علل ابهام مکان در شاهنامه‌ی فردوسی

ابن ابی‌یعقوب، احمد. [ابن واضح یعقوبی]. (2536). البلدان. ترجمه‌ی محمد ابراهیم آیتی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

ایرانی، ناصر. (1380). هنر رمان. تهران: آبانگاه.

بدیعی، ربیع. (1362). جغرافیای مفصّل ایران. 3ج، تهران: اقبال.

بهار، مهرداد. (1381).  پژوهشی در اساطیر ایران. تهران: آگاه.

بیرونی، ابوریحان. (1352). آثار الباقیه. ترجمه‌ی اکبر داناسرشت، تهران: ابن ‌سینا.

حدودالعالم. (1362). به کوشش منوچهر ستوده، تهران: طهوری.

دادگی، فرنبغ. (1380).  بندهش. ترجمه­ی مهرداد بهار، تهران: توس.

رزمجو، حسین. (1381). قلمرو ادبیات حماسی ایران. تهران: علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

رستگار فسایی، منصور. (1381). فردوسی و هویت­شناسی ایرانی. تهران: طرح نو.

سرّامی، قدمعلی. (1383).از رنگ گل تا رنج خار(شکل‌شناسی داستان­های شاهنامه فردوسی). تهران: علمی و فرهنگی.

شکری، فدوی. (1386). واقع‌گرایی در ادبیات داستانی معاصر ایران «رمان». تهران: نگاه.

شهیدی مازندرانی، حسین. (1377). فرهنگ شاهنامه(نام کسان و جای­ها). تهران: بلخ.

صفا، ذبیح الله. (1389). حماسه‌سرایی در ایران. تهران: امیرکبیر.

فردوسی، ابوالقاسم. (1373). شاهنامه. 8جلد، به کوشش جلال خالقی مطلق، تهران:  مرکز دایره‌المعارف بزرگاسلامی.

قزوینی، میرزا محمدخان. (1332). بیست مقاله قزوینی. با مقدمه‌ی عباس اقبال، 2جلد، تهران: چاپخانه­ی شرق.

کزازی، میرجلالدین. (1372). رؤیا، حماسه، اسطوره. تهران: مرکز.

کریمان، حسین. (1375). پژوهشی در شاهنامه. به کوشش علی میرانصاری، تهران: سازمان اسناد ملی ایران.

لسترنج، گای. (1364). جغرافیای تاریخی سرزمین­های خلافت شرقی. ترجمه‌ی محمود عرفان، تهران: علمی و فرهنگی.

مازرولف، اوّلریش. (1380). شاهنامه و هویت ایرانی. تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.

نولدکه، تئودور. (1337). حماسه ملی ایران. ترجمه بزرگ علوی، تهران: سپهر.

وامقی، ایرج. (1360). «چهار جهت اصلی در ایران باستان». چیستا، شهریور، شماره 1، صص55-64.

یکتایی، مجید. (1350). تاریخ‌شناسی، نقدی بر تاریخ و تاریخ­نگاری. تهران: کاخ چاپ.