جایگاه تخلص در غزلیات مدحی حافظ

برون، ادوارد. (1327). تاریخ ادبی ایران. ترجمه­ی علی اصغر حکمت، تهران: امیرکبیر.

حافظ شیرازی، خواجه شمس الدین. (1370). دیوان حافظ. تصحیح قاسم غنی و محمد قزوینی. به کوشش ع- جربزه­دار، تهران: اساطیر.

حمیدیان، سعید. (1384). «سنت مدیحه­پردازی ضمن غزل». مجله­ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی اراک، دوره‌ی 1، شماره‌ی 3، صص35-40.

حیدری، علی. (1384). «مدح گریزی فلسفه­ی تجدید مطلع قصاید خاقانی». نشریه­ی دانشگاه سمنان، دوره‌ی4، شماره­ی 11، صص 101-112.

خاقانی شروانی، افضل­الدین. (1382). دیوان خاقانی. به اهتمام سیّد ضیاء­الدّین سجّادی.    تهران: زوّار.

خرمشاهی، بهاءالدین. (1378). حافظ. تهران: طرح نو.

دشتی، علی. (1352). کاخ ابداع. تهران: مجله یغما.

ساوجی، سلمان. (1367). دیوان سلمان ساوجی. به اهتمام منصور مشفق، تهران: صفی علیشاه.

سودی، محمد. (1378). شرح سودی بر حافظ. ترجمه­ی عصمت ستارزاده، تهران: سریر.

شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1380). روان‌شناسی اجتماعی شعر فارسی. تهران: چشمه.

شمیسا، سیروس. (1370). سیر غزل در شعر فارسی. تهران: فردوس.

ـــــــــــــــ. (1381). نگاهی تازه به بدیع. تهران: فردوس.

ـــــــــــــــ. (1388). یادداشت­های حافظ. تهران: علمی.

ـــــــــــــــ. (1385). سبک شناسی شعر. تهران: میترا.

صفا، ذبیح‌الله. (1380). تاریخ ادبیات ایران. ج2، تهران: فردوس.

غنی، قاسم. (1380). تاریخ عصر حافظ. تهران: زوّار.

فتی، هوشنگ. (1385). حافظ را چنین پنداشته­اند. شیراز: نوید.

فروغی بسطامی. (1386). دیوان فروغی بسطامی. به کوشش قوام‌الدین خرمشاهی، تهران: سایه­گستر.

قیس رازی، شمس­الدین. (1373). المعجم فی معاییراشعار العجم. به کوشش سیروس شمیسا، تهران: فردوس.

مطهری، مرتضی. (1359). تماشاگه راز. تدوین و مقدمه: عبدالعظیم ساعدی، تهران: سپهر.

موسوی بجنوردی، کاظم. (1381). دایره المعارف بزرگ اسلامی. ج 14، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

مؤتمن، زین‌العابدین. (1352). تحول شعر فارسی. تهران: طهوری.

همایی، جلال‌الدّین. (1370). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: نیما.

وحیدیان کامیار، تقی. (1379). بدیع از دیدگاه زیبایی­شناسی. تهران: دوستان.

وزین پور، نادر. (1374). داغ ننگ مدح بر سیمای ادب فارسی. تهران: معین.

وطواط، رشیدالدین. (1362). حدائق السحر فی دقائق الشعر. تصحیح عباس اقبال آشتیانی، تهران: طهوری و سنایی.