گرشاسب؛ شبه‌قهرمانِ حماسه‌ی اسدی

اسدی، ابونصر علی بن احمد. (1389). گرشاسپ­نامه. تصحیح حبیب یغمایی، تهران: دنیای کتاب.

اسنودن، روت. (1388). خودآموز فروید؛ آشنایی با نظریه­های بنیادی و توجه به تاثیرات مداوم او. ترجمه­ی نورالدین رحمانیان، تهران: آشیان.

اقبالی؛ ابراهیم، قمری گیوی، حسین، مرادی، سکینه. (1386). «تحلیل داستان سیاوش بر پایه­ی نظریات یونگ». فصل‌نامه پژوهش­های زبان و ادبیات فارسی، شماره 8، صص69-85.

امینی، محمدرضا. (1386). «تحلیل اسطوره­ی قهرمان در داستان ضحاک و فریدون بر پایه نظریات یونگ». مجله علوم اجتماعی و انسانی شیراز، دوره 17، شماره 2، بهار 1381(پیاپی 53) صص54-73.

اوستا. (1385). کهن­ترین سرودها و متن­های ایرانی. گزارش و پژوهش جلیل دوست­خواه، تهران: مروارید.

ایزدی، سیروس.(1356). روانشناسی شخصیت از دیدگاه مکاتب. تهران: دهخدا.

بویس، مری. (1368). «گوسان­های پارتی و سنت خنیاگری در ایران». ترجمه­ی مهری شرفی، چیستا، شماره 66و 67، صص 756-780.

بهار، مهرداد. (1387). پژوهشی در اساطیر ایران. (پاره نخست و پاره دویم)، تهران: آگه.

تاریخ سیستان. (1314). تصحیح ملک الشعرا بهار، تهران: موسسه خاور.

تسلیمی، علی، و میرمیران، سید مجتبی. (1389). «فرایند فردیت در شاهنامه با تاکید بر شخصیت رستم». ادب پژوهی، زمستان1389، شماره 14، صص 29-48.

جانسون، رابرت. (1381). کند و کاو درونی. ترجمه شهره دالکی، شیراز: نوید.

حسینی، مریم، و شکیبی، نسرین. (1391). «سفر قهرمان در داستان حمام بادگرد بر اساس شیوه­ی تحلیل کمپبل و یونگ». ادب­پژوهی، شماره22، صص33-63.

خالقی مطلق، جلال. (1362). «گردشی در گرشاسب­نامه». ایران نامه، شماره 3، صص388- 423.

دوبوکور، مونیک. (1383). رمزهای زنده­ی جان. ترجمه­ی جلال ستاری، تهران: مرکز.

زﻣﺮدی، ﺣﻤﯿﺮا. (1382). ﻧﻘﺪ ﺗﻄﺒﯿﻘﯽ ادﯾﺎن و اﺳﺎﻃﯿﺮ. ﺗﻬﺮان: زوار.

زند بهمن یسن. (1370). تصحیح متن و آوانویسی و برگردان فارسی از محمد تقی راشد محصل، تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

ستوده، غلام­رضا. (1369). نمیرم از این پس که من زنده‌ام: (مجموعه مقالات کنگره­ی جهانی بزرگ‌داشت فردوسی)، تهران: دانشگاه تهران.

سرکاراتی، بهمن. (1378). «پهلوان اژدرکش در اساطیر و حماسه­ی ایران». سایه­های شکارشده، تهران: قطره.

شمیسا، سیروس. (1383). نقد ادبی. تهران: فردوس.

فَرَنْبَغْ دادَگی. (1385). بندهش. گزارش مهرداد بهار ، تهران: توس.

فروید، زیگموند. (1373). «خود و نهاد». ارغنون، ترجمه­ی ح. پاینده، سال 1، شماره 3، صص229-252.

- (1/1382). «رئوس نظریة روانکاوی». ارغنون، ترجمه­ی ح. پاینده، سال 9، شماره­ 22، صص1-74 .

- (2/ 1382). «ضمیر ناخودآگاه». ارغنون، ترجمه ش. وقفی‌پور، سال 9 ، شماره 21، صص 133-152.

کریستین سن، آرتور. (1384). نمونه­های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه­ای ایرانیان. ترجمه­ی ژاله آموزگار-  احمد تفضلی، تهران: چشمه.

کمبل، جوزف.(1385). قهرمان هزارچهره. ترجمه­ی شادی خسروپناه، مشهد: گل آفتاب.

گرین، ویلفرد‌‌‌، لی مورگان، ارل لیبر، جان ویلینگهم. (1376). مبانی نقد ادبی. ترجمه­ی فرزانه طاهری، تهران: نیلوفر.

مدبری، محمود. (1388). «بررسی تطبیقی سفرهای دریایی گرشاسب و داستان اسکندر». مجله مطالعات ایرانی، سال 8، شماره 16، صص263-280.

مورنو، آنتونیو. (1386). یونگ، خدایان و انسان مدرن. تهران: غزال.

مهرکی، ایرج. (1380). «تحول شخصیت گرشاسب در اسطوره و حماسه». ادبیات و زبان­ها، سال 7، شماره 32، صص197-214.

میرفخرایی، مهشید. (1367). ترجمه­ی روایت پهلوی. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

ندیم، مصطفی. (1376). گرشاسب در پویه ادب فارسی. شیراز: گلستان.

ووگلر، کریستوفر. (1387). سفر نویسنده. ترجمه­ی محمد گذرآبادی، تهران: مینوی خرد.

هینلز، جان. (1384). شناخت اساطیر ایران. ترجمه­ی ژاله آموزگارـ احمد تفضلی،  تهران: چشمه.

یاحقی، محمدجعفر. (1389). فرهنگ اساطیر. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی سروش.

یسنا. (1356). به اهتمام ابراهیم پور داوود، تهران: دانشگاه تهران.

یشت­ها. (1307). به اهتمام ابراهیم پورداوود ، ج 1 و 2 ، بمبئی: انتشارات انجمن زردشتیان.

یونگ، کارل گوستاو. (1386). انسان و سمبول­هایش.‌ ­ترجمه­ی محمود سلطانیه، تهران: جامی.

Adams, M. V. (2008), “The Archetypeal School”.The Cambridge Companion to Jung, New York: Cambridge Univ., pp. 107-124.

Jung, C. G. (1931), Psychology of the Unconscious, tr. B. M. Hinkle, New York: Dodd, Mead and Company

Idem (1934–1954), The Archetypes and the Collective Unconscious. Collected Works Vol.9 Part 1, Translated from German to English by R. F. C. HULL, 2^nd Ed.,  London:  Routledge, The Concept of the Collective Unconscious.