروس. (1381). نگاهی تازه به بدیع. تهران: فردوس.

صفا، ذبیح‌الله. (1366). تاریخ ادبیات در ایران. ج2. تهران: فردوس.

غنی‌پور ملکشاه، احمد. (1384). «ایهام و گونه‌های آن در قصاید خاقانی». نامه‌ی پارسی، دوره‌ی 10، شماره‌ی 1، صص 97- 111.

فشارکی، محمد. (1379). نقد بدیع. تهران: سمت.

قزوینی، خطیب. (1997م). التلخیص فی علوم البلاغه. بیروت: دارالکتب العلمیه.

قیروانی، ابن رشیق. (1417.ه.ق). الشعر و الشعراء فی الکتاب العمده. به کوشش صلاح‌الدین الهواری، بیروت: مطبعه العصریه.

 قیس رازی، شمس‌الدین محمد بن قیس. (1373). المعجم فی معاییراشعارالمعجم. به کوشش سیروس شمیسا، تهران: فردوس.

کزازی، میرجلال‌الدین. (1376). سراچه‌ی آوا و رنگ. تهران: سمت.

کزازی، میرجلال‌الدین. (1378). گزارش دشواری‌های دیوان خاقانی. تهران: مرکز.

کزازی، میرجلال‌الدین. (1381). زیباشناسی سخن فارسی. تهران: کتاب ماد.

گرکانی، حاج محمد حسین شمس‌العلماء. (1377). ابدع‌البدایع. به اهتمام حسین جعفری، تهران: احرار.

اللادقی، محمد طاهر. (1425). المبسط فی علوم‌البلاغه. به کوشش ابراهیم محمد طاهر، بیروت: نشر العصریه.

مرتضوی، منوچهر. (1365). مکتب حافظ. تهران: توس.

مستوفی، حمدالله. (1339). تاریخ گزیده. به کوشش عبدالحسین نوایی، تهران: امیرکبیر.

النویری، شهاب‌الدین احمد ابن عبدالوهاب. (بی‌تا). نهایه‌الارب فی فنون الادب. قاهره: دارالکتب.

همایی، جلال‌الدین. (1370). فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران: نیما.

واعظ کاشفی، کمال‌الدین حسین. (1369). بدایع‌الافکار فی صنایع الاشعار، ویراسته دکتر میرجلال الدین کزازی، تهران: مرکز.

وحیدیان کامیار، تقی. (1379). بدیع از دیدگاه زیبایی‌شناسی. تهران: دوستان.

وطواط، رشیدالدین. (1362). حدائق السحر فی دقائق الشعر. تصحیح عباس اقبال آشتیانی، تهران: طهوری و سنایی.