| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 862 |
| تعداد مقالات | 7,672 |
| تعداد مشاهده مقاله | 13,668,608 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 11,743,138 |
بررسی قابلیت جبران ضرر «از بین رفتن دارایی» براساس فقه امامیه، حقوق موضوعه و رویه قضایی | ||
| مطالعات حقوقی | ||
| مقاله 4، دوره 6، شماره 3، آذر 1393، صفحه 89-113 اصل مقاله (187.06 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22099/jls.2014.2551 | ||
| نویسندگان | ||
| سیدمحمد صادق طباطبایی؛ پگاه سرمدی | ||
| دانشگاه اصفهان | ||
| چکیده | ||
| یکی از انواع ضررهایی که در قابلیت جبران آن بین فقها و حقوقدانان اختلاف فراوانی وجود دارد؛ ضرر از بین رفتن دارایی است. در این نوع از ضرر، بر اثر فعل زیان بار فاعل، مال دیگران به صورت مستقیم(اتلاف) و یا غیر مستقیم(تسبیب) از بین نمیرود؛ بلکه زیان دیده مجبور میشود بخشی از دارایی خود را با اراده خویش هزینه کند. بر اساس مبانی فقه امامیه قابلیت جبران این نوع ضرر تنها به استناد قاعدهی لاضرر امکان پذیر است؛ آن هم در صورتی که اثبات حکم به وسیلهی این قاعده نیز پذیرفته شود. براساس حقوق موضوعه ایران با وضع مادهی1 قانون مسئولیت مدنی تردیدی در قابلیت جبران این نوع ضرر وجود ندارد، لیکن این مقرره در خصوص برخی از مصادیق ضرر ازبین رفتن دارایی، همچون خسارت مازاد بر دیه از سوی رویه قضایی با اقبال روبرو نشده است و رویه قضایی بیشتر متمایل به عدم جبران این نوع ضرر است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ضرر؛ ازبین رفتن دارایی؛ رابطه‌ی سببیت؛ خسارت مازاد بر دیه | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 4,995 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,445 |
||