عناصر شریعت دوگانه ی شاعری انوری

اصفهانی، رضا. (1337). بردگی فکری. تهران: قلم.

انوری، علی بن محمد. (1372). دیوان انوری. تصحیح محمد تقی مدرس رضوی، تهران: علمی و فرهنگی.

پورامن، علی. (1388). «مدح و مدیحه­سرایی در ادب فارسی». رشد آموزش زبان و ادب فارسی، بهار، دوره­ی 22، شماره­89، صص 4 -10.    

http://www.noormags.com/view/fa/articlepage/430208

جمالی بهنام، علی محمد. (1380). «مبالغه و اغراق در مدایح متنبّی». مجله­ی دانشکده­ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، تابستان، دوره و شماره­ 158 و 159، صص333 – 353.      

   http://www.noormags.com/view/fa/articlepage/319872

رزمجو، حسین. (1374).انواع ادبی و آثار آن در زبان فارسی. مشهد: آستان قدس رضوی.

رسولی،حجت.(1384). «معیار تّعهد در ادبیات». پژوهش­نامه­ی­ علوم­ انسانی، بهار و تابستان، شماره 45-46، صص73- 82.  

http://sid.ir/fa/ViewPaper.asp?ID=63978&varStr=1             

شفیعی کدکنی، محمد رضا. (1387). تازیانه های سلوک. تهران: آگاه.

شمیسا، سیروس. (1381). انواع ادبی. تهران: فردوس.

صفا، ذبیح‌الله. (1379). تاریخ ادبیات ایران. ج1،(خلاصه­ی ج1و 2)، تهران: ققنوس.

عمید، حسن. (1347). فرهنگ عمید. تهران: جاوید.

قنادان، منصور؛ مطیع، ناهید و ستوده، هدایت­الله.(1379). جامعه­شناسی (مفاهیم کلیدی). تهران: آوای نور.

میراکبری، رقیه سادت. (1389). «آثار تربیتی و روان­شناختی قناعت». راه تربیت، فصل نامه‌ای در عرصه­ی فرهنگ و تربیت اسلامی، تابستان، شماره­ 11، صص135-148.                             

http://www.noormags.com/view/fa/articlepage/614179                                                                  

نظامی عروضی سمرقندی، احمدبن‌عمر. (1382). چهارمقاله. تصحیح محمد معین، تهران: جامی.

  وزین­پور، نادر. (1374). مدح، داغ ننگ بر سیمای ادب پارسی. تهران: معین.

  همایی، جلال‌الدین. (1381). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.

  یوسفی، غلامحسین. (1373). چشمه­ی روشن. دیداری با شاعران، تهران: علمی.