قرآن مجید. (1384). ترجمهی محمدمهدی فولادوند، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه.
ابن ابیجمهور احسائی. (1403ق.). عوالی اللئالی العزیزیه فی الاحادیث الدینیه. قم: مطبعه سیدالشهداء.
احمدی، بابک. (۱۳۷۴). حقیقت و زیبایی. تهران، مرکز.
اخوان ثالث، مهدی. (1348). ارغنون. تهران: مروارید.
افلاطون. (1383). جمهور. ترجمهی فؤاد روحانی، تهران: علمی و فرهنگی.
ــــــــ (1344). پنج رساله. ترجمهی محمود صناعی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
ــــــــ (1336). چهار رساله. ترجمهی محمود صناعی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
اوحدی، مهرانگیز. (1384). «الهامهای شاعرانه». پژوهش زبان و ادبیات فارسی. پاییز و زمستان. شماره 5. صص 1-20.
اوستا. (۱۳8۴). گزارش و پژوهش. جلیل دوستخواه، 2جلد، تهران: مروارید.
ایرج میرزا. (1353). دیوان. به اهتمام محمدجعفر محجوب، تهران: اندیشه.
پورداوود، ابراهیم. (۱۳56). یادداشتهای گاثاها. دانشگاه تهران.
پورنامداریان، تقی. (1380). در سایه آفتاب، تهران: سخن.
ـــــــــــــــــ (1368) رمز و داستانهای رمزی در ادب فارسی. تهران: علمی و فرهنگی.
ـــــــــــــــــ (۱۳۸۸). «عالم مثال افلاطون، ناخودآگاه جمعی یونگ و عالم دل مولوی». پژوهشنامه، ش۹ ، پاییز، صص۵۲-۶۸.
حافظ، خواجه شمس الدین محمد. (1380). دیوان. بر اساس تصحیح غنی- قزوینی، تهران: ققنوس.
جرجانی، شیخ عبدالقاهر. (1368). دلائل الاعجاز فی القرآن (ترجمهی فارسی). ترجمه و تحشیهی سیدمحمد رادمنش، مشهد: آستان قدس رضوی.
حمیده، عبدالرزاق. (1956م.). شیاطین الشعرا. مکتبه الانجلوالمصریه.
خاقانی شروانی، افضل الدین بدیل. (1369). دیوان. تصحیح ضیاءالدین سجادی، تهران: زوار.
رازی، جمالالدین شیخ ابوالفتوح. (1352). تفسیر روح الجنان و روح الجنان، تصحیح علی اکبر غفاری، تهران: کتابفروشی اسلامیه.
رودکی. (۱۳۷0). دیوان. به کوشش خلیل خطیب رهبر، تهران: صفی علیشاه.
زرین کوب، عبدالحسین. (۱۳6۴). سر نی. تهران: علمی.
ـــــــــــــــــــــــ (1369). نقد ادبی. ج 1 و 2، تهران: امیرکبیر.
سجادی، سید جعفر. (۱۳63). فرهنگ لغات و اصطلاحات و تعبیرات عرفانی. تهران: طهوری.
سعدی، مصلحالدین. (1382). کلّیات. به اهتمام محمدعلی فروغی، تهران: زوار.
سیدحسینی، رضا. (1357). مکتبهای ادبی. تهران: کتاب زمان.
سلیمالحوت، محمود. (1390).باورها و اسطورههای عرب پیش از اسلام. ترجمهی منیژه عبداللهی و حسین کیانی، تهران: علم.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1343). «آفرینش و الهام هنری». هیرمند، مشهد: تابستان، صص328-341.
عبدالرزاق، جمالالدین. (۱۳20). دیوان. تصحیح و حواشی: وحید دستگردی، تهران: ارمغان.
عطار، شیخ فریدالدین. (۱۳۷۴). منطق الطیّر. تصحیح صادق گوهرین، شرح اصغر برزی، تهران: امیرکبیر.
فردوسی، ابوالقاسم. (1385). شاهنامه. به کوشش سعید حمیدیان، 4 مجلد (9ج)، تهران: قطره.
قائمی، فرزاد. (1387الف). «افلاطون و نظریههای دوگانه او درباره شعر». فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی، شماره 19، پاییز.
ـــــــــــــ (1387ب). «سروش: رب النوع شاعری در ایران باستان». فصلنامه جستارهای ادبی، سال 41، شماره 1 (پیاپی 160)، بهار، صص 245-264.
کاشانی، باباافضل. (1363). رباعیّات. تصحیح سعید نفیسی، تهران: فارابی.
کروچه، بندتو. (۱۳۸۱). کلّیات زیباشناسی. تهران: علمی و فرهنگی.
گوهرین، سیدصادق. (بیتا). شرح اصطلاحات تصوف. تهران، زوار.
محمدالطناحی، محمود و عبدالفتاح محمد الجلو. (1964). طبقات الشافعیه الکبری. لتاج الدین أبی نصر عبدالوهاب بن علی بن عبدالکافی السبکی، قاهره: عیسی البابی الحلبی.
محمدیان، بهرام. (۱۳۸۰). فرهنگنامهی کتاب مقدس.تهران: روز نو.
مولوی، جلالالدین محمد. (۱۳۷6). کلیات دیوان شمس تبریزی. مقدمه و تصحیح: محمد عباسی، تهران: طلوع.
ــــــــــــــــــــــــ (۱۳۷9). مثنوی معنوی. تصحیح محمد استعلامی، تهران: سخن.
میبدی، ابوالفضل رشیدالدین. (۱۳۷1). کشف الاسرار و عدّهی الابرار (معروف به تفسیر خواجه عبدالله انصاری). به سعی و اهتمام علیاصغر حکمت، تهران: امیرکبیر.
میرصادقی، جمال و میرصادقی(ذوالقدر)، میمنت. (۱۳۷7). واژهنامهی هنر داستاننویسی. تهران: مهناز.
میرصادقی (ذوالقدر)، میمنت. (۱۳۷6). واژهنامهی هنر شاعری. تهران: مهناز.
ناصرخسرو. (1353). دیوان اشعار. به تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران.
نظامی گنجهای، الیاس بن یوسف. (۱۳۷6). اقبالنامه. با تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی، به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره.
ـــــــــــــــــــــــــــــــ (1333). خسرو و شیرین. به اهتمام وحید دستگردی، تهران: ابن سینا.
ــــــــــــــــــــــــــــــــ (1372). کلیات مخزنالاسرار. تصحیح برات زنجانی، تهران: دانشگاه تهران.
ـــــــــــــــــــــــــــــــ (1373).هفت پیکر. تصحیح برات زنجانی، تهران: دانشگاه تهران.
نیبرگ، هنریک سموئل. (1359). دینهای ایران باستان. ترجمهی سیف الدین نجم آبادی، تهران: مرکز ایرانی مطالعهی فرهنگها.
همایی، جلال الدین. (1363). «تابعه». یغما، تهران: ایران، سال 13، صص 229-232.
یونگ، کارل گوستاو. (1370). روانشناسی دین. ترجمهی فؤاد روحانی، تهران: کتابهای جیبی.
Allen, Michael J. B. (1999)."Renaissance Neoplatonism". The Cambridge History of Literary Criticism, Vol III: The Renaissance, Glyn P. Norton, ed. Cambridge U. pp. 436-438.
Baily, Harold Walter. (1943). Zoroastrian Problems in the Ninth-Century Books, Clarendon press.
Bloom, Harold. (1988). "Twentieth-century American Literature".Vol. 6, Chelsea House Publishers.
Brogan, T.V.F. (1993)."Inspiration" in Alex Preminger and T.V.F. Brogan, eds., The New Princeton Encyclopedia of Poetry and Poetics. Princeton, NJ: Princeton University Press. 609-610.
Castor, Grahame. (1964). "Pléiade Poetics: A Study in Sixteenth-Century Thought and Terminology". Cambridge University Press, pp. 26–31.
Cirlot, J. (1971). E, A Dictionary of Symbols. Translated by Jack Sage, 2nd Edition, Barnes & Noble Books.
Hoerl, Alexandra Elizabeth (2008). The Necessity of Inspiration and the Crisis of Modern Political Communication. ProQuest.
Jean-Luc, Nancy. (1996).The Muses. Stanford University Press.
Jung, Carl Gustav. (1959). Basic writings. Modern Library.
Violet S. De Laszlo. (1958). Psyche and Symbol: A Selection from the Writings of C. G. Jung, Doubleday.